Άρθρα

Στη σ. 174 υπάρχει φωτογραφία του Αλή πασά Τεπελενλή. Υπογράφει ως "Ο φιλόστοργός σου υιός".

Έτος Γ (1912), σ. 172-176

Πρόκειται για μια επιστολή του Λόρδου Βύρωνα προς τη μητέρα του, στην οποία περιγράφει το ταξίδι του στην Τουρκία.

Το παρόν άρθρο μεταφράζεται από την αγγλική γλώσσα. Η Α. Λανδράκη είναι μάλλον η μεταφράστρια, καθώς στα μεταφρασμένα κείμενα αναφέρει το συγγραφέα πρωτοτύπου.

Τχ. 8 (1902), σ. 115-116

Μεγάλος είναι ο αριθμός των επιστημόνων, ανδρών και γυναικών, που μελετούν τα ψυχικά φαινόμενα.

Δίπλα από το ποίημα παρατίθεται η ελληνική μετάφραση του ποιήματος που επιμελήθηκε ο Αθανάσιος Μιχαήλ.

Τχ. 8 (1902), σ. 117

Το ποίημα της Miss Frank Miller παρατίθεται σε μετάφραση του Αθανάσιου Μιχαήλ. Στην ίδια σελίδα, στη δεξιά στήλη παρατίθεται το ποίημα σε πρωτότυπη μορφή.

Τχ. 8 (1902), σ. 117

Έτος Β (1906), σ. 215-217

Μεταφρασμένο κείμενο του κ. De Lantier από το βιβλίο του "Voyages d' Antenor en Grece et en Asie", σχετικά με την ζωή και το έργο του τυράννου Πολυκράτη.

Οι κανόνες αυτοί αναδημοσιεύονται από την Αποθήκη των Ωφέλιμων Γνώσεων (Αθήνα, τόμ. 2, τχ. 13 (1838), σ. 7). Δεν αναφέρεται μεταφραστής/στρια. Και στα δύο κείμενα (στην Αποθήκη των Ωφέλιμων Γνώσεων και στην Κυψέλη) παραλείπεται ο 12ος στη σειρά (από τους 13) κανόνες του Φραγκλίνου, η αγνότητα.

Επίσης δεν είναι γνωστή η έκδοση από την οποία μεταφράζεται. Η πρώτη έκδοση των τριών μερών (από τα 4) της αυτοβιογραφίας του (και επομένως και του 2ου μέρους στο οποίο βρίσκεται και καταγραφή των κανόνων ηθικής ζωής που έθεσε ο ίδιος για τον εαυτό του) γίνεται στην αγγλική (William Temple Franklin, Memoirs of the Life and Writings of Benjamin Franklin, London: Henry Colburn, British and Foreign Publik Library, 1818).

Τχ. 5 (1845), σ. 175

Πρόκειται για τους δώδεκα (από τους δεκατρείς) κανόνες που κατέγραψε ο Βενιαμίν Φραγκλίνος (Benjamin Franklin) ως κανονισμούς-οδηγίες για την ίδια του τη ζωή.

Έτος Ε (1911), σ. 23-27

Αποτελεί μέρος της μόνιμης στήλης Verités et Maximes (Αλήθειες και Αποφθέγματα). Υπογράφεται από το ψευδώνυμο "Veritas".

Έτος Α, τχ. 8 (12 Μαΐου 1898), σ. 5

Το παρόν απόσπασμα παρατίθεται στο πλαίσιο της στήλης Μodèle de Traduction (Υπόδειγμα Μετάφρασης). Στην υποσημείωση επισημαίνεται ότι στο τουρκόφωνο μέρος του τεύχους υπάρχει πιστή μετάφραση του παρόντος αποσπάσματος στα τουρκικά από τον Saddredin Bey. Ανυπόγραφο.

Έτος Α, τχ. 8 (12 Μαΐου 1898), σ. 6

Στο παρόν απόσπασμα παρουσιάζεται η άποψη ότι το τίποτα είναι, στις σημερινές εποχές, τα πάντα. Όπως αναφέρει ο συγγραφέας το "τίποτα" έχει ιδιαίτερη επιρροή ειδικά στο ωραίο φύλο.

Tο παρόν παρουσιάζεται στο πλαίσιο της στήλης Concours de Traduction (Διαγωνισμός Μετάφρασης). Aνυπόγραφο.

Έτος Α, τχ. 8 (12 Μαΐου 1898), σ. 6

Απόσπασμα στο οποίο εκφράζεται η άποψη ότι μια αξιοθαύμαστη οικογένεια μπορεί να παραλληλιστεί με ένα βασίλειο, όπου ο πατέρας είναι ο βασιλιάς, η μητέρα η βασίλισσα και τα παιδιά είναι μαζί με τους υπηρέτες οι υπήκοοι. Σημαντικότατη θέση έχουν, όμως, και οι διδάσκαλοι των παιδιών, καθώς είναι αυτοί που μοιράζονται με το βασιλιά και τη βασίλισσα την αγωγή και την εκπαίδευση των παιδιών. Έτσι, οι διδάσκαλοι των παιδιών χαρακτηρίζονται ως η κορώνα της μοναρχίας.

Το παρόν παρουσιάζεται στο πλαίσιο της στήλης Propos Humoristiques (Λόγοι χιουμοριστικοί).

Έτος Α, τχ. 8 (12 Μαΐου 1898), σ. 6

Στο παρόν περιγράφεται η ιστορία του Ικάβ ο οποίος σε ηλικία 6 ετών γράφτηκε για πρώτη φορά στο σχολείο. Όμως, πολύ σύντομα οι δάσκαλοί του διαπίστωσαν ότι ο Ικάβ δεν μάθαινε τίποτε και κάλεσαν τον πατέρα του να τον πάρει οριστικά από εκεί. Ο πατέρας του, Edaj, τον έγραψε σε ένα καινούργιο σχολείο, όμως κι εκεί ο Ικάβ τσακώθηκε με τον Διευθυντή και έτσι δεν ξαναγύρισε στο σχολείο. Απελπισμένος ο πατέρας του εκμυστηρεύεται στον καλύτερό του φίλο Ibra το πρόβλημά του κι εκείνος του λέει να μην ανησυχεί καθώς γνωρίζει έναν καλό δάσκαλο, τον οποίο και υπόσχεται να του στείλει την επομένη στο σπίτι. Ο νέος δάσκαλος πηγαίνει στο σπίτι του Εdaj την άλλη μέρα. Ο πατέρας του τον οδήγησε στα διαμερίσματα του Ικαβ, όπου και τους άφησε μόνους. O δάσκαλος έβγαλε από την τσέπη του δύο χρυσές μπάλες και είπε στο παιδί ότι ο φίλος του ο Ibra τον έστειλε σε αυτόν για να τον ψυχαγωγήσει ρωτώντας τον ακόμη και ποια είναι τα αγαπημένα του παιχνίδια. Το παιδί ενθουσιασμένο από τα λόγια του αγκάλιασε τον νέο του δάσκαλο και του είπε ότι τον αγαπά και ότι θα κάνει ό,τι του πει. Μέσα σε μερικές μέρες η πρόοδος του μικρού ήταν θεαματική. Μελετούσε συνεχώς και μέσα σε πέντε μήνες έμαθε όλα όσα έπρεπε να μάθει. Συγκινημένος από την πρόοδο του παιδιού ο Edaj έγραψε ένα ευχαριστήριο γράμμα στο φίλο του και αυτός εντυπωσιασμένος ρώτησε τον δάσκαλο πώς κατάφερε να κάνει υπάκουο ένα παιδί τόσο ανυπόφορο.''Τον αγάπησα και αγωνίστηκα να καταλάβω τον χαρακτήρα του'', απάντησε αυτός. Κι όμως, ο ''δάσκαλος'', που τόσο καλά τα είχε καταφέρει με τον μικρό, δεν είχε πιάσει στη ζωή του ούτε πένα.

Το παρόν παρουσιάζεται στο πλαίσιο της στήλης Propos Humoristiques (Λόγοι Χιουμοριστικοί).

Έτος Α, τχ. 8 (12 Μαΐου 1898), σ. 6

Ο Ικάβ νιώθει στενοχωρημένος γιατί ο καλύτερός του φίλος έχει σταματήσει να τον επισκέπτεται. Μην μπορώντας να εξηγήσει το γιατί, συζητά το θέμα με τον πατέρα του. Εκείνος τον συμβουλεύει, αν τυχόν τον συναντήσει, να τον αντιμετωπίσει φιλικά, όπως πάντα. Έτσι κι έκανε ο Ικάβ. Όταν συναντούσε τον φίλο του συμπεριφερόταν σαν να μην είχε συμβεί τίποτα, όμως και πάλι ο φίλος σπάνια επισκεπτόταν τον Ικάβ. Τότε ο μικρός απογοητευμένος και στενοχωρημένος μίλησε και πάλι στον πατέρα του. Εκείνος του είπε ότι ο φίλος του δεν είναι πραγματικός φίλος, αλλά έβλεπε στο πρόσωπο του Ικάβ μόνο το συμφέρον του. Μόλις ο Ικάβ άκουσε αυτά τα λόγια, αμέσως θυμήθηκε ότι ο εν λόγω φίλος του, του χρωστούσε 15 μετζιτιέ.

Έτος Α, τχ. 9 (19 Μαΐου 1898), σ. 1

Ανακοίνωση που αφορά στη μεταφορά των γραφείων του περιοδικού στην οδό Bereket Han 12.

Το παρόν παρουσιάζεται στο πλαίσιο της μόνιμης στήλης Nouvelles (Νουβέλες). Υπογράφει η "Dieudonée".

Έτος Α, τχ. 9 (19 Μαΐου 1898), σ. 2-3

Περιγράφεται η ιστορία ενός νέου πλούσιου και ευγενούς τραπεζίτη, του Hermann Edvars, ο οποίος ερωτεύτηκε τη Zely, μια κοπέλα χαριτωμένη και ευγενική που εργάστηκε για τρεις μήνες ως δεσποινίδα συντροφιάς (demoiselle de compagnie) στην οικία της οικογένειας Εdvars. Οι αρραβώνες του ζευγαριού έκαναν και τη Zely και τον Εdvars πάρα πολύ ευτυχισμένους, όμως η Zely είχε ένα ανεξήγητο προαίσθημα ότι αυτή η ένωση δεν θα ολοκληρωνόταν. Μια νύχτα όπου οι δυο τους απολάμβαναν ο ένας τη συντροφιά του άλλου ένας υπηρέτης που ήρθε για να φτιάξει τη φωτιά στο τζάκι πλησίασε τη Zely και της έδωσε ένα γράμμα. Η Zely αφού πήρε την άδεια από τον Ηermann, άνοιξε και διάβασε το γράμμα. Αμέσως, η έκφραση ευτυχίας που είχε στο πρόσωπό της έδωσε τη θέση της σε μία έκφραση θλίψης. Ο Hermann, μη γνωρίζοντας το περιεχόμενο του γράμματος ένιωσε να κυριεύεται από ζήλια. Σε μία ανύποπτη στιγμή όταν η Ζely είχε φύγει από το δωμάτιο, o Hermann με ανάμικτα συναισθήματα ζήλιας και δυσπιστίας προς τη Zely, αλλά και ενοχών για αυτό που επρόκειτο να κάνει, αποφάσισε τελικά να πάρει το γράμμα στα χέρια του και να το διαβάσει. Το γράμμα ήταν από τη μητέρα μιας εκ των μαθητριών της Zely, η οποία είχε αρρωστήσει βαριά και ζητούσε με επιμονή να δει τη δασκάλα της. Όταν μπήκε ξαφνικά στο δωμάτιο η Zely είδε με έκπληξη τον Hermann να κρατάει το γράμμα στα χέρια του. Το γεγονός ότι διάβασε το γράμμα της σήμαινε για εκείνη ότι δεν της είχε εμπιστοσύνη. Ένιωσε απογοητευμένη, αλλά η υπερηφάνεια της ποτέ δεν θα της επέτρεπε να ανεχτεί μία τέτοια κίνηση από τον άνδρα που επρόκειτο να παντρευτεί. Δήλωσε στον Hermann ότι ποτέ δεν θα ανεχόταν την καχυποψία και πως δεν θα μπορούσε να ενωθεί με έναν άνθρωπο που δεν θα της είχε εμπιστοσύνη. Αποσβολωμένος ο Hermann παρακολουθούσε την Zely να του μιλάει πλέον ψυχρά και τελικά να βγάζει το δαχτυλίδι των αρραβώνων από το χέρι της και να φεύγει από το δωμάτιο.

Έτος Α, τχ. 9 (19 Μαΐου 1898), σ. 4

Ερωτικό ποίημα.

Ανυπόγραφο

Έτος Α, τχ. 9 (19 Μαΐου 1898), σ. 4

Η απάντηση, με λόγια ποιητικά, μίας έξυπνης και πνευματώδους γυναίκας στο γράμμα του αγαπημένου της.

Παρουσιάζεται στο πλαίσιο της στήλης Livres et Revues (Βιβλία και Περιοδικά). Υπογράφεται από το Le "Maarifet".

Έτος Α, τχ. 9 (19 Μαΐου 1898), σ. 4

Ανακοίνωση-Διαφήμιση για την έκδοση του βιβλίου Le Droit Successoral en Turquie (Το κληρονομικό δικαίωμα στην Τουρκία), του Μιλτιάδου Γ. Μ. Καραβοκύρου, το οποίο χαρακτηρίζεται ως ένα βιβλίο πολύτιμο, διδακτικό και εξαιρετικά χρήσιμο.

Υπογράφεται από τη Théodosssia.

Έτος Α, τχ. 15 (19 Αυγούστου 1898), σ. 31-32

H Θεοδοσία, με αφορμή την εικοστή δεύτερη επέτειο από την άνοδο στο θρόνο του Abdulhamid πλέκει το εγκώμιο του Σουλτάνου και απαριθμεί μία σειρά από τομές που έκανε ο ίδιος, από την εξάπλωση της ιδιωτικής και δημόσιας εκπαίδευσης μέχρι την κατασκευή σιδηροδρομικών γραμμών και νοσοκομείων. Στο τέλος κλείνει το άρθρο της ευχόμενη ο Θεός να είναι στο πλάι του Σουλτάνου, ώστε να έχει τη δύναμη να τους κυβερνά για πολλά χρόνια ακόμη, για το καλό, τη δόξα και την ευτυχία όλων.

Το παρόν παρουσιάζεται στο πλαίσιο της στήλης Verités et Maximes (Αλήθειες και Αποφθέγματα). Υπογράφεται από το ψευδώνυμο "Veritas". Ακολουθεί υποσημείωση σύμφωνα με την οποία στο τουρκόφωνο μέρος υπάρχει μετάφραση στα Τουρκικά κάποιων από των παραπάνω γνωμικών.

Έτος Α, τχ. 9 (19 Μαΐου 1898), σ. 5

Γνωμικά σε σχέση με το πώς θα πρέπει να αντιλαμβανόμαστε τον χρόνο, την αξία της υπομονής, τη γυναίκα, την ομορφιά και τον γάμο.

Υπογράφεται από το ψευδώνυμο "Un ami de Turquie".

Έτος Α, τχ. 15 (19 Αυγούστου 1898), σ. 32

O συντάκτης του άρθρου εξυμνεί τις ομορφιές της Τουρκίας. Επαινεί τον υπέροχο ήλιο της αλλά και το φυσικό της πλούτο, τους ανεξάντλητους θησαυρούς μεταλλευμάτων και ορυκτών που βρίσκονται στο υπέδαφός της αλλά και την απαράμιλλη φιλοξενία των κατοίκων, όπως αυτή υπαγορεύεται από το Κοράνι.

Τχ. 10 (1902), σ. 157

Το αίνιγμα παρουσιάζεται στο πλαίσιο της στήλης Fantaisies (Φαντασίες).

Έτος Α, τχ. 9 (19 Μαΐου 1898), σ. 5

Έτος Α, τχ. 15 (19 Αυγούστου 1898), σ. 33

O συντάκτης του άρθρου επαινεί την πρόοδο που έχουν παρουσιάσει οι Τούρκοι στο επίπεδο του πολιτισμού. Μάλιστα αναγνωρίζει πως και ο ίδιος είχε μέχρι πρόσφατα άγνοια της πνευματικής προόδου που έχουν σημειώσει οι Μουσουλμάνες γυναίκες. Όμως, μία πρόσφατη εμπειρία του στο Αυτοκρατορικό Μουσείο ανέδειξε το αντίθετο. Μία ηλικιωμένη κυρία συνόδευε μία ομάδα νέων κοριτσιών σε επίσκεψή τους στο μουσείο, όπου με τη βοήθεια του καταλόγου του μουσείου τους εξηγούσε και τους έδινε πληροφορίες για τα εκθέματα. Στη συνέχεια, ο συντάκτης υπογραμμίζει τη συνεισφορά των γυναικών στον πολιτισμό, καθώς έμαθε πρόσφατα ότι, μερικά χρόνια πριν, κάποιες γυναίκες μουσουλμάνες συνέβαλαν στο να εμπλουτιστεί η εθνική συλλογή, κάνοντας πολύτιμες δωρεές. Εξίσου έντονο παρατηρεί ότι είναι και το ενδιαφέρον των νέων αγοριών που έρχονται στο μουσείο. Ο συντάκτης θεωρεί όλα αυτά σαφή δείγματα της προόδου και του πολιτισμού για τα οποία θα πρέπει κανείς να αισθάνεται περήφανος και ευτυχής.

Ρήση του François I. Τo παρόν παρουσιάζεται στο πλαίσιο της στήλης Modéles de Traduction (Υποδείγματα Μετάφρασης). Στην υποσημείωση που ακολουθεί επισημαίνεται ότι αυτά τα γνωμικά βρίσκονται μεταφρασμένα στα Τουρκικά, από τον Ali Muzaffer, στο τουρκόφωνο μέρος του τεύχους.

Έτος Α, τχ. 9 (19 Μαΐου 1898), σ. 7

''Μία αυλή χωρίς γυναίκες είναι μία χρονιά χωρίς άνοιξη, μία άνοιξη χωρίς τριαντάφυλλα".

Ρήση του Emile Deschanel. Το παρόν παρουσιάζεται στο πλαίσιο της στήλης Modèles de Traduction (Υποδείγματα Μετάφρασης). Στην υποσημείωση που ακολουθεί, σημειώνεται ότι στο τουρκόφωνο μέρος του τεύχους βρίσκεται η μετάφραση, από τον Ali Muzaffer, των συγκεκριμένων ρήσεων.

Έτος Α, τχ. 9 (19 Μαΐου 1898), σ. 7

''Οι γυναίκες πιστεύουν και αγαπούν περισσότερο από εμάς,και, κατά συνέπεια, αφοσιώνονται περισσότερο από εμάς. Και όσο περισσότερο αφοσιώνεται ένα πλάσμα, τόσο περισσότερο είναι το μεγαλείο του. Αυτή είναι η ανωτερότητα των γυναικών''.

Παρουσιάζεται στο πλαίσιο της μόνιμης στήλης Souvenirs et Impressions (Αναμνήσεις και Εντυπώσεις). Υπογράφεται από τα αρχικά Ρ. Β.

Έτος Α, τχ. 15 (19 Αυγούστου 1898), σ. 33-34

Ο συντάκτης περιγράφει τις εντυπώσεις του από την επίσκεψή του στη Σμύρνη. Για τον ίδιο η Σμύρνη κερδίζει τις εντυπώσεις από μακριά, όμως όταν τη δει κανείς από μέσα βλέπει πόσο φτωχή είναι, ενώ κακή εντύπωση κάνουν οι στενάχωροι δρόμοι της και τα κακοφτιαγμένα, ξύλινα ως επί το πλείστον, σπίτια της. Εκτός από τα ερείπια ενός παλιού κάστρου, εκτός από τα πέντε τζαμιά της, τις δύο καθολικές εκκλησίες και τους δύο Ελληνικούς και Αρμένικους ναούς, τις συναγωγές και τα μοναστήρια, η Σμύρνη δεν έχει να προσφέρει τίποτα το ιδιαίτερο σε επίπεδο μνημείων στον επισκέπτη, παρά μόνο τη "Γέφυρα με τα Καραβάνια" και τα παζάρια. Από την άλλη, και η περιοχή που φιλοξενεί τα παζάρια, εκτός από μία παλιά ξυλόγλυπτη πύλη, δεν είναι τόσο εντυπωσιακή όσο οι αντίστοιχες της Κωνσταντινούπολης. Και παρά το ότι στην πόλη υπάρχει έντονη εμπορική κίνηση και ζουν εκεί πολλοί Ευρωπαίοι, η Σμύρνη δεν είναι αρκετά πλούσια για να χωρίσει κανείς τα παζάρια σε ξεχωριστές ζώνες. Το αποτέλεσμα είναι ότι επικρατεί μία πλήρης αταξία με τους εμπόρους και τα εμπορεύματα να στοιβάζονται σε σκοτεινές γωνίες και να είναι συνεχώς εκτεθειμένοι σε όλες τις διαθέσεις του καιρού. Όπως και στην Κωνσταντινούπολη εκεί συναντά κανείς Τούρκους, Έλληνες, Αρμένιους, Πέρσες, Εβραίους, Αιγυπτίους, Σύριους, Κούρδους κτλ. ακούει πολλές και διαφορετικές γλώσσες να μιλιούνται, και βλέπει πολλά και διαφορετικά είδη ντυσίματος στους δρόμους. Όταν ο καιρός ανοίγει, γύρω στις 6 η ώρα κατά τη Δύση του ήλιου, η προκυμαία γεμίζει από τραπέζια. Οι ναργιλέδες και οι πίπες κάνουν την εμφάνισή τους και οι θαμώνες, κάθε εθνότητας, κουβεντιάζουν και βυθίζονται σε μία γλυκιά σχόλη. Η ζωή στη Σμύρνη είναι ευχάριστη και εύκολη ενώ και οι ξένοι απολαμβάνουν τη φιλοξενία των ντόπιων, όπως και σε κάθε άλλη πόλη της Ανατολής.

Το παρόν αποτελεί μέρος της σταθερής στήλης Modele de Traduction (Παράδειγμα Μετάφρασης), που συναντάμε και στα επόμενα τεύχη του Maarifet. Στην υποσημείωση που ακολουθεί της στήλης σημειώνεται ότι στο τουρκόφωνο τμήμα του συγκεκριμένου τεύχους βρίσκεται πιστή μετάφραση (από τα γαλλικά στα τουρκικά) του συγκεκριμένου αποσπάσματος του μυθιστορήματος του Α. Dumas. Η μετάφραση υπογραμμίζεται ότι έχει γίνει από τον Ahmed Midhat Effendi.

Έτος Α, τχ. 4-2 (24 Μαρτίου 1898), σ. 4

Παρουσιάζεται στο πλαίσιο της στήλης Poésies (Ποιήσεις).

Έτος Α, τχ. 15 (19 Αυγούστου 1898), σ. 34

Ερωτικό ποίημα.