Συντελεστές

Δημιουργία Προχωρημένη Αναζήτηση

Showing 551-600 of 700 items.

Συντελεστές

# 
ΚΩΔΟνοματεπώνυμοΦωτογραφίαΨευδώνυμα και άλλα ονόματαΧρονολογία γέννησηςΧρονολογία θανάτουΤόπος γέννησηςΥπηκοότηταΘρήσκευμαΜητρική ΓλώσσαΆλλες ΓλώσσεςΤόποι που έζησε - μετακινήσειςΕπάγγελμαΒιογραφικό
  
551
474Πετρίδης, Πέτρος Μ.1892-07-231977-08-20Νίγδη ΚαππαδοκίαςΑγγλική, Γαλλική, ΤουρκικήΚωνσταντινούπολη, Γαλλία, Παρίσι, Λονδίνο, ΣορβόννηΣυνθέτης, Καθηγητής Πανεπιστημίου
552
113Πιπερίδης, ΒασίλειοςΙατρός
553
454Πιπερίδης, Π. Β.
554
383Πίπιζα, Μαρίκα Μαρίκα Πίπιζα-Μαντζούνη ή Καρακάση1875-01-011954-01-01Κωνσταντινούπολη (;)ΕλληνικήΧριστιανή ΟρθόδοξηΕλληνικήΛάρισα, Συκούριο, ΗΠΑ, Μεγάλο Κεσερλή Θεσσαλίας, Αθήνα, Κωνσταντινούπολη.ΠοιήτριαΗ Μαρίκα Πίπιζα-Μαντζούνη ή Καρακάση ορμώμενη από την Κωνσταντινούπολη γεννήθηκε το 1875. Γίνεται δασκάλα και διδάσκει στο δημοτικό σχολείο θηλέων της Λάρισας όπου και δημοσιεύει πρωτόλεια ποιήματα της στην εβδομαδιαία εφημερίδα ποικίλης ύλης «Η Μικρά» του Θρασύβουλου Μακρή . Υπήρξε μόνιμη σχεδόν συνεργάτιδα της «Εφημερίδος των Κυριών» της Καλιρρόης Παρρεν-Σιγανού, όπου από κοινού με όσες ασκούν και το ίδιο επάγγελμα-δασκάλες- κατά πάσα πιθανότητα συνιστούν πυρήνα, ένα είδος δικτύου, με επίγνωση της «γυναικείας φυλής» κατά την Σαπφώ Λεοντιάδα. Επίσης έργα της δημοσιεύονται στο περιοδικό «Σπινθήρ» της Αρτεμισίας Λανδράκη που εκδίδεται στα Χανιά. Στο έργο «Πανελλήνιος ανθολογία ήτοι απάνθισμα των εκλεκτοτέρων ελληνικών ποιημάτων», υπό Δημητρίου Κ. Κοκκινάκη, Εν Αθήναις, Εκ του τυπογραφείου Α. Ζ. Διαλησμά 1899. φιλοξενούνται έξι ποιήματ της : Α΄ 256 Έλα! (Έλα πριν μας χωρίσουνε) σ. 211. - Α΄ 260 Ψεύτρα καρδιά (Όσαις φοραίς σαν) σ. 214. - Α΄ 263 Σύννεφα-Πόθοι (Σαν σύννεφα που βγαίνουν) σ. 215. - Β΄ 80 Στην Κρήτη (Λευτεριά και δόξα) σ. 378. - Β΄ 84 Κτύπα! (Κτύπα Ευρώπη!) <Εγράφη μετά τον βομβαρδισμόν της Κρήτης υπό των Ευρωπαίων> σ. 380. - Β΄ 85 Επί τη καθόδω του Πρίγκηπος (Στάσου κύμα) σ. 381. Γράφει ποιήματα ερωτικά και «αν και δεν κατάγεται από την Κρήτη συγκινείται τόσο από το δράμα των απελευθερωτικών αγώνων του νησιού που γράφει πολλά ποιήματα για την Κρήτη. Η Πίπιζα ανήκει περισσότερο στην εκπνοή των ρομαντικών και λιγότερο στο κλίμα της γενιάς του 1880. Βέβαια γράφει στην ομιλούμενη γλώσσα αλλά παραμένει σε ύφος στον στόμφο και το άκαμπτο και προσποιητό της ρητορικής των αθηναίων ρομαντικών.» (Β.Ρούσσου). Την ίδια χρονιά (1899) εκδίδεται η ποιητική της συλλογή "Κρυσταλλίται". «Το τέλος την βρίσκει στο Γηροκομείο, συντροφεμένη από μια ωραία γάτα και μεγάλα κουτιά χαρτονένια, όπου φυλάγονταν στοίβες ολόκληρες τα αποκόμματα των εφημερίδων με τις κριτικές των έργων της. Ο πιστός φίλος της, ένας σκύλος που λάτρευε, δεν υπάρχει πια. Πάνω στη θλίψη της η Πίπιζα του αφιέρωσε ένα χαρακτηριστικό ποίημα». (Γιάννης Λακούτσης )
555
154Πιταούλης, Γεώργιος
556
746Πιτσιλλίδης, Ευέλθων Γ.Τ. Ν.
557
668Πληθωνίδης, Κ.
558
296Πολέμης, Ιωάννης 1862-01-011924-05-28Αθήνα
559
86Πολεμίδης, Ανδρέας
560
399Πολεμίδης, Μιλτιάδης Ι.Ποιητής
561
297Πολίτης, Ιωάννης
562
667Πολίτης, Ιάκωβος
563
895Πολυκράτους, Αθηνά Εμμ.
564
57Πρεβεζιώτου, Αγλαΐα Λ.ΚωνσταντινούποληΧριστιανή ορθόδοξηΕλληνικήΓαλλικήΚωνσταντινούποληδασκάλα (σε παρθεναγωγεία, μεταφράστρια)<p>Η Αγλαϊα Πρεβεζιώτου, αδελφή της εκδότριας Κορμηλίας Πρεβεζιώτου (περ. <em>Βοσπορίς</em>, Ημερολόγιο: <em>Αναμνήσεις</em>) υπήρξε εκπαιδευτικός. Αρθρογραφεί σε περιοδικά της Κωνσταντινούπολης (Βοσπορίς, Εβδομαδιαία Επιθεώρησις Νεολόγου), και η θεματολογία των κειμένων της αφορά στην εκπαίδευση (κυρίως των κοριτσιών) και την παιδαγωγική. Δημοσιεύει επίσης μεταφράσεις σχετικών με την παιδαγωγική έργων, αλλά και λογοτεχνικών, κυρίως από την γαλλική γλώσσα. Αυτοτελή έργα της είναι:</p><p>Αγλαϊα Λ. Πρεβεζιώτου, <em>Οικιακή Οικονομία: Προς χρήσιν των παρθεναγωγείων</em>. Κωνσταντινούπολη: Γ. Ι. Σεϊτανίδης, 1896 (β΄έκδοση από το Τυπογραφείο Ν. Γ. Κεφαλίδη, 1902) </p><p><br></p>
565
3Πρεβεζιώτου-Ταβανιώτου, ΚορνηλίαΚαρυάτις, Κ. Π.1878-01-011964-01-01ΚωνσταντινούποληΟθωμανική [;], Ελληνική (από 1936)Χριστιανή ΟρθόδοξηΕλληνικάΚωνσταντινούπολη, ΑθήναΔημοσιογράφος<p>H Κορνηλία Πρεβεζιώτου-Ταβανιώτου γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1878. Λόγια, δημοσιογράφος, εκδότρια. Κόρη του εμπόρου Λεωνίδα Πρεβεζιώτη και της Αικατερίνης Πρεβεζιώτη. Αδελφή της παιδαγωγού Αγλαΐας Πρεβεζιώτη. Ανήκε στο συντηρητικό κύκλο του Νεολόγου του Σ.Ι. Βουτυρά από το τυπογραφείο του οποίου εκδόθηκαν και τα πρώτα βιβλία και αφηγήματά της καθώς και μεταφράσεις ξένων διηγημάτων, τα οποία δημοσιεύτηκαν κατά τα μέσα της δεκαετίας 1890 στο Νεολόγο Κωνσταντινούπολης, στον οποίο υπήρξε τακτική συνεργάτης του . Σε νεαρή ηλικία άρχισε να δημοσιεύει ποιήματα, διηγήματα και μεταφράσεις σε εφημερίδες και περιοδικά όπως στη Φιλολογική Ηχώ (Κωνσταντινούπολη), Νέος Παρθενών (Αθήνα),στο Αι Μούσαι (Ζάκυνθος), στην Εφημερίδα των Κυριών της Παρρέν (Αθήνα),στο Παρνασσό (Αθήνα) κ.ά. Εξέδωσε τις ποιητικές συλλογές Πρώται πτήσεις (Κωνσταντινούπολις, 1895) και Πάπυροι, για τις οποίες βραβεύτηκε (1895 και 1902 αντίστοιχα), Άνθη του αγρού, Πατριωτικά ποιήματα (ποιητικές συλλογές) και το δραματικό έργο Τρελλή μάνα. Ακόμη εξέδωσε τις σειρές παιδικών διηγημάτων Ψεκάδε (1896), Η κόρη της ζητιάνας (χ.χ) και Ο μικρός βοσκός (συλλογικό) (χ.χ.) κ.α. Τέλος, υπήρξε εκδότρια του γυναικείου περιοδικού η Βοσπορίς και συνεκδότρια με τον σύζυγό της Εμμανουήλ Ταβανιώτη του ημερολογίου Αι Αναμνήσεις (12τομο 1899-1922). Το 1936 εγκατέλειψε ως ανεπιθύμητη την Τουρκία και εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, όπου και πέθανε το 1964. Η Κορνηλία Πρεβεζιώτου μέσα από το περιοδικό «Βοσπορίς» (1899-1906), του οποίου υπήρξε εκδότρια, εκφράζει τις απόψεις της για την ισότητα των δύο φύλων και την διαφορετική τους όμως φύση. Τίθεται κατά της επαγγελματικής χειραφέτησης των γυναικών, εκτός εάν πρόκειται για βιοποριστικούς λόγους όπως στις γυναίκες των λαϊκών στρωμάτων και για επαγγέλματα που αρμόζουν στην γυναικεία φύση όπως αυτά της νοσοκόμας και της δασκάλας, καθώς αφενός κινδυνεύει να χάσει την ηθική της, λόγω της κοινωνικής επαφής με τους άνδρες και αφετέρου επιτείνει το πρόβλημα της ανδρικής ανεργίας. Τίθεται, επίσης, εναντίον της διεκδίκησης πολιτικών δικαιωμάτων της γυναίκας, όπως αυτό της ψήφου. Τονίζει ακόμα την αναγκαιότητα της γυναικείας εκπαίδευσης και της ενασχόλησης της γυναίκας με τη φιλανθρωπία, καθώς είναι ανάλογη της ιδιοσυγκρασίας και της φύσης της. Τέλος, προβάλλει το ιδεώδες της «ανδρείας γυναίκας», της γυναίκας δηλαδή που συνδυάζει τη γυναικεία τρυφερότητα με το «ανδρώδες φρόνημα» και τη «σθεναράν μεγαλοψυχίαν».</p><p><br><br></p><p>Ενδεικτική βιβλιογραφία:<br> </p><p>Αναγνωστοπούλου, Χρυσούλα. «Το γυναικείο περιοδικό Η Βοσπορίς (1899-1906). Συμβολή στη μελέτη του γυναικείου οθωμανικού τύπου». Μεταπτυχιακή Διπλωματική Εργασία, Πανεπιστήμιο Κρήτης, 2010.<br></p><p>Αναγνωστοπούλου, Χρυσούλα. «Το γυναικείο ζήτημα στο περιοδικό Η Βοσπορίς». <em>Μνήμων</em>, 32 (2011-2012): 123-150.<br></p><p>Αναγνωστοπούλου, Χρυσούλα. «Όψεις της γυναικείας επιχειρηματικής δραστηριότητας: Ελληνίδες εκδότριες στον οθωμανικό χώρο (1887-1922)». Διδακτορική Διατριβή, Πανεπιστήμιο Κρήτης, 2018.<br></p><p>Anagnostopoulou, Chrysoula. “An Enterprise of One’s Own: Greek Women Publishers in Ottoman Territories at the Beginning of the 20th Century”. International Exhibition & Conference <em>Women’s Press - Women of the Press. Women’s Periodicals and Women Editors in the Ottoman Space</em>. November 9-11, 2018, University of Crete & Hellenic Open University, Rethymno.<br></p><p>Δαλακούρα, Κατερίνα & Ζιώγου-Καραστεργίου, Σιδηρούλα. <em>Η εκπαίδευση των γυναικών. Οι γυναίκες στην εκπαίδευση. Κοινωνικοί, ιδεολογικοί, εκπαιδευτικοί μετασχηματισμοί και η γυναικεία παρέμβαση (18ος -20ός αι.)</em>. Αθήνα: Ελληνικά Ακαδημαϊκά Ηλεκτρονικά Συγγράμματα και Βοηθήματα, 2015.<br></p><p>Dalakoura, Katerina. "Greek Women’s Periodicals in Ottoman Space (1845-1919): Publishing as a Female Enterprise". Conference <em>What is Knjiženstvo?</em>, October 16-17, 2015, Faculty of Philology, University of Belgrade.<br></p><p>Ρούσσου, Βαρβάρα. «Ο μακρύς δρόμος της γυναικείας ελληνικής ποιητικής παράδοσης από τον 19ο στον 20ο αι.». Διδακτορική Διατριβή, Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, 2017.</p><p>Ντοκυμαντέρ για την Κορνηλία Πρεβεζιώτου (2021). Έρευνα -κείμενο - αφήγηση: Αναγνωστοπούλου Χρυσούλα <a href="https://www.youtube.com/watch?v=34OE4N6sw5w" id="m_3708194930345121517m_501447163907477468gmail-m_5592026521544156348gmail-m_6734364966233702666m_3948595681973782007gmail-m_5042143856923206546gmail-m_5449939918526215304m_-1817538379768628325gmail-m_1370380446686832651LPlnk" target="_blank" data-saferedirecturl="https://www.google.com/url?q=https://www.youtube.com/watch?v%3D34OE4N6sw5w&source=gmail&ust=1647285759782000&usg=AOvVaw3B1vxqYf-bYxt96eeBYfux">https://www.<wbr>youtube.com/watch?v=<wbr>34OE4N6sw5w</a><br></p>
566
41Προβελέγγιος, Αριστομένης 1850-01-011936-04-08Εξάμπελα ΣίφνουΑθήνα, Μόναχο, Λειψία, Ιένα, ΜήλοςΠολιτικός, ποιητής, θεατρικός συγγραφέαςΟ Αριστομένης Προβελέγγιος γεννήθηκε στη Σίφνο. Πραγματοποίησε τις σπουδές του στη Φιλοσοφική Σχολή της Αθήνας, στα πανεπιστήμια του Μονάχου, της Λειψίας και της Ιένας, ενώ του απονεμήθηκε και ο τίτλος του διδάκτορος Φιλολογίας και Ιστορίας της Τέχνης. Κατά το χρονικό διάστημα 1891-1892 διετέλεσε γραμματέας του Πανεπιστημίου Αθηνών, ενώ από το 1899 έως το 1905 κατείχε τη θέση βουλευτή της Μήλου. Το 1926 εκλέχτηκε μέλος της Ακαδημίας Αθηνών. Ο ίδιος ασχολήθηκε με την ποίηση και το θέατρο. Στην ποίησή του εντοπίζονται λυρικά και επικολυρικά στοιχεία. Για την ποίησή του έχει βραβευτεί από το Πανεπιστήμιο Αθηνών (1871), έχει δημοσιεύσει ποιήματα σε λογοτεχνικά περιοδικά και ημερολόγια. Η επαφή του με τον Νικόλαο Πολίτη και τον Εμμανουήλ Ροΐδη στα 1890 επηρεάζει την ποίησή του, η οποία από το 1898 περνά σε δεύτερη, καθώς χρησιμοποιείται μια νέα γλωσσική έκφραση, ένα μείγμα καθαρεύουσας και δημοτικής με μια λυρικότερη θεματολογία. Ο Προβελέγγιος έγραψε δράματα και τραγωδίες, νεοκλασικιστικής τεχνοτροπίας για το θέατρο. Από τα θεατρικά του έργα παραστάθηκαν ο Ρήγας η Φαίδρα η Ιόλη και η Επιστροφή του ασώτου και ο Νικηφόρος Φωκάς. Προχώρησε και σε μεταφράσεις έργων όπως το Faust του Goethe (1888), καθώς και τη μελέτη του Lessing Λαοκόων ή περί των ορίων της ζωγραφικής και της ποίησης (1902). Κατά τη διάρκεια των βαλκανικών πολέμων έγραψε πατριωτικά ποιήματα. Ο Προβελέγγιος τοποθετείται στα τέλη της Α΄ Αθηναϊκής Σχολής και στις αρχές της Νέας Αθηναϊκής Σχολής, σύμφωνα με τον Παλαμά το έργο του αποτελεί τη μετάβαση της ελληνικής λογοτεχνίας από το γερμανικό νεοκλασικισμό στον ελληνικό πραγματισμό.
567
784Προικονήσιος, Τάριχος
568
526Προκοπίου, Σωκράτης Α.Σ. Προκοπίου, Σωκρ. Α. Προκοπίου, Σ. Α. Π.1883-04-221957-09-29Μπουρνόβας ΣμύρνηςΕλληνικήΓαλλική, ιταλική, αγγλική, αβυσσινιακήΣμύρνη, Αίγυπτος, Αιθιοπία, Μεσοποταμία, Ινδία, ΑθήναΣυγγραφέας, λαογράφος, δημοσιογράφος
569
664Πωγωνάτος, Κωνσταντίνος
570
327Ραγκαβής, Κλέων 1842-10-101917-01-20ΑθήναΑθήνα, Μόναχο, Χαϊδελβέργη, Ουάσινγκτον, Βιέννη, Πετρούπολη, Αλεξάνδρεια, Σόφια, ΒερολίνοΛόγιος, θεατρικός συγγραφέας, διπλωμάτης
571
77Ραγκαβής, Αλέξανδρος 1809-12-271892-01-16ΚωνσταντινούποληΚωνσταντινούπολη, Βουκουρέστι, Ρωσία, Μόναχο, Ελλάδα, Αμερική, Παρίσι, ΒερολίνοΠοιητής, πεζογράφος, Καθηγητής Πανεπιστημίου, εκδότης, πολιτικός, διπλωμάτης
572
12Ρέντζος, Όθων 1850-01-011929-01-24Αθήνα
573
54Ρώμας, Άγγελος
574
261Σαββιάδης, Θρασύβουλος
575
621Σαββόπουλος, Γεώργιος
576
128Σαγιαξής, Γεώργιος Θ.1874-01-011942-01-01ΜοναστήριΠοιητήςΟ Γεώργιος Σαγιαξής γεννήθηκε στο Μοναστήρι το 1874. Σπούδασε βαλκανιολογία στη Γερμανία. Έχει δημοσιεύσει μικρά ρομαντικά ποιήματα σε εφημερίδες της Θεσσαλονίκης και σε αθηναϊκά περιοδικά, ενώ η πρώτη του ποιητική συλλογή "Διθύραμβοι" (1913) εκδόθηκε στο Μοναστήρι. Η ποίησή του επηρεάστηκε από τη γερμανική λυρική ποίηση. Ο Γεώργιος Σαγιαξής έζησε τα τελευταία χρόνια της ζωής του στη Θεσσαλονίκη, όπου και πέθανε το 1942.
577
155Σακκάρης, Γεώργιος
578
512Σαλαμάγκας, Στέφανος
579
407Σάλτας, Μιχαήλ Α.1867-01-011917-02-01Πάμφιλα, ΛέσβοςΚτηματίας, διδάκτωρ νομικής και πολιτικός.
580
800Σαλτζής, Γεώργιος
581
593Σαμαρτ[σ]ζίδου, Ευφροσύνη1821-01-011877-01-01ΣκύροςΧριστιανή ΟρθόδοξηΕλληνικήΣκύρος, Μυτιλήνη (Λέσβος), Σέρρες, Κωνσταντινούπολη, Σύρος, Λάρισα, Αθήνα, Άρτα, Θεσσαλονίκη, ΒόλοςΠοιήτρια, συγγραφέας, εκδότρια, δασκάλα<p>Η Ευφροσύνη Σαμαρτζίδου (άλλες φορές θα τη συναντήσουμε να υπογράφει ως Σαμαρτσίδη ή ως Σαμαρτσίδου) γεννήθηκε στη Σκύρο, με περισσότερο πιθανή χρονολογία γέννησης το 1821, όπου και διέμεινε έως την ηλικία των δεκάξι χρόνων. Οι γονείς της, Δημήτριος Μαράκης (Πάλλης) με καταγωγή από την Εύβοια και Μαρία Μαλατέστα (επώνυμο που παραπέμπει στη γνωστή ιταλικής καταγωγής οικογένεια από το Ρίμινι της Ιταλίας, η οποία απαντάται από τον 15ο αιώνα μεταξύ των «αρχοντικών» οικογενειών νησιών του Αιγαίου, π.χ. της Πάρου και της Νάξου) δεν φαίνεται να είχαν κάποια ιδιαίτερη σχέση με την εγγραμματοσύνη. Ο πατέρας της παρότι «φιλόμουσος και φιλομαθής» –όπως εμμέσως παραδίδεται από την ίδια– ήταν αγράμματος.</p><p> Το 1837 παντρεύεται το γιατρό Σπυρίδωνα Σαμαρτζίδη (με καταγωγή από τη Ζάκυνθο) και εγκαταλείπει το νησί. Έκτοτε μετεγκαθίσταται με την οικογένειά της σε διαφορετικές πόλεις του οθωμανικού χώρου, όπου μετακινείται ο Σαμαρτζίδης για επαγγελματικούς μάλλον λόγους και στη συνέχεια, μετά το θάνατό του (1862), για εργασιακούς λόγους της ίδιας.Πιο συγκεκριμένα: Το 1842 βρίσκεται στη Μυτιλήνη, όπου κατά μια εκδοχή διδάσκει στο νεοσύστατο παρθεναγωγείο της πόλης (1842). Αν ισχύει η πληροφορία ότι είχε ως δασκάλους της τους λόγιους του ελληνικού Διαφωτισμού Εμμανουήλ Φωτιάδη (1805-1849) και Γρηγόριο Καλαγάνη (1790-1862), τότε στη Λέσβο (Μυτιλήνη ή/και Αγιάσο) θα πρέπει να βρέθηκε νωρίτερα από το 1842, δηλαδή το 1840 ή 1841, καθώς ο Καλαγάνης επιστρέφει στη Λέσβο από τις παροικίες της κεντρικής Ευρώπης (Μόναχο και Βιέννη) το 1840 και παραμένει στο νησί για δυο χρόνια (το 1842 μετακινείται στην Αθήνα), ενώ μεταξύ του 1837 και της προαναφερόμενης χρονολογίας/ιών (1840 ή 1841) θα πρέπει να έμεινε για κάποια χρόνια στις Σέρρες, όπου ο Φωτιάδης διηύθυνε την ελληνική σχολή της πόλης (1837-1843).35 Στη Μυτιλήνη (ή και Κυδωνιές) έμεινε μάλλον έως τον Απρίλιο του 1845 και στη συνέχεια την 1η Μαΐου βρίσκεται ήδη στην Κωνσταντινούπολη (όπως αποδεικνύουν οι τόποι και ημερομηνίες με τις οποίες συνοδεύει την υπογραφή της σε ποίημά της και στην εισαγωγική «Αφιέρωσιν» στη μητέρα του σουλτάνου που προτάσσει στο περιοδικό Κυψέλη, του οποίου το πρώτο τεύχος εκδίδεται τον ίδιο μήνα). Από το 1850 (ή 1849) έως το 1854 διαμένει για τις ανάγκες εκπαίδευσης των παιδιών της στη Σύρο (ενώ ο Σαμαρτζίδης εργάζεται «στο εξωτερικό»), από το 1854 έως το 1860 στη Λάρισα, όπου ο Σαμαρτζίδης διορίζεται υποπρόξενος της Αγγλίας και από το 1859 έως το 1861 στην Αθήνα, για τις ανάγκες στήριξης (όπως προβάλλεται από τον βιογράφο της) του γιου της Χριστόφορου Σαμαρτζίδη (1843-1900), ο οποίος σπουδάζει στην Αθήνα. Στη συνέχεια και μετά το θάνατο του Σαμαρτζίδη (1862) οι μετακινήσεις της διαγράφουν και τη γεωγραφία της εκπαιδευτικής της δραστηριότητας: Βρίσκεται στην Άρτα (1862-1864), στη Θεσσαλονίκη (1864-1870), στις Σέρρες (1872-1875), και στις τρεις περιπτώσεις για τη διεύθυνση των παρθεναγωγείων των πόλεων αυτών. Το 1875 αποσύρεται από την ενεργό διδασκαλία και μετακινείται στο Βόλο, όπου ζει η κόρη της (Κλεοπάτρα Μουσούρη [;]), και μένει έως το θάνατό της το 1877.</p><p>Η Ευφροσύνη Σαμαρτζίδου παρότι δεν κατάγεται από τόπο με μακρά εκπαιδευτική παράδοση ή από οικογένεια εγγράμματων ή λογίων, εντούτοις βιώνει την αποδοχή των νέων προωθημένων για την εποχή θέσεων για τη σχέση των κοριτσιών/γυναικών με τη γνώση και το δημόσιο χώρο. Με την ενίσχυση του –αγράμματου όπως η ίδια εμμέσως παραδίδει– πατέρα της φοιτά στα πρώτα μετεπαναστατικά χρόνια στο σχολείο αρρένων της Σκύρου, καθώς δεν λειτουργεί σχολείο για κορίτσια, για τέσσερα μάλλον χρόνια. Οι γνώσεις και οι αναγνώσεις της έως τη συνάντησή της με τον Σαμαρτζίδη περιορίζονται στα γνωστικά αντικείμενα του σχολείου και στην ανάγνωση/μελέτη βιβλίων που περιστασιακά περιέρχονται στην κατοχή της (όπως π.χ. από συγγενείς που επισκέπτονται το νησί). Η ουσιαστική μόρφωση, η επαφή με τη φιλοσοφική/πνευματική παραγωγή του Διαφωτισμού και η καλλιέργεια των ενδιαφερόντων της έρχεται μετά την εγκατάλειψη του νησιού, ως αποτέλεσμα της οικοδιδασκαλίας στο πλαίσιο του γάμου της και της προσωπικής της ενασχόλησης με την ενίσχυση του συζύγου της: «Τα πρώτα πέντε χρόνια του συζυγικού βίου διήλθε με τα κείμενα των Ελλήνων συγγραφέων και ποιητών και τα λεξικά ανά χείρας», σύμφωνα με τον πρώτο βιογράφο της. Η Σαμαρτζίδου κινείται και ζει σε κάποιες από τις σημαντικότερες εκπαιδευτικές/πνευματικές εστίες της περιόδου (Σέρρες, Κυδωνιές, Λέσβος, Κωνσταντινούπολη), πόλεις με μακρά εκπαιδευτική παράδοση και έντονες τις επιδράσεις του Διαφωτισμού και της δράσης των λογίων του. Η παράμετρος αυτή μαζί με τις επιδράσεις των δασκάλων της, γνωστών λογίων του Διαφωτισμού και φορέων της δυτική εμπειρίας, ερμηνεύουν την ευρεία καλλιέργεια (όπως αναδεικνύουν τα κείμενά της στην Κυψέλη) και τις θέσεις της για την εκπαίδευση και τη θέση των γυναικών στη νέα εποχή «των φώτων». Ο Εμμανουήλ Φωτιάδης π.χ. ήδη από το 1835 τασσόταν υπέρ της εκπαίδευσης και της κοινωνικής δραστηριοποίησης των γυναικών ώστε «να μη μένουν κατώτεραι από τους άνδρας» και παρότρυνε τους Σερραίους γονείς να στέλνουν τα κορίτσια τους στο αλληλοδιδακτικό σχολείο των αγοριών, έως ότου δημιουργηθεί ξεχωριστό αλληλοδιδακτικό σχολείο κοριτσιών, ενώ ο ιερωμένος Γρηγόριος Καλαγάνης, γνωστός από τις ταραχές στη Ριζάρειο σχολή, μετέδιδε περισσότερο την κριτική παρά τη δογματική προσέγγιση των θρησκευτικών δοξασιών και συνηθειών και τη θρησκευτική ανοχή. Ο κύκλος των γνωριμιών και επαφών της διευρύνεται και συμπεριλαμβάνει γνωστούς λογοτέχνες (όπως τους Γ. Παράσχο, Γ. Ζαλοκώστα, Κ. Πώπ, M. A. Kanini, Eduard Fusco), εκδότες (π.χ. τον Κ. Ι. Σκυλίτση, εκδότη της εφημερίδας Ημέρα στην Τεργέστη) και λογίους, με τους οποίους διατηρεί αλληλογραφία.</p><p>Η συγγραφική της δραστηριότητα περιλαμβάνει κυρίως ποίηση· γίνεται γνωστή ποιήτρια με θετικές κριτικές ήδη από τις πρώτες δημοσιεύσεις της. Περιλαμβάνει επίσης, τρία πεζά κείμενα, τα οποία δεν έχουν εντοπιστεί (αναφέρονται ως αδημοσίευτα έως το 1867) και την ύλη της Κυψέλης, την οποία σε μεγάλο βαθμό συντάσσει μάλλον η ίδια, όπως καταδεικνύει το γλωσσικό ύφος, η θεματολογία αλλά και η «συνέχεια» στη συλλογιστική και στην επιχειρηματολογία στα δοκιμιακού τύπου κείμενα του περιοδικού.<br> </p><p><br></p><p>Ενδεικτική βιβλιογραφία:<br></p><p>Αναγνωστοπούλου, Χρυσούλα. «Όψεις της γυναικείας επιχειρηματικής δραστηριότητας: Ελληνίδες εκδότριες στον οθωμανικό χώρο (1887-1922)». Διδακτορική Διατριβή, Πανεπιστήμιο Κρήτης, 2018.<br></p><p>Anagnostopoulou, Chrysoula. “An Enterprise of One’s Own: Greek Women Publishers in Ottoman Territories at the Beginning of the 20th Century”. International Exhibition & Conference <em>Women’s Press - Women of the Press. Women’s Periodicals and Women Editors in the Ottoman Space</em>. November 9-11, 2018, University of Crete & Hellenic Open University, Rethymno.<br></p><p>Βαρίκα, Ελένη. «Μια δημοσιογραφία στην υπηρεσία της “γυναικείας φυλής”: Γυναικεία περιοδικά στον 19ο αιώνα». <em>Διαβάζω</em>,198 (1988): 6-12.<br></p><p>Δαλακούρα, Κατερίνα & Ζιώγου-Καραστεργίου, Σιδηρούλα. <em>Η εκπαίδευση των γυναικών. Οι γυναίκες στην εκπαίδευση. Κοινωνικοί, ιδεολογικοί, εκπαιδευτικοί μετασχηματισμοί και η γυναικεία παρέμβαση (18ος -20ός αι.)</em>. Αθήνα: Ελληνικά Ακαδημαϊκά Ηλεκτρονικά Συγγράμματα και Βοηθήματα, 2015.<br></p><p>Dalakoura, Katerina. "Greek Women’s Periodicals in Ottoman Space (1845-1919): Publishing as a Female Enterprise". Conference <em>What is Knjiženstvo?</em>, October 16-17, 2015, Faculty of Philology, University of Belgrade.<br></p><p>Δρούλια, Λουκία & Κουτσοπανάγου, Γιούλα επιμ. <em>Εγκυκλοπαίδεια του ελληνικού τύπου 1784-1974</em>. Αθήνα: Ινστιτούτο Νεοελληνικών Ερευνών, Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών, 2008.<br></p><p>Θεαίτητος. «Βιογραφίαι συγχρόνων Ελληνίδων. Ι. Ευφροσύνη Σαμαρτζίδου». <em>Επτάλοφος Νέα</em>, τχ. 11 (15 Ιουνίου 1867).<br></p><p>Ντενίση, Σοφία. <em>Ανιχνεύοντας την «αόρατη» γραφή: Γυναίκες και γραφή στα χρόνια του ελληνικού Διαφωτισμού-Ρομαντισμού</em>. Αθήνα: Νεφέλη, 2014.<br> </p><p>Περδίκα, Νίκη Λ. «Ευφροσύνη Σαμαρτζίδου - Αγαθονίκη Αντωνιάδου: Δύο σκυριανές ποιήτριες του περασμένου αιώνα». <em>Αρχείο Ευβοϊκών Μελετών</em> 4 (1955):146.<br></p><p>Ρούσσου, Βαρβάρα. «Ο μακρύς δρόμος της γυναικείας ελληνικής ποιητικής παράδοσης από τον 19ο στον 20ο αι.». Διδακτορική Διατριβή, Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, 2017.<br> </p><p>Ταρσούλη, Αθηνά. <em>Ελληνίδες ποιήτριες</em>. Αθήνα: 1951.<br></p>
582
613Σαμαρτζίδης, Χριστόφορος 1843-01-011900-01-01ΛευκάδαΛευκάδα, Αθήνα, Κωνσταντινούπολη, Φιλιππούπολη, ΑνδριανούποληΠοιητής
583
43Σαμπήτ, Αχμέτ Διερμηνέας της διοικήσεως Μυτιλήνης
584
781Σάνδη, Γεωργία 1804-07-011876-06-08ΠαρίσιΣυγγραφέαςΨευδώνυμο που ανήκει στην Αμαντίν-Ωρόρ-Λουσίλ Ντυπέν (γαλλ. Amandine-Aurore-Lucile Dupin), αργότερα Βαρώνη Ντυντεβάν (Dudevant).
585
236Σαπουντζάκης, Ευστράτιος 1932-01-01ΛέσβοςΛέσβος, ΚωνσταντινούποληΑνθοπώλης, εκδότηςΕξέδωσε το "Κηπουρικό ημερολόγιο" και το μηνιαίο περιοδικό "Κηπουρική Επιθεώρησις".
586
487Σαριβαξεβάνης, Σωκράτης 1880-01-01Αϊβαλί Μικράς ΑσίαςΓαλλικήΣμύρνη, Οδησσό, ΚωνσταντινούποληΚαθηγητής, μεταφραστήςΠατέρας της συγγραφέως Ζωρζ Σαρή (πραγματικό όνομα Γεωργία Σαριβαξεβάνη Καρακώστα).
587
433Σαρίπολος, ΝικόλαοςΝικόλαος Ι. Σαρίπολος, Νικόλαος Ι. Σαρίπογλου1817-01-011887-01-01ΛάρνακαΝομικός, Υφηγητής του Συνταγματικού δικαίου εν τω Εθ. Πανεπιστημίω Laureat και Διδάκτωρ Δικαίου του εν Παρισίοις Πανεπιστημίου.
588
771Σαριπόλου, Μαρία Ν.Κόρη του νομικού Νικολάου Σαρίπολου.
589
187Σάρρος, Δημήτριος Μ.1870-01-011937-01-01Βίτσα ΖαγορίουΕκπαιδευτικός
590
326Σάσσης, Κλεόβ. Γ.
591
268Σβορώνος, Ιωάννης Ν.1863-04-271922-09-07ΜύκονοςΜύκονος, Αθήνα, Βερολίνο, Λονδίνο, ΠαρίσιΝομισματολόγος, αρχαιολόγος, Καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών
592
4Σβορώνου, ΕλένηΕλένη Σ. Σβορώνου, Ε. Σ. Σβ., Ε.Σ.Σ.1879-01-011918-01-01Νέα Έφεσος Σαμιακή, Ελληνική (από 1914)Χριστιανή ΟρθόδοξηΕλληνικάΝέα Έφεσος, ΣάμοςΠοιήτρια και Συγγραφέας, εκδότρια<p>Η Ελένη Σβορώνου, λόγια και λυρική ποιήτρια και εκδότρια, γεννήθηκε στη Νέα Έφεσο το 1879, μεγάλωσε όμως και έμεινε στη Σάμο. Καταγόταν από αρχοντική οικογένεια της Κεφαλληνίας. Ο παππούς της, Γεράσιμος Σβορώνος, ήταν μέλος της Φιλικής Εταιρείας και το 1808 εγκαταστάθηκε στη Σάμο ως γενικός πρόξενος της Ρωσικής Αυτοκρατορίας. Η μητέρα της, Φιορίτσα, κόρη του Γεράσιμου Σβορώνου, είχε παντρευτεί τον έμπορο Σταύρο Σβορώνο από την Κεφαλληνία. Η Ελένη Σβορώνου ασχολήθηκε με τη λογοτεχνία και ιδιαίτερα με την ποίηση. Έγραψε δύο ποιητικές συλλογές, τα «Εαρινά φύλλα» (1900) και τα «Δειλινά» (1910). Τα ποιήματα της δημοσιεύτηκαν σε πολλά ελληνικά και γαλλικά περιοδικά, συνοδευόμενα με πολύ καλές κριτικές. Εκτός όμως από την ποίηση η Ελένη Σβορώνου, ασχολήθηκε και με την πεζογραφία, γράφοντας πολλά πεζά, ηθογραφίες, λαογραφικά και επιγράμματα, τα οποία εντοπίζονται στα ημερολόγιά της. Η ίδια εξέδωσε τα βιβλία της προς όφελος του Ιεροδιδασκαλείου της Σάμου, το οποίο είχε ιδρυθεί από το σύλλογο «Ανατολή» (ο οποίος ιδρύεται στα τέλη του 19ου αιώνα και δραστηριοποιείται έως το 1949). Συνεργαζόταν με όλα σχεδόν τα ελληνικά φιλολογικά περιοδικά της εποχής όπως το περιοδικό Βοσπορίς (εκδ. Κορνηλία Λ. Πρεβεζιώτου), τον Έσπερο (Λειψία) (εκδ. Γ. Δρουγολίνος), το οικογενειακό περιοδικό Σπινθήρ (εκδ. Αρτεμησία Ι. Λανδράκη), την Πινακοθήκη (μηνιαίο καλλιτεχνικό περιοδικό των Αθηνών), το περιοδικό Η Φύσις (1890-1914), το περιοδικό «Παιδικός Κόσμος» (εκδ. Γ. Καρατζάς). Επιπλέον, συνεργαζόταν με εφημερίδες όπως την Εφημερίδα των Κυριών (εκδ. Χαρίκλεια Π. Μελανδινού), την Αλήθεια της Θεσσαλονίκης, την πολιτική εφημερίδα Αιγαίον της Σάμου, την Πρόοδο (εφημ. Σμύρνης), τη Σάμο (εκδ. Μιχαήλ Α. Δούκας), καθώς και με άλλα ημερολόγια, όπως το Ημερολόγιο της Θεσσαλονίκης (εκδ. Μερόπη Τσιώμου), Ημερολόγιον Αι Αναμνήσεις (εκδ. Κορνηλία Λ. Πρεβεζιώτου/Εμμανουήλ Τ. Ταβανιώτης), το ετήσιο λεύκωμα Η Ήπειρος ( εκδ. Ελπινίκης Μαυρογορδάτου), το Εθνικόν Ημερολόγιον Κ. Φ. Σκόκου, το Κυπριακόν Ημερολόγιον (εκδ. Ευανθία Θεοδώρου), το Σμυρναϊκόν Ημερολόγιον (εκδ. Ευάγγελος Δ. Παντελίδης, δημοσιογράφος) κα. Κατά το χρονικό διάστημα 1905-1906, εξέδωσε μαζί με το δικηγόρο, Θρασύβουλο Μάλη το Ημερολόγιο του Αιγαίου, το οποίο κυκλοφόρησε μόνο για δύο χρόνια. Η θεματογραφία και επιμελημένη εμφάνιση του ημερολογίου είναι ίδια με εκείνη που θα έχει στη συνέχεια το Μικρασιατικό. Μέσα σε αυτά θα μπορούσε να συναντήσει κανείς θέματα αρχαιολογικά, ιστορικά, λαογραφικά, λογοτεχνικά, εκκλησιαστικά, αθλητικά, ιατρικά, βιογραφίες διακεκριμένων Σαμίων και άλλων προσωπικοτήτων του Ελληνισμού με τις φωτογραφίες τους, καθώς και ποιήματα, πολλά από τα οποία είχαν την υπογραφή της. </p><p>Ενδεικτική Εργογραφία:<br> </p><p>Σβορώνου, Ελένη. <em>Ποιήματα Ελένης Σ. Σβορώνου 1905-1908</em>. Αρχείο Σβορώνου, ΦΑΚ. Ε. Χειρόγραφα Βιβλία. Σάμος: ΓΑΚ Σάμου.<br> </p><p>Σβορώνου, Ελένη. <em>Ποιήσεις, Ελένης Σ. Σβορώνου 1903-1904-1905</em>. Αρχείο Σβορώνου, ΦΑΚ. Ε. Χειρόγραφα Βιβλία. Σάμος: ΓΑΚ Σάμου.</p><p>Ενδεικτική βιβλιογραφία:<br> </p><p>Αναγνωστοπούλου, Χρυσούλα. «Όψεις της γυναικείας επιχειρηματικής δραστηριότητας: Ελληνίδες εκδότριες στον οθωμανικό χώρο (1887-1922)». Διδακτορική Διατριβή, Πανεπιστήμιο Κρήτης, 2018.<br> </p><p>Αναγνωστοπούλου, Χρυσούλα. «Όψεις της επιχειρηματικής δραστηριότητας της λόγιας και εκδότριας Ελένης Σβορώνου (1879-1918)». Στο <em>Από την αυτονομία στο εθνικό κράτος. Η ενσωμάτωση της Σάμου στην Ελλάδα</em>. 343-370. Σάμος: ΓΑΚ Αρχεία Νομού Σάμου, 2014.<br> </p><p>Anagnostopoulou, Chrysoula. “An Enterprise of One’s Own: Greek Women Publishers in Ottoman Territories at the Beginning of the 20th Century”. International Exhibition & Conference <em>Women’s Press - Women of the Press. Women’s Periodicals and Women Editors in the Ottoman Space</em>. November 9-11, 2018, University of Crete & Hellenic Open University, Rethymno.<br> </p><p>Βακιρτζής, Ιωάννης. «Επικήδειος λόγος εις την Ελένην Σβορώνου», <em>Αιγαίον</em>, αρ. φ. 685, 29 Σεπτεμβρίου 1918.<br> </p><p>Δαλακούρα, Κατερίνα & Ζιώγου-Καραστεργίου, Σιδηρούλα. <em>Η εκπαίδευση των γυναικών. Οι γυναίκες στην εκπαίδευση. Κοινωνικοί, ιδεολογικοί, εκπαιδευτικοί μετασχηματισμοί και η γυναικεία παρέμβαση (18ος -20ός αι.)</em>. Αθήνα: Ελληνικά Ακαδημαϊκά Ηλεκτρονικά Συγγράμματα και Βοηθήματα, 2015.<br> </p><p>Dalakoura, Katerina. "Greek Women’s Periodicals in Ottoman Space (1845-1919): Publishing as a Female Enterprise". Conference <em>What is Knjiženstvo?</em>, October 16-17, 2015, Faculty of Philology, University of Belgrade.<br> </p><p>Kariotoglou, Katerina. “Women in Publishing in Samos at the beginning of 20th century: The Almanac of Asia Minor by Eleni Svoronou”. International Exhibition & Conference <em>Women’s Press - Women of the Press. Women’s Periodicals and Women Editors in the Ottoman Space</em>. November 9-11, 2018, University of Crete & Hellenic Open University, Rethymno.<br> </p><p>Λάνδρος, Χρίστος. «Ο Τύπος της Σαμιακής Ηγεμονίας. Αναπαραστάσεις ή προσανατολισμοί της αυτονομίας». Στο <em>Ο ελληνικός τύπος 1784 ως σήμερα, Ιστορικές και Θεωρητικές προσεγγίσεις</em>, επιμέλεια Λουκία Δρούλια, 323-329. Αθήνα: Ινστιτούτο Νεοελληνικών Ερευνών, Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών, 2005.<br> </p><p>Μπήτος, Ιωάννης. «Ελένη Σ. Σβορώνου». <em>Μικρασιατικόν Ημερολόγιον του έτους 1919</em>, τόμ. 13, 9-12. Εν Σάμω: Ηνωμένα Τυπογραφεία Ελένης Σ. Σβορώνου & Ιωάν. Βακιρτζή, 1919.<br> </p><p>Παπαδάκη, Βέρα. <em>Τα θαυμαστά ημερολόγια και οι εκδότες τους</em>. Αθήνα: Συλλογές Αργυρής Βουρνάς, 1998.<br> </p><p>Ρούσσου, Βαρβάρα. «Ο μακρύς δρόμος της γυναικείας ελληνικής ποιητικής παράδοσης από τον 19ο στον 20ο αι.». Διδακτορική Διατριβή, Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, 2017.<br> </p><p>Σκλαβενίτη, Κωστούλα. «Τα γυναικεία έντυπα 1908-1918». <em>Διαβάζω</em> 198, (1988): 13-22.<br> </p><p>Σκόκος, Φ. Κωνσταντινος. «Αι “γράφουσαι Ελληνίδες” εν τω έξω ελληνισμώ». <em>Εθνικόν Ημερολόγιον, Χρονογραφικόν, Φιλολογικόν και Γελοιογραφικόν του έτους 1905</em>, τόμ. 20, 225. Εν Αθήναις: Εκ του Τυπογραφείου των καταστημάτων Ανέστη Κωνσταντινίδου, 1905.<br> </p><p>Σφοίνη, Αλεξάνδρα. «Σβρορώνου Ελένη». Στο <em>Εγκυκλοπαίδεια του ελληνικού τύπου 1784-1974. Εφημερίδες, Περιοδικά, Δημοσιογράφοι, Εκδότες</em>, επιμέλεια Λουκία Δρούλια - Γιούλα Κουτσοπανάγου, τ. Γ΄, Ρ-Ω, 69-70. Αθήνα: Ινστιτούτο Νεοελληνικών Ερευνών/ Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών, 2008. </p>
593
738Σγουρός, Κ. Α.
594
88Σερούϊου, Άννα 1856-01-011917-01-01ΕλληνικήΧριστιανή ΟρθόδοξηΕλληνικήΑθήναΕκδότριαΕκδότρια των εντύπων: Οικογένεια Εβδομαδιαίον Γυναικείον Περιοδικόν (Ιανουάριος 1897 - Ιούνιος 1898), και Ημερολόγιον Οικογενειακόν Εικονογραφημένον (1899-1900)
595
882Σεφεριάδης, Στυλιανός Π.
596
462Σεφερλής, Παναγιώτης
597
55Σημηριώτης, Άγγελος Θ.1870-01-011944-01-01Δικελί Μικράς ΑσίαςΔικελί, Μυτιλήνη, Χάλκη, Αθήνα, Λωζάνη, Παρίσι, Μασσαλία, Κωνσταντινούπολη, Σμύρνη.Ποιητής, πεζογράφος, θεατρικός συγγραφέας και μεταφραστής. Ο Άγγελος Σημηριώτης γεννήθηκε στο Δικελί της Μικράς Ασίας, ενώ είχε καταγωγή από τη Σύρο και τη Μυτιλήνη. Το 1881 εγκαταστάθηκαν οικογενειακώς στη Μυτιλήνη, όπου και έμειναν έως το 1888. Το 1892 αποφοίτησε από την Εμπορική Σχολή της Χάλκης, ενώ παρακολούθησε μαθήματα νομικής στην Αθήνα και τη Λωζάνη, φιλολογίας, φιλοσοφίας και ιατρικής στο Παρίσι και Ιατρικής στη Μασσαλία, χωρίς, ωστόσο, να ολοκληρώσει κάποια από αυτές τις σχολές. Το 1904 εξέδωσε στην Αθήνα το περιοδικό "Άτλας", ενώ κατά το χρονικό διάστημα 1906-1907 διετέλεσε αρχισυντάκτης της εφημερίδας "Κωνσταντινούπολις" και ανταποκριτής του περιοδικού "Κόσμος". Κατά τη διετία 1910-1912 εξέδωσε την εφημερίδα "Ανατολή" στη Σμύρνη. Από το 1912 έως και το 1919 έζησε στη Μυτιλήνη. Εκεί εργάστηκε ως καθηγητής γαλλικών σε Γυμνάσιο και ως αρχισυντάκτης της εφημερίδας "Λέσβος". Σε συνεργασία με εκπροσώπους της "Λεσβιακής Άνοιξης" εξέδωσε το περιοδικό "Τα Νιάτα" (1915). Το 1919 επέστρεψε στη Σμύρνη και συνεργάστηκε με τις εφημερίδες "Αμάλθεια" και "Τηλέγραφος". Με την έλευση των γεγονότων της Μικρασιατικής Καταστροφής επέστρεψε στην Αθήνα, όπου εργάστηκε ως καθηγητής γαλλικών στο Δ΄ Γυμνάσιο Νέας Ιωνίας. Παράλληλα, συνεργάστηκε με τα περιοδικά "Παναθήναια", "Νέα Εστία", "Κύκλος", την εφημερίδα "Ελεύθερος Λόγος" και το περιοδικό "Ερυθρός Σταυρός Νεότητος". Επιπλέον, μαζί με τον αδερφό του, Γιώργο Σημηριώτη εξέδωσαν το περιοδικό "Εξπρές" (1924), το οποίο αργότερα έλαβε τον τίτλο "Το σαλόνι" (1924-1925). Ο Άγγελος Σημηριώτης ασχολήθηκε παράλληλα και με τη λογοτεχνία. Το 1896 εξέδωσε στην Κωνσταντινούπολη την ποιητική συλλογή "Τα θανάσιμα", ενώ ακολούθησαν έξι ακόμη ποιητικές συλλογές: "Τα μαύρα κρίνα" (Αθήνα, 1905), "Τραγούδια του λυτρωμού" (Παρίσι, 1920), "Επί των ποταμών Βαβυλώνος. Άσμα ασμάτων. Διάφορα ποιήματα" (Αθήνα, 1926), "Ονείρων ήσκιοι" (Αθήνα, Κασταλία, 1935), "Όσο φέγγει..." (Αθήνα, 1939), "Αγάπη" (1931). Επιπλέον, έγραψε και αρκετά θεατρικά έργα όπως "Στάσα Σιδέρη" (1909), "Φρόσω Νοταρά" (1923), "Αστραία" (Αθήνα, 1929), "Το παιχνίδι του βασιλιά Κανδαύλη" (1929), "Οι γάμοι του Ρωμανού Γ΄" (1931), "Ο αντιφωνητής μίλησε" (1930), "Μίστερ Σιμ Ρέβυθς ή ο εικονικός σύζυγος" (1932) και "Ο άνθρωπος κι ο ίσκιος του" (1934). Τέλος, ανάμεσα στα πεζογραφήματά του σημειώνονται "Το ζαρκάδι και άλλα διηγήματα" (Αθήνα, χ.χ.) και το μεταφραστικό έργο "Φυσιολογία της γυναικός. Κατά μετάφρασιν Αγγέλου Σημηριώτη" του Παύλου Μαντεγκάτσα (Σύρος, 1902) και "Αγαμέμνων" του Αισχύλου (Αθήνα, 1931). Ο Άγγελος Σημηριώτης απεβίωσε στην Αθήνα το 1944.
598
270Σήρχαφ, Ι.
599
386Σιγούρος, Μαρίνος 1885-12-261961-10-05ΖάκυνθοςΖάκυνθος, Αθήνα, Παρίσι, Διπλωματικός ακόλουθος, λογοτέχνης και μεταφραστής.
600
241Σίδερης, Ζήσιμος1871-01-011933-12-08Χώρα της ΣάμουΣάμος, ΑθήναΝομικός, λογοτέχνης, μεταφραστής, εκδότης