Άρθρα

Το Mυθιστόρημα του Daudet παρουσιάζεται σε οκτώ συνέχειες στη στήλη Feuilleton du Maarifet (Eπιφυλλίδα του Μaarifet).

Έτος Α, τχ. 4-2 (24 Μαρτίου 1898), σ. 6-7, τχ. 6 (21 Απριλίου 1898), σ. 6-7, τχ. 7 (2 Μαΐου 1898), σ. 6, τχ. 8 (12 Μαΐου 1898), σ. 7, τχ. 9 (19 Μαΐου 1898), σ. 6, τχ. 10 (2 Ιουνίου 1898), σ. 6, τχ. 11 (9 Ιουνίου 1898), σ. 12, τχ. 12 (16 Ιουνίου 1898), σ.18

Στο μυθιστόρημα Σαπφώ ο Daudet παρουσιάζει τη ρομαντική σχέση μεταξύ της Fanny, γνωστής εταίρας των καλλιτεχνικών κύκλων του Παρισιού και του νεαρού Jean, γόνου Παρισινής αριστοκρατικής οικογένειας. Η σχέση τους, αρχικά γεμάτη ένταση και πάθος έρχεται στη συνέχεια αντιμέτωπη με τις ηθικές νόρμες, τους κοινωνικούς περιορισμούς και τα στερεότυπα. H Fanny και ο Jean φτάνουν σχεδόν να αλληλοκαταστρέφονται προσπαθώντας να συμβιβάσουν δύο κόσμους ασυμβίβαστους, όμως στο τέλος η Fanny αφήνει τον Jean να ακολουθήσει τον δικό του δρόμο.

Το παρόν παρουσιάζεται σε τρεις συνέχειες στο πλαίσιο της μόνιμης στήλης Nouvelles (Νουβέλες). Υπογράφει η "Dieudonée".

Έτος Α, τχ. 5 (14 Απριλίου 1898), σ. 2-3, τχ. 6 (Πέμπτη 21 Απριλίου 1898), σ. 2, τχ. 7 (Δευτέρα 2 Μαΐου 1898), σ. 2-3

Η Olinne, ορφανή από πατέρα αναγκάζεται, για να μπορέσει να συντηρήσει τον εαυτό της και την αγαπημένη της μητέρα, να εργαστεί ως εργάτρια σε κατάστημα ενδυμάτων. Η ίδια ράβει ρούχα. Οι συνθήκες δουλειάς της είναι άθλιες, η αντιμετώπιση από το αφεντικό της είναι σκληρή ενώ και στο σπίτι της αναγκάζεται να δουλεύει μέχρι αργά για να μπορεί να παραδίδει έγκαιρα τα ρούχα που έχουν παραγγελθεί από κυρίες της υψηλής κοινωνίας. H Οlinne νιώθει δυστυχισμένη και αδικημένη από τη ζωή, καθώς παρατηρεί από τη μία τον ανέμελο και πολυτελή τρόπο ζωής των κυριών αυτών, και από την άλλη το ότι οι κυρίες αυτές έχουν στο πλευρό τους κάποιον άνδρα, πατέρα, σύζυγο ή αδελφό που τις αγαπάει και τις προστατεύει. Όταν η μητέρα της αρρωσταίνει βαριά, η Οlinne δεν έχει χρήματα για να πληρώσει τον γιατρό και τον φαρμακοποιό. Η ίδια είναι πολύ υπερήφανη για να δεχθεί τις υπηρεσίες τους δωρεάν. Τελικά καταφεύγει στη λύση του να ζητήσει δανεικά από το αφεντικό της, ο οποίος όμως αρνείται ενώ και η καλύτερή της φίλη εκείνη την ημέρα αδυνατεί να της προσφέρει οικονομική βοήθεια. Όταν οι γιατροί ενημερώνουν την Olinne ότι μία αλλαγή περιβάλλοντος θα είναι αρκετή για να θεραπευτεί η μητέρα της, η Οlinne νιώθει ότι βρίσκεται σε αδιέξοδο. Καθώς περπατάει απελπισμένη την οδό του Πέραν, ξαφνικά θυμάται ότι στο δρόμο αυτό ζει ο γιος του αφεντικού της, ο κύριος Gillot. Η Olinne αποφασίζει να του χτυπήσει την πόρτα, ελπίζοντας ότι θα τη λυπηθεί και θα την βοηθήσει να σώσει τη μητέρα της. Εκείνος δέχεται να παραχωρήσει σε αυτήν και στη μητέρα της το εξοχικό του στο Προτί για ολόκληρη την περίοδο του καλοκαιριού. Ακόμη, εκφράζει την επιθυμία να την ενισχύσει και οικονομικά, αλλά και να βάλει το δικό του γιατρό να παρακολουθεί καθημερινά τη μητέρα της. Όμως για όλα αυτά της βάζει έναν όρο...να τον επισκέπτεται κάποιες φορές στο σπίτι του γιατί, όπως της λέει, αισθάνεται μοναξιά. Η Olinne νιώθει αρχικά αποστροφή προς το πρόσωπο του κυρίου Gillot, όμως στη συνέχεια συνειδητοποιεί ότι δεν υπάρχει άλλη λύση, αν θέλει να βοηθήσει τη μητέρα της. Έτσι αποδέχεται την πρότασή του και ο Gillot όχι μόνο της παραχωρεί το σπίτι, αλλά και της υπογράφει τραπεζικές επιταγές. Μετά το φιλί που της δίνει ο Gillot, η Olinne φεύγει φοβισμένη από το σπίτι προκειμένου να ετοιμάσει την αναχώρησή τους για το Proti. Σε μία δεύτερη σκηνή η μητέρα της Olinne βρίσκεται στο Proti, απολαμβάνοντας την αλλαγή περιβάλλοντος που τόσο καλό έκανε στην υγεία της. Η Olinne, όμως θα πρέπει να επιστρέψει στην πόλη για μια επείγουσα δουλειά και έτσι αφήνει για λίγο τη σύζυγο του κηπουρού να κάνει παρέα στη μητέρα της. Η Olinne φροντίζει να αφήσει σημείωμα στη μητέρα της για την επίσκεψη που πρέπει να κάνει στον κύριο Gillot. Όταν η Οlinne φτάνει στο σπίτι του εκείνος, υπερβολικά διαχυτικός απέναντί της, την αρπάζει από τη μέση και την πιέζει να υποκύψει στις επιθυμίες του. Η Olinne νιώθει τρομοκρατημένη, προσπαθεί να του αντισταθεί και ξαφνικά βρίσκει τη δύναμη με ένα τίναγμα να ξεφύγει από τα χέρια του. Τρέχει προς το παράθυρο και απειλεί πως αν την ξαναπλησιάσει δε θα διστάσει να πηδήξει κάτω. Ξαφνικά χτυπά το κουδούνι. Είναι ένας απρόσμενος επισκέπτης, η μητέρα της Olinne. Η κυρία Bonardet ένιωσε πολύ άσχημα όταν, διαβάζοντας το σημείωμα της κόρης της, συνειδητοποίησε ότι αυτή επρόκειτο να βρεθεί μόνη της με έναν άνδρα σχεδόν άγνωστο. Υγιής, γοητευτική και αρχοντική η κυρία Bonardet μπαίνει στο δωμάτιο. O Gillot υποχωρεί και η Olinne πέφτει στην αγκαλιά της μητέρας της. Οι δυο τους φεύγουν από το σπίτι του Gillot και παίρνουν μια άμαξα που θα τους πάει πίσω στο δικό τους σπίτι. Στην άμαξα κουρνιάζει στην αγκαλιά της μητέρας της και της μιλάει για το πόσο τρομοκρατημένη ένιωσε. Η μητέρα της την φιλάει στο κεφάλι και ξεσπώντας σε κλάματα ζητάει από την κόρη της συγγνώμη.

Το παρόν παρουσιάζεται στο πλαίσιο της μόνιμης στήλης Verités et Maximes (Αλήθειες και Αποφθέγματα). Υπογράφεται από το ψευδώνυμο "Veritas".

Έτος Α, τχ. 5 (14 Απριλίου 1898), σ. 3

Παρουσιάζονται γνωμικά για τη γυναίκα και την αγάπη.

Το παρόν παρουσιάζεται στο πλαίσιο της μόνιμης στήλης Poésies (Ποιήσεις).

Έτος Α, τχ. 5 (14 Απριλίου 1898), σ. 3

Ερωτικό ποίημα.

Έτος Α, τχ. 5 (14 Απριλίου 1898), σ. 5

Το παρόν παρουσιάζεται στο πλαίσιο της μόνιμης στήλης Echos de Pera (Ηχώς του Πέραν). Υπογράφεται από το ψευδώνυμο "Une Keratja".

Έτος Α, τχ. 5 (14 Απριλίου 1898), σ. 5

Η Une Keratja περιγράφει δύο διαλόγους που έτυχε να ακούσει στη δεξίωση της Κυρίας Π (P). Ο πρώτος διάλογος γίνεται μεταξύ δύο δεσποινίδων, της Lina και της Beny. Η τελευταία λέει στη Lina ότι άκουσε φήμες πως κάποια στιγμή ένας δικηγόρος, ο κύριος L, φλέρταρε έντονα την Lina και εξέφρασε την επιθυμία να την παντρευτεί. H Lina της απαντάει ευγενικά ότι δεν θα μπορούσε να δεχτεί να παντρευτεί έναν ανόητο, όπως είναι ο κύριος L., ο οποίος ενδιαφέρεται μόνο να ζήσει λίγα χρόνια άνετη ζωή με την προίκα που θα εξασφάλιζε και θα ήθελε ως σύζυγο μια γυναίκα χαμηλής νοημοσύνης, χωρίς γνώσεις, την οποία θα μπορούσε να χειρίζεται κατά το δοκούν, σαν να είναι μαριονέτα.

Στο δεύτερο διάλογο δύο άνδρες, με αφορμή μία φήμη που θέλει τον έναν να παντρεύεται τη δεσποινίδα R. συζητούν για τις γυναίκες και για το πώς μπορεί ένας άνδρας τελικά να βρεί το άλλο του μισό. Ο ένας, για τον οποίον και υπήρχε η συγκεκριμένη φήμη, απαντάει ότι οι φήμες δεν ευσταθούν. Κι αυτό γιατί δεν θα μπορούσε να παντρευτεί μία γυναίκα χωρίς περιουσία και με τόσο καλλιεργημένο πνεύμα όσο η δεσποινίδα R. Για εκείνον μία όμορφη γυναίκα είναι κίνδυνος, μία κομψή γυναίκα σημαίνει έξοδα και μία έξυπνη γυναίκα είναι ενοχλητική. Αντίθετα μια μουγκή γυναίκα είναι καλοτυχία,πολλώ δε μάλλον όταν αυτή έχει και περιουσία.

Το παρόν παρουσιάζεται στο πλαίσιο της μόνιμης στήλης Poésies (Ποιήσεις).

Έτος Α, τχ. 6 (21 Απριλίου 1898), σ. 3

Ένας άνδρας αναπολεί τις όμορφες στιγμές με την αγαπημένη του και θρηνεί για τον θάνατό της.

Το παρόν παρουσιάζεται στο πλαίσιο της στήλης Causerie Scientifique (Συζήτηση Επιστημονική). Άρθρο σε συνέχειες. Υπογράφεται από το αρχικό Τ.

Έτος Α, τχ. 6 (21 Απριλίου 1898), σ. 4, τχ. 7 (Δευτέρα 2 Μαΐου 1898), σ. 4, τχ. 9 (Δευτέρα 19 Μαΐου 1898), σ. 4-5

Στ%C

Το παρόν παρουσιάζεται στο πλαίσιο της μόνιμης στήλης Etudes et Analyses (Μελέτες και Αναλύσεις). Στην υποσημείωση που συνοδεύει το άρθρο επισημαίνεται ότι υπάρχει πιστή μετάφρασή του στα Τουρκικά στο τουρκόφωνο τμήμα του τεύχους.

Έτος Α, τχ. 6 (21 Απριλίου 1898), σ. 5

Το άρθρο αποτελεί δοκίμιο για τις θαυμαστές ιδιότητες της Φύσης και των φυσικών φαινομένων. Για τον αρθρογράφο η Φύση είναι τόσο ισχυρή, σοφή και υπερβατική που σχεδόν ταυτίζεται με το Θεό.

To παρόν παρουσιάζεται στο πλαίσιο της στήλης Modèle de Traduction (Υπόδειγμα Μετάφρασης).

Έτος Α, τχ. 6 (21 Απριλίου 1898), σ. 6

Απόσπασμα 11 σειρών από το έργο του Goldsmith.

Έτος Α, τχ. 6 (21 Απριλίου 1898), σ. 6

Εκφράζονται τα συγχαρητήρια της Διεύθυνσης του περιοδικού για την ''εξαιρετική μετάφραση'' του αποσπάσματος της Παναγίας των Παρισίων από τα Γαλλικά στα Τουρκικά του αναγνώστη Sadreddin Bey.

Το παρόν παρουσιάζεται στο πλαίσιο της στήλης Concours de Traduction (Διαγωνισμός Μετάφρασης).

Έτος Α, τχ. 6 (21 Απριλίου 1898), σ. 6

Απόσπασμα 16 σειρών του δοκιμίου του Camille Flammarion.

Υπογράφεται από τη Διευθύντρια. Το παρόν παρουσιάζεται στο πλαίσιο της στήλης A nos lecteurs (Στους αναγνώστες μας). Η πρώτη σελίδα του τεύχους δεν είναι αριθμημένη.

Έτος Α, τχ. 6-4 (7 Απριλίου 1898), σ. 1

Η Θεοδοσία υπόσχεται στους αναγνώστες του περιοδικού κάποιες βελτιώσεις που θα αφορούν στο γαλλόφωνο τμήμα του περιοδικού, εισάγοντας μία καινούργια στήλη που θα αφορά στις βιογραφίες διάσημων ανδρών της Τουρκίας.

Το παρόν αποτελεί μέρος της σταθερής, για το περιοδικό, στήλης Pages de Mon Journal (Σελίδες από το Ημερολόγιό μου).

Έτος Α, τχ. 6-4 (7 Απριλίου 1898), σ. 3-4

Στη σταθερή στήλη Pages de mon journal (Σελίδες από το Ημερολόγιο μου) και στο συγκεκριμένο τεύχος, φιλοξενείται η ιστορία ενός άνδρα, ο οποίος γνώρισε τη σύζυγο ενός καλού φίλου του, τη Dorinna προερχόμενη από την Ελβετία. Εύθραυστη,ορφανή από μητέρα και άρα τραυματισμένη από τα παιδικά της βιώματα, η Dorinna ξεσπάει σε κλάματα και εξομολογείται στον καινούριο της φίλο ότι από πάντα της έλειπε η τρυφερότητα. Εκείνος διαπιστώνει πόσο διαφορετικοί είναι οι χαρακτήρες των δύο. Ο φίλος του, ένας πραγματιστής που κυνηγάει την οικονομική επιτυχία και την επαγγελματική εξέλιξη και η Dorinna, ρομαντική και εύθραυστη που διψάει για συναίσθημα. Αναρωτιέται πως μπορεί να αντέξει ο γάμος αυτός, όταν οι δύο αυτοί άνθρωποι γεννήθηκαν για ζωές τόσο διαφορετικές.Μετά από κάποιες όμορφες και ήσυχες μέρες που περιελάμβαναν και ενδιαφέρουσες αναγνωστικές βραδιές για τους τρεις, η Dorinna επιστρέφει στην Ελβετία. Μετά από λίγο καιρό πηγαίνει εκεί και ο σύζυγός της και τελικά φεύγουν μαζί για ταξίδι στην Αμερική. Ο φίλος του ζευγαριού κλείνει τις σελίδες του Ημερολογίου λέγοντας ότι οι δυό τους φεύγουν για Αμερική '' [....]εκείνος ακολουθώντας την οικονομική επιτυχία και εκείνη ακολουθώντας τη δυστυχία. Φτωχή Dorinna, μια ακόμη φορά στην εξορία, πάντα στη εξορία''.

Το ποίημα ανήκει στη σταθερή στήλη Poésies (Ποιήσεις).

Έτος Α, τχ. 6-4 (7 Απριλίου 1898), σ. 3

Ερωτικό ποίημα.

Το παρόν αποτελεί μέρος της σταθερής στήλης Modèle De Traduction (Παράδειγμα Μετάφρασης).

Έτος Α, τχ. 6-4 (7 Απριλίου 1898), σ. 5

Περιγράφεται το ρομαντικό όνειρο μιας νέας γυναίκας, της Ίλκα, όπου ένας άνδρας της υπόσχεται ατελείωτη ευτυχία. Στο όνειρο η Ίλκα ξεχνάει την πληκτική ζωή που ζει με το σύζυγο και τα παιδιά της και μπαίνει σε έναν νέο κόσμο άγνωστο, μυστηριώδη και συναρπαστικό, γεμάτο ευτυχία.

Υπογράφει La Directrice (Η Διευθύντρια).

Έτος Α, τχ. 6-4 (7 Απριλίου 1898), σ. 5

Aνακοινώνεται η διεξαγωγή διαγωνισμού μετάφρασης -από τα γαλλικά στα τουρκικά- αποσπάσματος από την Παναγία των Παρισίων του V. Hugo, το οποίο και ακολουθεί στην ίδια σελίδα. Σύμφωνα με την ανακοίνωση, ο νικητής του διαγωνισμού θα παραλαμβάνει το Maarifet δωρεάν για τους επόμενους έξι μήνες.

Τo απόσπασμα παρουσιάζεται στο πλαίσιο της στήλης Διαγωνισμός Μετάφρασης. Ο Διαγωνισμός αυτός, για τη μετάφραση του αποσπάσματος από τα Γαλλικά στα Τουρκικά, έχει ανακοινωθεί σε προηγούμενη στήλη από τη Διεύθυνση του περιοδικού.

Έτος Α, τχ. 6-4 (7 Απριλίου 1898), σ. 5

Το παρόν άρθρο παρουσιάζεται στο πλαίσιο της μόνιμης στήλης του περιοδικού Carnet Mondain, Elégances (Το Σημειωματάριο της Κοσμικής Ζωής, Κομψότητες). Το παρόν διακόπτεται στη σελίδα 5. Η σελίδα 6 δεν είναι διαθέσιμη. Υπογράφεται από το ψευδώνυμο "Pomponette".

Έτος Α, τχ. 6-4 (7 Απριλίου 1898), σ. 5

Η συντάκτης της στήλης σχολιάζει την εμφάνιση που πρέπει να έχουν στις δημόσιες εμφανίσεις τους τα νιόπαντρα ζευγάρια, αλλά και τους κανόνες συμπεριφοράς τους στις εθιμοτυπικές συναντήσεις που είθισται να λαμβάνουν χώρα δεκαπέντε ημέρες μετά την τέλεση του γάμου. Διατυπώνει άποψη για τον τρόπο με τον οποίον οι δύο νιόπαντροι οφείλουν να συνομιλούν μεταξύ τους μπροστά σε κόσμο, χρησιμοποιώντας, όπως λέει, τον πληθυντικό και όχι τον ενικό, καθώς ο τελευταίος, σύμφωνα με τη συντάκτρια θα πρέπει να χρησιμοποιείται μόνο στις ιδιωτικές τους στιγμές. Εκφράζει άποψη για τον τρόπο ντυσίματος και των δύο συζύγων, ο οποίος θα πρέπει να είναι σεμνός και λιτός. Οι επισκέψεις στα σπίτια συγγενών και φίλων θα πρέπει και αυτές να γίνονται εντός δεκαπενθημέρου από την τέλεση του γάμου, ενώ σε περίπτωση διοργάνωσης χορού προς τιμή του νιόπαντρου ζευγαριού, οι δυο νέοι είναι αυτοί που θα πρέπει να ανοίγουν το χορό. Επίσης, θα πρέπει να φροντίζουν να αποστέλλουν ευχαριστήριες κάρτες για τα γαμήλια δώρα που έχουν δεχτεί.

To άρθρο φέρει την υπογραφή "Maarifet".

Έτος Α, τχ. 7 (2 Μαΐου 1898), σ. 1

H Διεύθυνση του Μaarifet, με αφορμή την επικείμενη μουσουλμανική γιορτή του Courban-Bairam, εύχεται στον "πολυλατρεμένο" Σουλτάνο Αμπντούλ Χαμίντ χρόνια πολλά και ο Θεός να του χαρίζει κάθε ευτυχία και μακροζωία συνοδευόμενες από την αγάπη και την αναγνώριση των υπηκόων του.

Το άρθρο φέρει την υπογραφή "Maarifet".

Έτος Α, τχ. 7 (2 Μαΐου 1898), σ. 1

Στην παρούσα σύντομη ανακοίνωση η Διεύθυνση του Μaarifet ευχαριστεί τον Ν. Νικολαΐδη, ιδρυτή του περιοδικού "L'Orient" στο Παρίσι, για την αποστολή στη Διεύθυνση του Maarifet του βιβλίου του "Livre d'Or". Αυτό το βιβλίο προσφέρει μια αντιπροσωπευτική σύνοψη των βιογραφιών όλων των "ενδόξων μοναρχών" της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και αποτελεί "ένα κόσμημα για όσους αγαπούν και θαυμάζουν την όμορφη και ισχυρή μας Τουρκία". Όπως συμπληρώνει η Διεύθυνση του Περιοδικού, αυτή η κίνηση του Ν. Νικολαΐδη "αποδεικνύει τα αισθήματα πίστης και αφοσίωσής του προς τον πολυαγαπημένο μας Δάσκαλο Αμπντούλ Χαμίντ".

Η ανακοίνωση υπογράφεται από τη "Διεύθυνση".

Έτος Α, τχ. 7 (2 Μαΐου 1898), σ. 1

Η Διεύθυνση του περιοδικού ανακοινώνει ότι, λόγω των εορτασμών του Κουρμπάν Μπαϊράμ, το παρόν τεύχος εκδίδεται ημέρα Δευτέρα και όχι Πέμπτη, όπως όλα τα άλλα οθωμανικά περιοδικά. Επίσης, επισημαίνεται ότι για τον ίδιο λόγο, αναστέλλεται για μία εβδομάδα η δημοσίευση του περιοδικού.

Το παρόν παρουσιάζεται στο πλαίσιο της στήλης Une traduction (Mία Μετάφραση).

Έτος Α, τχ. 7 (2 Μαΐου 1898), σ. 4

Παρουσιάζονται τρεις στίχοι από ποίημα που αναφέρεται στη γυναίκα και τη γυναικεία αρετή. Στην υποσημείωση που ακολουθεί αναφέρεται ότι το ποίημα είναι του Makboulé Leman Hanoum, ποιήματα του οποίου είχαν φιλοξενηθεί και στο τουρκόφωνο μέρος του δευτέρου τεύχους του Maarifet. Επισημαίνεται, επίσης, ότι το παρόν έχει μεταφραστεί από τα τουρκικά στα γαλλικά από τον Midhad Effendi.

Το παρόν παρουσιάζεται στο πλαίσο της στήλης Carnet Mondain, Elégances (Το Σημειωματάριο της Κοσμικής Ζωής, Κομψότητες). Υπογράφεται από το ψευδώνυμο "Pomponette".

Έτος Α, τχ. 7 (2 Μαΐου 1898), σ. 5

Η συντάκτης του άρθρου κάνει προτάσεις για κομψές εμφανίσεις σε επίπεδο ρούχων και αξεσουάρ και προτείνει ως κορυφαίο χρώμα της εποχής το βεραμάν.

Το παρόν παρουσιάζεται στο πλαίσιο της μόνιμης στήλης Verités et Maximes (Αλήθειες και Αποφθέγματα). Υπογράφεται από το ψευδώνυμο "Veritas".

Έτος Α, τχ. 7 (2 Μαΐου 1898), σ. 5

Γνωμικά για τη ζωή, την αλήθεια, τους άνδρες και τις γυναίκες.

Το παρόν παρουσιάζεται στο πλαίσιο της μόνιμης στήλης Modèle de Traduction (Yπόδειγμα Μετάφρασης). Στην υποσημείωση που ακολουθεί του άρθρου σημειώνεται ότι στο τουρκόφωνο μέρος του παρόντος τεύχους βρίσκεται πιστή μετάφραση του συγκεκριμένου αποσπάσματος από τον Αli Mouzaffer.

Έτος Α, τχ. 7 (2 Μαΐου 1898), σ. 7

Παρουσιάζεται απόσπασμα είκοσι σειρών από το μυθιστόρημα του Barthélemy

Έτος Α, τχ. 7 (2 Μαΐου 1898), σ. 7

Έκφραση συγχαρητηρίων στον Hakki Effendi για την επιτυχή μετάφραση στα τουρκικά της "Νύχτας" του Camille Flammarion, στο πλαίσιο του Διαγωνισμού Μετάφρασης.

Το παρόν παρουσιάζεται στο πλαίσο της μόνιμης στήλης Poésies (Ποιήσεις).

Έτος Α, τχ. 7 (7 Μαΐου 1898), σ. 3

Ερωτικό ποίημα.

Το παρόν παρουσιάζεται στο πλαίσιο της στήλης Souvenirs et Impressions (Αναμνήσεις και Εντυπώσεις). Συμφωνα με την υποσημείωση που βρίσκεται στη σελίδα 4, το συγκεκριμένο κείμενο είναι απόσπασμα από ένα γράμμα της George Sand, προς την Κοντέσσα Hanska. Ωστόσο, είναι ξεκάθαρο ότι o αφηγητής που "μιλάει" στο απόσπασμα αυτό, δεν είναι η Sand, αλλά ο Balzac, και ότι αυτό αποτελεί απόσπασμα ενός από τα πολλά γράμματα που απέστειλε ο Balzac στην αγαπημένη του Koντέσσα Hanska. Eπίσης, στην υποσημείωση επισημαίνεται ότι το συγκεκριμένο απόσπασμα έχει παρθεί από το γαλλικό περιοδικό "Revue de Paris".

.

Έτος Α, τχ. 8 (12 Μαΐου 1898), σ. 4-5

Περιγράφονται οι ενδιαφέρουσες συζητήσεις λογοτεχνικού και κοινωνικού ενδιαφέροντος που είχαν μεταξύ τους οι Sand και Balzac, κατά την τριήμερη επίσκεψη του Balzac, στο σπίτι της Sand, στο Nohant. Σε αυτές τις συζητήσεις κεντρική θέση είχαν οι συζητήσεις για το γάμο και την ελευθερία, καθώς, μεταξύ άλλων, ο Balzac προσπαθούσε να πείσει την Sand για το πόσο απαραίτητος είναι ο θεσμός του γάμου. Η άποψη της Sand ήταν ότι με την πένα τους και οι δυο ως συγγραφείς επρόκειτο να συμβάλουν σε μία επανάσταση στα μελλοντικά ήθη και ότι η ίδια είχε δοκιμαστεί από τις αντιξοότητες που επιφέρει τόσο ο γάμος, όσο και η ελευθερία. Στο ίδιο απόσπασμα αναφέρεται και η άποψη του Balzac ότι μία γυναίκα με όμορφη ψυχή δεν θα πρέπει να ερωτεύεται έναν άνδρα κατώτερό της γιατί ένα τέτοιο ταίριασμα δεν μπορεί παρά να κρύβει πλάνη και απογοήτευση. Μία γυναίκα, για τον Balzac, ή θα πρέπει να ερωτεύεται ένα άνδρα ανώτερό της, ή θα πρέπει να έχει τόσο πολύ ξεγελαστεί από αυτόν, ώστε να φαίνεται πράγματι σαν εκείνος να είναι ανώτερός της.

Έτος Α, τχ. 8 (12 Μαΐου 1898), σ. 1

Ανακοίνωση για την αλλαγή διεύθυνσης των γραφείων του Μaarifet.

Το παρόν παρουσιάζεται στο πλαίσιο της μόνιμης στήλης Nouvelles (Νουβέλες). Υπογράφει η "Dieudonée".

Έτος Α, τχ. 8 (12 Μαΐου 1898), σ. 2-3

Το διήγημα περιγράφει τον έρωτα ενός Κινέζου, του Senoc, με μία πανέμορφη τσιγγάνα, την Sarah. Μετά από έξι μήνες διαμονής στο παλάτι του Senoc και παρά την πολυτελή ζωή της η Sarah νιώθει δυστυχισμένη. Νιώθει ότι μισεί τον άνδρα με τον οποίο υποχρεώθηκε να ζήσει. Όταν μία μέρα κατά τύχη ακούει μία ερωτική συνομιλία μεταξύ του Senoc και μιας όμορφης Κινέζας υπηρέτριας, της Selzig η Sarah νιώθει χαμένη. Ο άνδρας που την αποκαλούσε θεά του επρόκειτο να συνευρεθεί με μία άλλη γυναίκα. Η Sarah φωνάζει την οικονόμο της και τη διατάζει να βρει ένα τρόπο να τιμωρήσει τη Selzig, όχι πληρώνοντας την πράξη της με την ζωή της, αλλά με έναν τέτοιο τρόπο ώστε να της δοθεί ένα καλό μάθημα. Την επόμενη μέρα η Selzig ετοιμάζεται να αρωματίσει το πρόσωπό της με ροδόνερο. Ρίχνοντας στο πρόσωπό της το υγρό αρχίζει να ουρλιάζει από τους πόνους. Η Selzig, η πιο όμορφη από τις υπηρέτριες είχε πια παραμορφωθεί. Τη νύχτα η Sarah συλλογιζόμενη την απιστία του Senoc, άρχισε να νιώθει ότι αγαπούσε εκείνον τον ίδιο άνδρα που, μερικές μέρες πριν, δεν μπορούσε να αντέξει. Ο Senoc έχοντας μάθει τι περίπου είχε συμβεί, ρωτάει τη Sarah αν η Selzig ήταν νεκρή. Εκείνη του απαντάει ότι η υπερηφάνεια και η ευγένειά της ποτέ δε θα της επέτρεπαν να επιθυμεί το θάνατο μίας άθλιας υπηρέτριας, αλλά, ως γυναίκα, δεν θα μπορούσε να αφήσει ατιμώρητη τη γυναίκα που με τόση πλεονεξία διεκδικούσε το σύζυγό της. Ο Senoc δηλώνει μετανιωμένος που την πήρε στο παλάτι του και της λέει να φύγει. Συντετριμμένη η Sarah, πέφτει στα πόδια του και του λέει πως δεν μπορεί να ζήσει μακριά του και πως θα έκανε οτιδήποτε της ζητούσε, αρκεί να την άφηνε να μείνει κοντά του. O Senoc, έκπληκτος από αυτήν την ομολογία της, τη ρωτάει για ποιο λόγο, αν η ίδια ένιωθε έτσι, έφτασε σε σημείο να απομακρυνθεί από αυτόν και να συμπεριφέρεται σαν να μην επιθυμούσε να είναι μαζί του. Η Sarah πέφτει στην αγκαλιά του και του ομολογεί πως μέχρι την ημέρα που άκουσε την συνομιλία του με την Selzig μόνο το σώμα της του ανήκε. Όμως μετά από εκείνη τη μέρα ένιωθε ότι και η καρδιά της ήταν πια δική του. Έχοντας τη Sarah στην αγκαλιά του o Senoc της λέει ότι ο ίδιος ποτέ δεν θα αγαπήσει καμία άλλη γυναίκα παρά μόνο εκείνη. Όταν αυτή τον ρωτάει τι θα κάνει ο ίδιος με την Solzig, εκείνος της απαντάει ότι προσποιήθηκε ότι ήταν ερωτευμένος μαζί της μόνο και μόνο για να ξυπνήσει τη ζήλια της συζύγου του.

Το παρόν παρουσιάζεται στο πλαίσιο της στήλης Poésies (Ποιήσεις). Υπογράφεται από το αρχικό Μ.

Έτος Α, τχ. 8 (12 Μαΐου 1898), σ. 4

Η/ο συγγραφέας ευγνωμονεί το Θεό που έστειλε κοντά της/του ένα αγγελικό πλάσμα βγάζοντας, έτσι, την καρδιά της/του από το μαρασμό και τη δυστυχία.

Το παρόν παρουσιάζεται στο πλαίσιο της μόνιμης στήλης Poésies (Ποιήσεις). Υπογράφεται από τα αρχικά E.x.D.F.D.M.

Έτος Α, τχ. 8 (12 Μαΐου 1898), σ. 4

Ερωτικό ποίημα.

Αποτελεί μέρος της μόνιμης στήλης Verités et Maximes (Αλήθειες και Αποφθέγματα). Υπογράφεται από το ψευδώνυμο "Veritas".

Έτος Α, τχ. 8 (12 Μαΐου 1898), σ. 5

Το παρόν απόσπασμα παρατίθεται στο πλαίσιο της στήλης Μodèle de Traduction (Υπόδειγμα Μετάφρασης). Στην υποσημείωση επισημαίνεται ότι στο τουρκόφωνο μέρος του τεύχους υπάρχει πιστή μετάφραση του παρόντος αποσπάσματος στα τουρκικά από τον Saddredin Bey. Ανυπόγραφο.

Έτος Α, τχ. 8 (12 Μαΐου 1898), σ. 6

Στο παρόν απόσπασμα παρουσιάζεται η άποψη ότι το τίποτα είναι, στις σημερινές εποχές, τα πάντα. Όπως αναφέρει ο συγγραφέας το "τίποτα" έχει ιδιαίτερη επιρροή ειδικά στο ωραίο φύλο.

Tο παρόν παρουσιάζεται στο πλαίσιο της στήλης Concours de Traduction (Διαγωνισμός Μετάφρασης). Aνυπόγραφο.

Έτος Α, τχ. 8 (12 Μαΐου 1898), σ. 6

Απόσπασμα στο οποίο εκφράζεται η άποψη ότι μια αξιοθαύμαστη οικογένεια μπορεί να παραλληλιστεί με ένα βασίλειο, όπου ο πατέρας είναι ο βασιλιάς, η μητέρα η βασίλισσα και τα παιδιά είναι μαζί με τους υπηρέτες οι υπήκοοι. Σημαντικότατη θέση έχουν, όμως, και οι διδάσκαλοι των παιδιών, καθώς είναι αυτοί που μοιράζονται με το βασιλιά και τη βασίλισσα την αγωγή και την εκπαίδευση των παιδιών. Έτσι, οι διδάσκαλοι των παιδιών χαρακτηρίζονται ως η κορώνα της μοναρχίας.

Σύμφωνα με την υποσημείωση που ακολουθεί, το παρόν αποτελεί μετάφραση στα Γαλλικά (στο πλαίσιο του τελευταίου διαγωνισμού μετάφρασης) από τον Chαrles d' Agostino. Δεν αναγράφεται το ονοματεπώνυμο του αρχικού συγγραφέα του μυθιστορήματος.

Έτος Α, τχ. 8 (12 Μαΐου 1898), σ. 6

Απόσπασμα που αναφέρεται στους ποιητές και την ιδιαίτερα συναισθηματική φύση τους.

Το παρόν παρουσιάζεται στο πλαίσιο της στήλης Propos Humoristiques (Λόγοι χιουμοριστικοί).

Έτος Α, τχ. 8 (12 Μαΐου 1898), σ. 6

Στο παρόν περιγράφεται η ιστορία του Ικάβ ο οποίος σε ηλικία 6 ετών γράφτηκε για πρώτη φορά στο σχολείο. Όμως, πολύ σύντομα οι δάσκαλοί του διαπίστωσαν ότι ο Ικάβ δεν μάθαινε τίποτε και κάλεσαν τον πατέρα του να τον πάρει οριστικά από εκεί. Ο πατέρας του, Edaj, τον έγραψε σε ένα καινούργιο σχολείο, όμως κι εκεί ο Ικάβ τσακώθηκε με τον Διευθυντή και έτσι δεν ξαναγύρισε στο σχολείο. Απελπισμένος ο πατέρας του εκμυστηρεύεται στον καλύτερό του φίλο Ibra το πρόβλημά του κι εκείνος του λέει να μην ανησυχεί καθώς γνωρίζει έναν καλό δάσκαλο, τον οποίο και υπόσχεται να του στείλει την επομένη στο σπίτι. Ο νέος δάσκαλος πηγαίνει στο σπίτι του Εdaj την άλλη μέρα. Ο πατέρας του τον οδήγησε στα διαμερίσματα του Ικαβ, όπου και τους άφησε μόνους. O δάσκαλος έβγαλε από την τσέπη του δύο χρυσές μπάλες και είπε στο παιδί ότι ο φίλος του ο Ibra τον έστειλε σε αυτόν για να τον ψυχαγωγήσει ρωτώντας τον ακόμη και ποια είναι τα αγαπημένα του παιχνίδια. Το παιδί ενθουσιασμένο από τα λόγια του αγκάλιασε τον νέο του δάσκαλο και του είπε ότι τον αγαπά και ότι θα κάνει ό,τι του πει. Μέσα σε μερικές μέρες η πρόοδος του μικρού ήταν θεαματική. Μελετούσε συνεχώς και μέσα σε πέντε μήνες έμαθε όλα όσα έπρεπε να μάθει. Συγκινημένος από την πρόοδο του παιδιού ο Edaj έγραψε ένα ευχαριστήριο γράμμα στο φίλο του και αυτός εντυπωσιασμένος ρώτησε τον δάσκαλο πώς κατάφερε να κάνει υπάκουο ένα παιδί τόσο ανυπόφορο.''Τον αγάπησα και αγωνίστηκα να καταλάβω τον χαρακτήρα του'', απάντησε αυτός. Κι όμως, ο ''δάσκαλος'', που τόσο καλά τα είχε καταφέρει με τον μικρό, δεν είχε πιάσει στη ζωή του ούτε πένα.

Το παρόν παρουσιάζεται στο πλαίσιο της στήλης Propos Humoristiques (Λόγοι Χιουμοριστικοί).

Έτος Α, τχ. 8 (12 Μαΐου 1898), σ. 6

Ο Ικάβ νιώθει στενοχωρημένος γιατί ο καλύτερός του φίλος έχει σταματήσει να τον επισκέπτεται. Μην μπορώντας να εξηγήσει το γιατί, συζητά το θέμα με τον πατέρα του. Εκείνος τον συμβουλεύει, αν τυχόν τον συναντήσει, να τον αντιμετωπίσει φιλικά, όπως πάντα. Έτσι κι έκανε ο Ικάβ. Όταν συναντούσε τον φίλο του συμπεριφερόταν σαν να μην είχε συμβεί τίποτα, όμως και πάλι ο φίλος σπάνια επισκεπτόταν τον Ικάβ. Τότε ο μικρός απογοητευμένος και στενοχωρημένος μίλησε και πάλι στον πατέρα του. Εκείνος του είπε ότι ο φίλος του δεν είναι πραγματικός φίλος, αλλά έβλεπε στο πρόσωπο του Ικάβ μόνο το συμφέρον του. Μόλις ο Ικάβ άκουσε αυτά τα λόγια, αμέσως θυμήθηκε ότι ο εν λόγω φίλος του, του χρωστούσε 15 μετζιτιέ.

Έτος Α, τχ. 9 (19 Μαΐου 1898), σ. 1

Ανακοίνωση που αφορά στη μεταφορά των γραφείων του περιοδικού στην οδό Bereket Han 12.

Το παρόν παρουσιάζεται στο πλαίσιο της μόνιμης στήλης Nouvelles (Νουβέλες). Υπογράφει η "Dieudonée".

Έτος Α, τχ. 9 (19 Μαΐου 1898), σ. 2-3

Περιγράφεται η ιστορία ενός νέου πλούσιου και ευγενούς τραπεζίτη, του Hermann Edvars, ο οποίος ερωτεύτηκε τη Zely, μια κοπέλα χαριτωμένη και ευγενική που εργάστηκε για τρεις μήνες ως δεσποινίδα συντροφιάς (demoiselle de compagnie) στην οικία της οικογένειας Εdvars. Οι αρραβώνες του ζευγαριού έκαναν και τη Zely και τον Εdvars πάρα πολύ ευτυχισμένους, όμως η Zely είχε ένα ανεξήγητο προαίσθημα ότι αυτή η ένωση δεν θα ολοκληρωνόταν. Μια νύχτα όπου οι δυο τους απολάμβαναν ο ένας τη συντροφιά του άλλου ένας υπηρέτης που ήρθε για να φτιάξει τη φωτιά στο τζάκι πλησίασε τη Zely και της έδωσε ένα γράμμα. Η Zely αφού πήρε την άδεια από τον Ηermann, άνοιξε και διάβασε το γράμμα. Αμέσως, η έκφραση ευτυχίας που είχε στο πρόσωπό της έδωσε τη θέση της σε μία έκφραση θλίψης. Ο Hermann, μη γνωρίζοντας το περιεχόμενο του γράμματος ένιωσε να κυριεύεται από ζήλια. Σε μία ανύποπτη στιγμή όταν η Ζely είχε φύγει από το δωμάτιο, o Hermann με ανάμικτα συναισθήματα ζήλιας και δυσπιστίας προς τη Zely, αλλά και ενοχών για αυτό που επρόκειτο να κάνει, αποφάσισε τελικά να πάρει το γράμμα στα χέρια του και να το διαβάσει. Το γράμμα ήταν από τη μητέρα μιας εκ των μαθητριών της Zely, η οποία είχε αρρωστήσει βαριά και ζητούσε με επιμονή να δει τη δασκάλα της. Όταν μπήκε ξαφνικά στο δωμάτιο η Zely είδε με έκπληξη τον Hermann να κρατάει το γράμμα στα χέρια του. Το γεγονός ότι διάβασε το γράμμα της σήμαινε για εκείνη ότι δεν της είχε εμπιστοσύνη. Ένιωσε απογοητευμένη, αλλά η υπερηφάνεια της ποτέ δεν θα της επέτρεπε να ανεχτεί μία τέτοια κίνηση από τον άνδρα που επρόκειτο να παντρευτεί. Δήλωσε στον Hermann ότι ποτέ δεν θα ανεχόταν την καχυποψία και πως δεν θα μπορούσε να ενωθεί με έναν άνθρωπο που δεν θα της είχε εμπιστοσύνη. Αποσβολωμένος ο Hermann παρακολουθούσε την Zely να του μιλάει πλέον ψυχρά και τελικά να βγάζει το δαχτυλίδι των αρραβώνων από το χέρι της και να φεύγει από το δωμάτιο.

Το παρόν παρουσιάζεται στο πλαίσιο της στήλης Poésies (Ποιήσεις). Υπογράφεται από το ψευδώνυμο "Marius".

Έτος Α, τχ. 9 (19 Μαΐου 1898), σ. 3

Ποίημα για την άνοιξη και την αγάπη.

Έτος Α, τχ. 9 (19 Μαΐου 1898), σ. 4

Ερωτικό ποίημα.

Ανυπόγραφο

Έτος Α, τχ. 9 (19 Μαΐου 1898), σ. 4

Η απάντηση, με λόγια ποιητικά, μίας έξυπνης και πνευματώδους γυναίκας στο γράμμα του αγαπημένου της.

Παρουσιάζεται στο πλαίσιο της στήλης Livres et Revues (Βιβλία και Περιοδικά). Υπογράφεται από το Le "Maarifet".

Έτος Α, τχ. 9 (19 Μαΐου 1898), σ. 4

Ανακοίνωση-Διαφήμιση για την έκδοση του βιβλίου Le Droit Successoral en Turquie (Το κληρονομικό δικαίωμα στην Τουρκία), του Μιλτιάδου Γ. Μ. Καραβοκύρου, το οποίο χαρακτηρίζεται ως ένα βιβλίο πολύτιμο, διδακτικό και εξαιρετικά χρήσιμο.

Το παρόν παρουσιάζεται στο πλαίσιο της στήλης Verités et Maximes (Αλήθειες και Αποφθέγματα). Υπογράφεται από το ψευδώνυμο "Veritas". Ακολουθεί υποσημείωση σύμφωνα με την οποία στο τουρκόφωνο μέρος υπάρχει μετάφραση στα Τουρκικά κάποιων από των παραπάνω γνωμικών.

Έτος Α, τχ. 9 (19 Μαΐου 1898), σ. 5

Γνωμικά σε σχέση με το πώς θα πρέπει να αντιλαμβανόμαστε τον χρόνο, την αξία της υπομονής, τη γυναίκα, την ομορφιά και τον γάμο.

Το αίνιγμα παρουσιάζεται στο πλαίσιο της στήλης Fantaisies (Φαντασίες).

Έτος Α, τχ. 9 (19 Μαΐου 1898), σ. 5

Ρήση του François I. Τo παρόν παρουσιάζεται στο πλαίσιο της στήλης Modéles de Traduction (Υποδείγματα Μετάφρασης). Στην υποσημείωση που ακολουθεί επισημαίνεται ότι αυτά τα γνωμικά βρίσκονται μεταφρασμένα στα Τουρκικά, από τον Ali Muzaffer, στο τουρκόφωνο μέρος του τεύχους.

Έτος Α, τχ. 9 (19 Μαΐου 1898), σ. 7

''Μία αυλή χωρίς γυναίκες είναι μία χρονιά χωρίς άνοιξη, μία άνοιξη χωρίς τριαντάφυλλα".

Ρήση του Emile Deschanel. Το παρόν παρουσιάζεται στο πλαίσιο της στήλης Modèles de Traduction (Υποδείγματα Μετάφρασης). Στην υποσημείωση που ακολουθεί, σημειώνεται ότι στο τουρκόφωνο μέρος του τεύχους βρίσκεται η μετάφραση, από τον Ali Muzaffer, των συγκεκριμένων ρήσεων.

Έτος Α, τχ. 9 (19 Μαΐου 1898), σ. 7

''Οι γυναίκες πιστεύουν και αγαπούν περισσότερο από εμάς,και, κατά συνέπεια, αφοσιώνονται περισσότερο από εμάς. Και όσο περισσότερο αφοσιώνεται ένα πλάσμα, τόσο περισσότερο είναι το μεγαλείο του. Αυτή είναι η ανωτερότητα των γυναικών''.

Ρήση του Ναπολέοντα. Το παρόν παρουσιάζεται στο πλαίσιο της στήλης Modèles de Traduction (Υποδείγματα Μετάφρασης). Στην υποσημείωση που ακολουθεί, σημειώνεται ότι στο τουρκόφωνο μέρος του τεύχους βρίσκεται η μετάφραση, απο τον Ali Muzaffer, των συγκεκριμένων ρήσεων.

Έτος Α, τχ. 9 (19 Μαΐου 1898), σ. 7

''Και ο Θεός προσπάθησε να δημιουργήσει λογοτεχνικά πονήματα: o άνδρας είναι η πρόζα του και η γυναίκα η ποίησή του''.