Άρθρα

Ο Ρόδου Ιωακείμ

Έτος Α (1905), χ.α.

Ο Μεθύμνης Στέφανος

Έτος Α (1905), χ.α.

Ο ηγούμενος της Μ. Πάτμου Αγαθάγγελος

Έτος Α (1905), χ.α.

Έτος Α (1910), σ. 123-125

Κείμενο που αναφέρεται στις φωνές του δρόμου, είτε αυτές είναι προϊόν διαφόρων επαγγελματιών είτε είναι προϊόν ανθρώπων που ζητούν ελεημοσύνη.

Έτος Α (1910), σ. 125

Το ναυάγιον, E de Palezieux.

Έτος Α (1910), σ. 126

Υπογράφει ως Σίβυλλα.

Έτος Α (1910), σ. 127-129

Κείμενο στο οποίο περιγράφεται ο θρήνος των λουλουδιών για την αρπαγή του ανθού τους. Η διαδικασία αυτή παρομοιάζεται με την ανθρώπινη αγάπη.

Έτος Α (1910), σ. 129

Έτος Α (1910), σ. 138

Έτος Α (1910), σ. 141

Ανυπόγραφο

Έτος Α (1910), σ. 143-144

Αναφορά στο ζιβέτιο, ουσία που χρησιμοποιείται για τον καλλωπισμό, οινοπνευματώδων ρευστών και παχύμυρων. Βρίσκεται στην κύστη της γάτας, και χρησιμοποιείται ευρέως σε Ευρώπη και Ασία. Οι Τούρκοι το χρησιμοποιούν ευρέως ως άρωμα.

Έτος Α (1910), σ. 144

Έτος Α (1910), σ. 152

Έτος Α (1910), σ. 167

Έτος Α (1910), σ. 17-26

Ο Βρένος πείθει τους Γαλάτες να επιτεθούν στους Έλληνες όμως η κακοκαιρία τους εμποδίζει. Οι Έλληνες θεωρώντας ότι τους βοήθησε ο Θεός Απόλλωνας γράφουν ύμνο για αυτόν. Τον ύμνο συμπλήρωσε ο Αναστάσιος Τάγης και έχει δημοσιευτεί ξανά στην εφημερίδα ''Ανατολικώ Αστέρι''.

Υπογράφεται από τον Blanchard.

Έτος Α (1910), σ. 178

Δεν έχουν εντοπιστεί οι υπόλοιπες σελίδες του άρθρου.

Έτος Α (1910), σ. 185-[?]

Η ιστορία δύο πουλιών και η προσπάθεια του αρσενικού να ταΐσει τη σύντροφό του και το μικρό τους.

Έτος Α (1910), σ. 26

Υπογράφεται από το ψευδώνυμο "Συρακιώτης".

Έτος Α (1910), σ. 27-30

Τοπική ιστορία που αφορά στον θάνατο ενός γαμπρού από νεράιδες, επειδή δύο μέρες μετά το γάμο βγήκε από το σπίτι και το χωριό του.

Έτος Α (1910), σ. 30

Υπογράφεται από το ψευδώνυμο "Παρωραίος". Στο κείμενο παρατίθεται εικόνα με τη λεζάντα "Μονοδένριον".

Έτος Α (1910), σ. 31-35

Περιγραφή του ορεινού χωριού του Ζαγορίου της Ηπείρου, Μονοδένδρι.

Έτος Α (1910), σ. 40

Ανυπόγραφο. Στο κείμενο παρατίθεται εικόνα.

Έτος Α (1910), σ. 41-43

Γεννήθηκε στο Μονοδένδρι Ζαγορίου το 1845. Εισήχθη στην Γεραράν Ζωσιμαίαν Σχολή. Σπούδασε στο Παρίσι Πολιτικές και Οικονομικές επιστήμες και διορίστηκε καθηγητής στην Εμπορική Σχολή της Χάλκης. Διετέλεσε, επίσης, καθηγητής του Λυκείου της Παλλάδας και της οθωμανικής Εμπορικής Σχολής, ενώ έγραψε αρκετά συγγράμματα που αφορούν στις εμπορικές σπουδές.

Στο κείμενο παρατίθεται επικήδειος από τη μαθήτριά του, Μαργαρώ Ν. Μαλαχοπούλου.

Έτος Α (1910), σ. 44-49

Γεννήθηκε στο Μονοδένδρι Ζαγορίου το 1848. Τελείωσε τη Ριζάρειο Σχολή και εργάστηκε ως καθηγητής στο Γυμνάσιο της Τραπεζούντας και στο Ζάππειο Παρθεναγωγείο.

Έτος Α (1910), σ. 49

Έτος Α (1910), σ. 50-54

Ιστορία μιας γυναίκας από ένα χωριό της Ηπείρου, η οποία ανέμενε επί 10 χρόνια τον άντρα της ο οποίος είχε φύγει στην ξενιτιά. Ελπίζοντας πως δεν έχει πεθάνει ή χαθεί, τελικά τον ακούει να επιστρέφει την πρώτη μέρα της Ανάστασης.

Έτος Α (1910), σ. 82

Έτος Α (1910), σ. 84

Το έτος που εκδίδεται ο συγκεκριμένος τόμος ο Αναστάσιος Τάγης έχει αποβιώσει. Επομένως, υποθέτουμε πως πρόκειται για επιστολές που είχε στην κατοχή της η κόρη του και εκδότρια του παρόντος εντύπου, Ελπινίκη Μαυρογορδάτου, τις οποίες αποφάσισε να δημοσιοποιήσει. Μάλιστα, σε υποσημείωσή της αναφέρει πως στον δεύτερο τόμο του Λευκώματος, θα δημοσιευτούν οι απαντήσεις του Μ. Κεφάλα.

Έτος Α (1910), σ. 86-121

Ένα σύνολο επιστολών που απαρτίζεται από μια επιστολή του Κόντου προς τον δάσκαλό του Κόβητο και από τέσσερις επιστολές του Α. Τάγη προς τον Μ. Κεφάλα. Στις επιστολές αυτές γίνεται λογος για την Αττική διάλεκτο και για κανόνες που αφορούν στη γραμματική της.

To παρόν παρουσιάζεται στο πλαίσιο της μόνιμης στήλης Nouvelles (Νουβέλες).

Έτος Α, τχ. 10 (2 Ιουνίου 1898), σ. 1-2

Περιγράφονται οι όμορφες στιγμές, στην εξοχή του Viroflay, ενός νεαρού ζευγαριού. Ο νεαρός André, ένας όμορφος νεαρός με ξανθά μαλλιά κόβει για την κοπέλα του λίγες τουλίπες και τις της προσφέρει ρωτώντας την αν θα τον αγαπάει για πάντα. Εκείνη του υπόσχεται πως θα τον αγαπάει για πάντα και πέφτει στην αγκαλιά του. Δύο χρόνια μετά η κοπέλα παρουσιάζεται να διαβάζει ένα ρομαντικό μυθιστόρημα. Καθώς δακρύζει για τον ήρωα του μυθιστορήματος, ανακαλύπτει μέσα στις σελίδες του δύο ξερές, πια, τουλίπες και μαζί με αυτές ένα σημείωμα που έλεγε "Κομμένες από εκείνον". Οι τουλίπες ήταν οι αναμνήσεις μιας αγάπης ξεχασμένης, μιας αγάπης περασμένης, δύο χρόνια πριν. Η κοπέλα προσπαθεί να θυμηθεί ποιος είχε κόψει εκείνες τις τουλίπες. Τελικά θυμάται πως τις τουλίπες τις είχε κόψει γα εκείνη ένας νεαρός με καστανά μαλλιά, με το όνομα Pierre.

Το παρόν παρουσιάζεται στο πλαίσιο της μόνιμης στήλης Souvenirs et Impressions (Αναμνήσεις και Εντυπώσεις).

Έτος Α, τχ. 10 (2 Ιουνίου 1898), σ. 2-3

Κείμενο που περιγράφει τις αναμνήσεις και εντυπώσεις ενός Ευρωπαίου φίλου του συγγραφέα, που επισκέφθηκε την Προύσα και εντυπωσιάστηκε από τον ιδιαίτερο χαρακτήρα της. Σύμφωνα με τον ίδιο, αυτό που τον εντυπωσίασε ήταν ότι η πόλη αυτή διατήρησε τον ιδιαίτερο ανατολίτικο χαρακτήρα της, καθώς ήταν πολύ διαφορετική από άλλες πόλεις της Τουρκίας που επιχειρούσαν να εξευρωπαϊστούν κινδυνεύοντας να χάσουν την αυθεντικότητα και την ιδιαίτερη ομορφιά τους.

Ανήκει στη σταθερή στήλη Poésies (Ποιήσεις). Υπογράφεται από το ψευδώνυμο "Marius".

Έτος Α, τχ. 10 (2 Ιουνίου 1898), σ. 2

Ερωτικό ποίημα.

Το παρόν παρουσιάζεται στο πλαίσιο της στηλης Livres et Revues (Βιβλία και Περιοδικά). Ακολουθεί υποσημείωση ότι η μετάφραση από τα Ελληνικά αυτού του αποσπάσματος παρέχεται στο %.

Έτος Α, τχ. 10 (2 Ιουνίου 1898), σ. 3

Σύντομο απόσπασμα από το ρομαντικό μυθιστόρημα "Τέρπανδρος και Δωροθέα".

Το παρόν παρουσιάζεται στο πλαίσιο της στήλης Proverbes (Παροιμίες). Η επιλογή των παροιμιών δε φέρει την υπογραφή κάποιου. Ακολουθεί υποσημείωση ότι η σημασία τους παρουσιάζεται και στα τουρκικά σε μετάφραση του Ali Muzaffer, στο τουρκόφωνο τμήμα του τεύχους.

Έτος Α, τχ. 10 (2 Ιουνίου 1898), σ. 4-5

Το παρόν παρουσιάζεται στο πλαίσιο της μόνιμης στήλης Verités et Maximes (Αλήθειες και Αποφθέγματα). Υπογράφεται από το ψευδώνυμο "Veritas".

Έτος Α, τχ. 10 (2 Ιουνίου 1898), σ. 4

Ρήσεις για την αγάπη, τη γυναίκα και τη ζωή.

Το παρόν παρουσιάζεται στο πλαίσιο της στήλης Echos de Péra (Ηχώς του Πέραν). Υπογράφεται από το ψευδώνυμο "Une Keratja".

Έτος Α, τχ. 10 (2 Ιουνίου 1898), σ. 4

Ο νεαρός κύριος G. L, δικηγόρος στο επάγγελμα ξυπνάει ένα πρωί και με τη βοήθεια του υπηρέτη του ετοιμάζεται να πάει για αγώνα ποδηλασίας με έναν φίλο του. Λίγο πριν αναχωρήσει από το σπίτι, και αφού έχει ντυθεί με ένα κομψότατο κοστούμι κατάλληλο για ερασιτεχνική ποδηλασία αποφασίζει να καθίσει για λίγο στην πολυθρόνα του. Εκεί ρεμβάζει και ηρεμεί για λίγο, σκέφτεται πόσο άδικη είναι η εποχή εκείνη, καθώς οι νεαροί της ανώτερης τάξης, όπως ο ίδιος, καλούνται να επωμιστούν όλο το βάρος της αριστοκρατικής σχόλης. Ξαφνικά εντοπίζει την αντανάκλασή του σε ένα ψηλό βάζο. Παρατηρεί τον φροντισμένο εαυτό του, τον κοιτάζει για πολλή ώρα και ξαφνικά αποφασίζει να βάλει το ένα δάχτυλο στη μύτη του. Από αυτήν την πρωτόγονη κίνηση ο ίδιος νιώθει χαρά και ικανοποίηση. Μετά από λίγο, σαστισμένος, αναπηδά σαν ελατήριο, αρπάζει τα γάντια και το καπέλο του και σε μία επαναστατική κίνηση που πηγάζει από όλη την καλή του αγωγή και εκπαίδευση, ο κύριος L.G φεύγει από το δωμάτιο μη θέλοντας ούτε δευτερόλεπτο να μείνει με εκείνον τον "κακοήθη" που είχε δει λίγο πιο πριν.

Το απόσπασμα παρουσιάζεται στο πλαίσιο της στήλης Modèle de Traduction (Υπόδειγμα Μετάφρασης). Δεν επισημαίνεται ο δημιουργός του έργου. Στην υποσημείωση που ακολουθεί σημειώνεται ότι υπάρχει μετάφραση του αποσπάσματος αυτού από τον Ali Muzaffer στα τουρκικά, στο τουρκόφωνο μέρος του τεύχους.

Έτος Α, τχ. 10 (2 Ιουνίου 1898), σ. 5

Απόσπασμα από το λυρικό δράμα του Massenet.

Το παρόν παρουσιάζεται στο πλαίσιο της μόνιμης στήλης Petit Courrier (Mικρή Αλληλογραφία). Υπογράφεται από το ψευδώνυμο "Faisy".

Έτος Α, τχ. 10 (2 Ιουνίου 1898), σ. 5

Απαντήσεις σε επιστολές αναγνωστών και αναγνωστριών σχετικά με ιατρικά ζητήματα αλλά και σχετικά με κώδικες καλής συμπεριφοράς, τόσο νεαρών ανδρών προς τις δεσποινίδες, όσο και των δεσποινίδων και κυριών σε επίπεδο κοινωνικών σχέσεων.

Μέρος της μόνιμης στήλης Fantaisies (Φαντασίες).

Έτος Α, τχ. 10 (2 Ιουνίου 1898), σ. 5

Παρουσιάζεται η λύση του αινίγματος που είχε δημοσιευτεί σε προηγούμενο τεύχος.

Το παρόν ανήκει στη στήλη Fantaisies (Φαντασίες).

Έτος Α, τχ. 10 (2 Ιουνίου 1898), σ. 5

Το παρόν ανήκει στη μόνιμη στήλη Verités et Maximes (Αλήθειες και Αποφθέγματα). Υπογράφεται από το ψευδώνυμο "Veritas".

Έτος Α, τχ. 11 (9 Ιουνίου 1898), σ. 10

Σκέψεις για τη γυναίκα, το γάμο και το χωρισμό.

Το παρόν παρουσιάζεται στο πλαίσιο της μόνιμης στήλης Proverbes (Παροιμίες). Η επιλογή των παροιμιών δεν υπογράφεται από κάποιον. Ακολουθεί υποσημείωση ότι στο τουρκόφωνο μέρος του τεύχους παρατίθεται η σημασία των παροιμιών στα τουρκικά. Η μετάφραση έχει γίνει από τον Ali Muzaffer.

Έτος Α, τχ. 11 (9 Ιουνίου 1898), σ. 10

Παροιμίες.

Άρθρο σε συνέχειες. Το παρόν ανήκει στη μόνιμη στήλη Elégances (Κομψότητες). Σημειώνεται ότι θα υπάρξει συνέχεια του ίδιου άρθρου. Υπογράφεται από το ψευδώνυμο "Pomponette".

Έτος Α, τχ. 11 (9 Ιουνίου 1898), σ. 11, τχ. 12 (16 Ιουνίου 1898), σ. 17.

Η Pomponette σχολιάζει τις επιταγές της μόδας και κάνει τις δικές της προτάσεις για ρούχα και αξεσουάρ.

Το παρόν παρουσιάζεται στο πλαίσιο την μόνιμης στήλης Modèle de Traduction (Υπόδειγμα Μετάφρασης). Υπογράφεται από το αρχικό Β.

Έτος Α, τχ. 11 (9 Ιουνίου 1898), σ. 11

Διάλογος μεταξύ της Αρετής και του Δόλου.

Το παρόν ανήκει στη μόνιμη στήλη Petit Courrier (Μικρή Αλληλογραφία). Υπογράφεται από το ψευδώνυμο "Faisy".

Έτος Α, τχ. 11 (9 Ιουνίου 1898), σ. 11

Η Faisy δίνει τις συμβουλές της σε ερωτήματα που αφορούν στους κανόνες καλής συμπεριφοράς για κυρίους και δεσποινίδες, και μας αποκαλύπτει μεταξύ άλλων, και τη γλώσσα της βεντάλιας.

Το παρόν ανήκει στη στήλη Fantaisies (Φαντασίες).

Έτος Α, τχ. 11 (9 Ιουνίου 1898), σ. 11

Παρουσιάζεται η λύση σε γρίφους προηγούμενου τεύχους.

Το παρόν είναι μέρος της μόνιμης στήλης Nouvelles (Νουβέλες). Η Σωφρονιάδου υπογράφει ως Dieudonée.

Έτος Α, τχ. 11 (9 Ιουνίου 1898), σ. 2-3

Σε αυτό το σύντομο διήγημα η όμορφη Κινέζα υπηρέτρια Nedji βρίσκει το θάρρος να ρωτήσει τον αφέντη της, τον Εrssa πώς ο τόσο σοφός και ευφυής δάσκαλός του μπορεί να έχει μία τόσο κακή γνώμη για τις γυναίκες και να μιλάει πάντα εναντίον τους. Η ίδια λέει πως πιστεύει ότι, μάλλον, λόγω ηλικίας, ο σοφός δάσκαλός του Erssa έχει χάσει το μυαλό του. Ο Erssa έκπληκτος από το θράσος της υπηρέτριας της λέει ότι δεν της επιτρέπεται να μιλάει έτσι για τον σοφό γέροντα. Η Nedji προσπαθώντας να τον πείσει ότι έχει δίκιο τον παρακαλάει να είναι παρών στο πράσινο δωμάτιο, τη μεθεπόμενη μέρα και του ζητάει να κρυφτεί πίσω από το παραβάν για να διαπιστώσει με αυτό που θα δει το πόσο δίκιο έχει η Nedji. O ίδιος της λέει ότι θα το κάνει μόνο και μόνο για να έχει την ευκαιρία να τη διαψεύσει και να την τιμωρήσει. Τελικά την ίδια νύχτα, η Nedji, φορώντας ένα αέρινο φόρεμα που αναδείκνυε το μπούστο και τα πόδια της μπαίνει στο δωμάτιο του σοφού δασκάλου. Ο σοφός δάσκαλος χάνει τα λόγια του στη θέα της Nedji κι εκείνη του λέει πως θέλει να του αποκαλύψει το μυστικό της πληγωμένης της καρδιάς. O σοφός δάσκαλος μαγνητισμένος από την ομορφιά της ανοίγει τα χέρια του για να την κρατήσει και της ψιθυρίζει να τον λυπηθεί. Η Νedji ικανοποιημένη που κατάφερε να επιβεβαιωθεί, πέφτει στην αγκαλιά του και σκάει ένα χαμόγελο χλευασμού προς τον σοφό δάσκαλο. Η Nedji ξαπλώνει μαζί του. Ό,τι συμβαίνει στο δωμάτιο μπορεί κανείς να το δει από ένα μικρό παράθυρο που βρίσκεται πίσω από το παραβάν, καλυμμένο με κόκκινο βελούδο. Ο σοφός δάσκαλος θέλει να φιλήσει την Nedji, όμως εκείνη του ζητά κάτι άλλο σαν χάρη. Του ζητά να περπατήσει στα τέσσερα, σαν μωρό, γιατί είναι αυτό το καπρίτσιο της. Εκείνος ήταν τόσο σκλαβωμένος από τον πόθο του που ό,τι του ζητούσε η Nedji του φαινόταν φυσιολογικό. Ξεκίνησε να περπατάει στα τέσσερα μέσα στο δωμάτιο και ξαφνικά, πίσω από το παραβάν εμφανίστηκε ο Erssa. Βλέποντας το σοφό δάσκαλό του, το διάσημο σε όλη την Κίνα για τη σοφία του, σε αυτήν την αξιολύπητη κατάσταση τον ρωτάει αν είχε δίκιο τελικά η υπηρέτρια που θεωρούσε ότι είχε ξεμωραθεί. Ακούγοντας αυτά τα λόγια ο σοφός δάσκαλος γυρνάει προς το μαθητή του και του λέει με περισσή ηρεμία: ''Γιε της ψυχής μου, βλέπεις τι είναι μία γυναίκα ικανή να κάνει σε έναν άνδρα, ακόμη κι αν αυτός είναι ηλικιωμένος και μορφωμένος; Aς χρησιμεύσει η τρελή και απερίσκεπτη πράξη του πιστού και αφοσιωμένου δασκάλου σου ως παράδειγμα και ως μάθημα για το πόσο θανάσιμη επιρροή έχουν επάνω μας αυτά τα πλάσματα του κακού''. Εντυπωσιασμένος από το φωτεινό του πνεύμα και τον τρόπο αντιμετώπισης του περιστατικού από τον δάσκαλό του, ο Erssa τελικά τον συγχωρεί. Διώχνει, όμως, οριστικά τη Nedji από το παλάτι.

Το παρόν ανήκει στη μόνιμη στήλη Poésies (Ποιήσεις).

Έτος Α, τχ. 11 (9 Ιουνίου 1898), σ. 8-9

Ποίημα στο οποίο περιγράφεται, κατά τη δημιουργία του κόσμου από το Θεό, η ανωτερότητα του ανθρώπου από τα άλλα ζώα. Παρά την ανωτερότητά του, όμως, ο άνθρωπος (άνδρας) νιώθει μία ανεξήγητη θλίψη. Όλα τα ζώα τα κατώτερα από αυτόν έχουν το ταίρι τους, ένα θηλυκό που η παρουσία του εξασφαλίζει την ευτυχία και τη διαιώνιση του είδους. Έτσι και ο άνδρας αποφασίζει να ζητήσει ένα ταίρι από το Θεό. Εκείνος τον επικρίνει απαντώντας του ότι ο άνθρωπος (άνδρας) έχασε την υπομονή του και την πίστη του σε εκείνον. Έτσι, για τιμωρία προς τον άνθρωπο ο Θεός αποφασίζει να του δώσει μία γυναίκα για ταίρι. "Εκείνη θα είναι τόσο η ηδονή όσο και το βάσανό σου. Θα είναι το αιώνιο αντικείμενο του πόθου και του μίσους σου, της χαράς και του μαρτυρίου σου. Θα θυσιάσεις για χάρη της το χρόνο σου, την περιουσία σου, τις φιλίες σου, την υπερηφάνεια και την αίγλη σου. Κι ο άνθρωπος (άντρας) θα απαντήσει: Δεν με νοιάζει, αφού θα έχω την αγάπη της".

Το παρόν ανήκει στη μόνιμη στήλη Propos Humoristiques. Υπογράφεται από το ψευδώνυμο "La Foudre".

Έτος Α, τχ. 11 (9 Ιουνίου 1898), σ. 9-10

Ο Κινέζος άρχοντας Ferjo, απελπισμένος, μιλάει στη μητέρα του Necta για το ότι ένας στενός του φίλος δανείστηκε από αυτόν πενήντα χιλιάδες λίβρες και εξαφανίστηκε χωρίς ποτέ να του τις επιστρέψει. Εκείνη τον συμβουλεύει να ανακοινώσει, μέσα από τις εφημερίδες, ότι θα παντρέψει την κόρη του Reda, την ξακουστή για την ομορφιά της σε όλη την Άπω Ανατολή, με αυτόν που θα του δώσει πενήντα χιλιάδες λίβρες και το βλέμμα του θα εκπέμπει ευφυΐα και εξυπνάδα πρωτόγνωρη. Ο Ferjo, έβγαλε αυτήν την ανακοίνωση στις εφημερίδες και σύντομα αμέτρητοι πάμπλουτοι και ευφυείς υποψήφιοι σύζυγοι, από τις τέσσερις γωνιές του πλανήτη ήρθαν κρατώντας μαζί τους και πενήντα χιλιάδες λίβρες. Όμως ο Ferjo τους έδιωχνε όλους, με την αιτιολογία ότι δεν έδειχναν αρκετά έξυπνοι. Μέχρι που εμφανίστηκε ο φίλος που χρωστούσε τα χρήματα στον Ferjo. Ο Ferjo έτρεξε και πάλι στη μητέρα του για να της πει τα νέα. Η Necta τον συμβούλεψε να δεχτεί τις πενήντα χιλιάδες λίβρες από εκείνον, αλλά να του στείλει ως νύφη, όχι την Reda, αλλά την πιο ηλικιωμένη και την πιο άσχημη από τις υπηρέτριές του. Την επομένη o φίλος πάει και τον βρίσκει και του λέει πως τον εξαπάτησε, καθώς η Reda είναι γριά και άσχημη. Εκείνος του απάντησε ότι η γυναίκα που του έστειλε ως νύφη δεν είναι η Reda. Σαστισμένος ακούει τον Ferjo να του λέει: ''Καλέ μου φίλε υποσχέθηκα την Reda σε εκείνον που θα μου δώσει πενήντα χιλιάδες λίβρες και που θα έχει μια ευφυΐα πρωτόγνωρη. Όμως εμένα τα μάτια σου με γελάσανε και γι' αυτό στη θέση της Reda σου έστειλα μια γριά και άσχημη υπηρέτρια.'' Ο φίλος του Ferjo δεν μπορούσε να κατανοήσει το σκεπτικό του Ferjo. Έτσι ο Ferjo ξαναπήρε το λόγο και του είπε: '' Ένας άνδρας δεν μπορεί να είναι έξυπνος εάν δεν έχει μνήμη αξιόπιστη, κι εσένα φίλε μου η μνήμη σου είναι αχάριστη, αφού ξέχασες να μου επιστρέψεις τις πενήντα χιλιάδες λίβρες που σου είχα δανείσει.''

Παρουσιάζεται στο πλαίσιο της στήλης Causerie Scientifique (Συζήτηση Επιστημονική). Πρόκειται για απόσπασμα εισήγησης του Adolphe Combe, Καθηγητή παιδιατρικής, στο πλαίσιο του Διεθνούς Συνεδρίου Congrès International d ‘Assistance et Congrès International de la Protection de l’ Enfance Genève, 14-19 Septembre 1896 (Διεθνές Συνέδριο Αρωγής και Διεθνές Συνέδριο για την προστασία των παιδιών, Γενεύη 14-19 Σεπτεμβρίου 1896).

Έτος Α, τχ. 11 (Ιουνίου 1898), σ. 9

Άρθρο στο οποίο περιγράφονται οι δυσάρεστες συνέπειες της χρήσης αλκοολούχων παρασκευασμάτων στα μικρά παιδιά.