Το άρθρο εκκινώντας από ένα απόφθεγμα του Αριστοτέλη αναφέρεται στη δύναμη της συνήθειας, που γίνεται "δεύτερη φύση" του ανθρώπου. Αφού παραθέσει σχετικά παραδείγματα και θέσεις άλλων γνωστών φιλοσόφων ή ιατρών (ενός γερμανού ιατροφιλόσοφου, του φιλοσόφου Βάκωνα), καταλήγει στο πώς η δύναμη αυτή μπορεί να αξιοποιηθεί από τον άνθρωπο για τη βελτίωση της ζωής του ή προκειμένου να κάνει επιλογές επωφελείς και κοινωνικά χρήσιμες, παρότι αρχικά φαίνονται δύσκολες ή "δυσάρεστες". Η δύναμη της συνήθειας θα τις καταστήσει τελικά -κατά την αρθρογράφο- επιθυμητές και ευχάριστες.

Ανυπόγραφο

Στο άρθρο γίνεται αναφορά στη σημασία που έδιναν οι Ρωμαίοι στην γνώση των νόμων του κράτους, τους οποίους όφειλε κάθε πολίτης να γνωρίζει, καθώς δεν αναγνωρίζονταν "άγνοια νόμου".Ο συγγραφέας αναφέρει ότι η αρχή αυτής της θέσης (υποχρέωση γνώσης των νόμων και μη αναγνώρισης ως ελαφρυντικού της άγνοιας των νόμων) βρίσκεται στην Αγία Γραφή (και αναφέρεται στην εντολή που έλαβε ο Μωυσής από τον Θεό να γνωστοποιήσει σε όλους το περιεχόμενο των εντολών ώστε να το γνωρίζουν όλοι). Ως συνέχεια αυτού, υποστηρίζει ότι αυτό κατά συνέπεια θα πρέπει να ισχύει και πολύ περισσότερο για τη γνώση των θείων νόμων από όλους τους χριστιανούς. Το κεντρικό του επιχείρημα είναι ότι οι γονείς παραμελούν την (ηθική) ανατροφή - αγωγή των παιδιών τους, φροντίζοντας για την παροχή άλλων (υλικών) αγαθών και εφοδίων και προτρέπει σε αλλαγή αυτής της τακτικής.

Πρόκειται για κείμενο που αναδημοσιεύεται από την Αποθήκη των Ωφελίμων Γνώσεων. Στο περιοδικό αυτό το ίδιο κείμενο δημοσιεύεται δύο φορές. Την πρώτη [τχ. 42 (1840), σ. 88] με τον τίτλο τον οποίο το κείμενο έχει και στην Κυψέλη "Ανάγκη και αμέλεια της χρηστής ανατροφής", και την δεύτερη [τχ. 82 (1842), σ. 152] με τίτλο "Περί της αγνοίας των θείων νόμων". Και στις δύο περιπτώσεις στο τέλος του κειμένου αναγράφεται το όνομα του συγγραφέα: Κοραής (προφανώς πρόκειται για απόσπασμα από κάποιο κείμενο του Κοραή στο οποίο δίνεται εδώ στο περιοδικό "τίτλος" σε αντιστοιχεία με το περιεχόμενο του αποσπάσματος). Στην Κυψέλη παρατίθεται στο τέλος του κειμένου εν είδη υπογραφής "ΚΟΡ" (αντί ολόκληρου του επωνύμου).

Ατο άρθρο αυτό αναλύεται η τεράστια -κατά τον/την αρθρογράφο- σημασία της πρώτης διαπαιδαγώγησης του ανθρώπου από την μητέρα. Η επίδραση της πρώτης αυτής διαπαιδαγώγησης θεωρείται από τον/την συγγραφέα ανεξίτηλη στο χαρακτήρα, το ήθος και τις αρχές του ατόμου, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να τη διαφοροποιήσει ούτε η επίδραση τς εκπαίδευσης (των δασκάλων). Σκοπός του άρθρου αυτού είναι να ανδείξει την μεγάλη αναγκαιότητα της εκπαίδευσης των γυναικών ώστε η επίδρασή τους στα άτομα/πολίτες να μπορεί να συμβάλλει στη διαμόρφωση ηθικών πολιτιών (το περιοδικό από το οποίο το άρθρο αναδημοσιεύεται εκδίδεται στην Αθήνα, εξ ού και η αναφορά στη διατήρηση του "ελληνικού χαρακτήρα" και η προτροπή στις γυναίκες να εμμένουν στις ελλεηνικές αρχές και παραδόσεις και να μην έλκονται από τα ξενόφερτα ήθη).

Ανυπόγραφο. Αποτελεί αναδημοσίευση από το περιοδικό Ανθολογία των Κοινωφελών Γνώσεων [τ. 1, τχ. 4 (Σεπτέμβριος 1836), σ. 49-51] , όπως σημειώνεται εν είδει υπογραφής στο τέλος του άρθρου (παρατίθεται δηλαδή το: "ΑΝΘΟΛ. ΚΟΙΝ. ΓΝΩΣΕΩΝ"). Η εκδότρια κάνει μικρές παρεμβάσεις στο κείμενο που αναδημοσιεύει: Διαφοροποιεί τον τίτλο, αντιστρέφοντας την σειρά των δύο λέξεών του (από "Ανατροφή και Παιδαγωγία", που ήταν στην Ανθολογία των Ωφελίμων Γνώσεων, σε "Παιδαγωγία και ανατροφή"), και αλλάζει μια φράση του κειμένου, στοιχείο ενδεικτικό των δικών της αντιλήψεων: Για την πρόταση "Αναδειχθείτε [οι μητέρες] άρα άξιαι του ουρανίου τούτου προορισμού [...]" η ίδια παραθέτει "Αναδειχθείτε άρα άξιαι του ανθρωπίνου τούτου προορισμού [...]". Μικρές τυπογραφικού χαρακτήρα αλλαγές επίσης παρατηρούνται. Να σημειώθέι ότι το ίδιο άρθρο είχε δημοσιευτεί επίσης στην Αποθήκη των Ωφελίμων Γνώσεων [Αθήνα, τόμ. 3, τχ. 32 (1839), σ. 117], με τίτλο επίσης "παιδαγωγία και ανατροφή".

Το άρθρο απευθύνεται σε εκείνους που επιλέγουν τη μοναξιά για να είναι δημιουργικοί.Τους στέλνει μήνυμα λέγοντας ότι τα ερεθίσματα του πνεύματος και της σκέψης δεν είναι η απομόνωση, αλλά οι κοινωνικές συναναστροφές. Υποστηρίζει την αισθησιοκρατική αντίληψη, ότι δηλαδή αυτό που ενεργοποιεί το νευρικό σύστημα κινητοποιεί και την καρδιά. Μα πάνω απ’ όλα το άρθρο υποστηρίζει ότι ο αγώνας για την νίκη με ηθικά κυρίως κίνητρα είναι το έναυσμα για την ανθρώπινη πρόοδο και εξέλιξη.

Ανυπόγραφο. Πρόκειται για ένα άρθρο που αναδημοσιεύεται από την Ανθολογία των Κοινωφελών Γνώσεων [τ.1, τχ. 10 (Δεκέμβριος 1836), σ. 145-147]. Το ίδιο άρθρο εντοπίζεται και στην Αποθήκη των Ωφελίμων Γνώσεων (Αθήνα, τ. 6, τχ. 62 (1842), σ. 23-24), με τίτλο" Ελατήρια του πνεύματος", χωρίς τον "υπέρτιτλο" "Φιλοσοφία". Τοσο στην Κυψέλη, όσο και στην Αποθήκη των Ωφελίμων Γνώσεων παρατίθεται η πηγή αναδημοσίευσης: ΑΝΘΟΛ. ΚΟΙΝΩΦ. ΓΝΩΣΕΩΝ

Το συγκεκριμένο ποίημα έχει κύριο άξονα τη φύση, τον έρωτα και τις σκέψεις που ταξιδεύουν τον/την ποιητή/ποιήτρια με αφορμή την πανσέληνο και τη μυστηριακή της δύναμη που μεταμορφώνει τα πάντα γύρω της.

Ανυπόγραφο

Σε αυτό το άρθρο η συντάκτκτρια υποστηρίζει ότι οι αρετές (ηθικές, κοινωνικές) είναι αποτέλεσμα της παιδείας. Η κοινωνική πρόοδος εξαρτάται από την ατομική και κοινωνικο-πολιτική αρετή των ατόμων και επομένως από την παιδεία τους. Η εκπαίδευση επομένως είναι αναγκαίο να είναι καθολική και να παρέχεται χωρίς ταξικούς αποκλεισμούς σε όλους ώστε να προκύψουν κοινωνίας ισότητας (χωρίς ανισότητες), τις οποίες εννοεί ως "ισότητα δικαιωμάτων".

Ανυπόγραφο

Το συγκεκριμένο ποίημα αναφέρεται στις εντυπώσεις και την αισθητική απόλαυση που προκαλεί στον άνθρωπο το ηλιοβασίλεμα. Αυτό έχει τη δύναμη να προκαλεί συναισθήματα θετικά (αγάπη, ευτυχία), αλλά και αρνητικά (μοναξιά, αποχωρισμός, θλίψη) καθώς και να υμνεί τον ρομαντισμό της δύσης του ηλίου.

Ανυπόγραφο

Πρόκειται για διήγημα που προβάλλει την κατάφαση στο ερωτικό συναίσθημα, προβάλλοντας μέσα από την πλοκή αλλά και την σαφή διδακτική κατακλείδα της συγγραφέως, ότι αυτό δεν αντιφάσκει με την ευσέβεια και την αρετή των γυναικών. Αποδίδει δε η συγγραφέας τη στάση και συμπεριφορά της ηρωίδας στην αγωγή και διαπαιδαγώγησή της (από την παιδική της ηλικία) επανερχόμενη στο θέμα που διατρέχει όλο το περιοδικό, την έμφαση δηλαδή στην σημασία και αναγκαιότητα της εκπαίδευσης (και αγωγής) των γυναικών.

Ανυπόγραφο

Πρόκειται για ένα ποίημα εννέα στροφών με ρομαντικό περιεχόμενο.

Ανυπόγραφο

Άρθρο θρησκευτικού κυρίως περιεχομένου, αλλά και φυσιολατρικού. Αφόρμηση του άρθρου αποτελεί η δημιουργία του κόσμου από τον Πλάστη και προχωράει στην εξύμνηση της φύσης. Τέλος, καταλήγει στον ανώτερο σκοπό της παιδείας, ο οποίος πρέπει να είναι η αναζήτηση της αλήθειας και το να μη γίνεται η παιδεία μέσο κοινωνικής υπεροχής, γιατί έτσι η όποια παιδεία του ανθρώπου είναι μάταιη.

Ανυπόγραφο

Στο διήγημα αυτό -μια διδακτική ιστορία- επισημαίνεται η χρησιμότητα/αναγαιότητα της εκπαίδευσης των γυναικών για να είναι αποτελεσματικές στο ρόλο τους στην ιδιωτική σφαίρα. Τη θέση της αυτή η συγγραφέας (εκδότρια) την προβάλλει μέσα από τις (αρνητικές) συνέπειες της μη απόκτησης των αναγκαίων εκπαιδευτικών εφοδίων, όπως και εκ του αντιθέτου, μέσα από την μεταμέλεια της κεντρικής ηρωίδας και την προσπάθειά της να αποκτήσει τα αγαθά της παιδείας/εκπαίδευσης, τα οποία από επιπολαιότητα είχε αρχικά απαξιώσει. Αντιθετικά, το θετικό παράδειγμα προβαλλεται μέσα από την ορφανή εξαδέλφη που μελετώντας γίνονται ικανή να ασκεί το επάγγελμα της κατοίκον δασκάλας σε ευγενείς οικογένειες και να κερδίζει αξιοπρεπώς τη ζωής της αλλά και την εκτίμηση του κοινωνικού περιγύρου. Το τελευταίο, ανδεικνύει και την κατάφαση της συγγραφέως στην βιοποριστική αξιοποίηση των εκπαιδευτικών εφοδίων (και για τις γυναίκες της αστικής τάξης) για την εξασφάλιση της ζωής τους στην περίπτωση μελλοντικών αρνητικών συγκυριών της ζωής.

Ανυπόγραφο

Το άρθρο αναφέρεται στον καθημερινό αγώνα των ανθρώπων.

Το κείμενο αναδημοσιεύεται από την Αποθήκη των Ωφέλιμων Γνώσεων (Αθήνα, τόμ. 2, τχ. 13 (1838), σ. 7). Πρόκειται για κείμενο (μάλλον απόσπασμα κειμένου) του Jacques-Bénigne Bossuet, το οποίο φέρει και στις δύο περιπρώσεις (δημοσίευση και αναδημοσίεσυη) την "υπογραφή" "ΒΟΣΣΟΥΕΤΙΟΣ", χωρίς να αναφέρεται ο/η μεταφραστής/τρια. Το ίδιο ακριβώς κείμενο/απόσπασμα κειμένου δημοσιεύεται εκ νέου στο περιοδικό Ευτέρπη [Ευτέρπη 2, τχ. 37 (1 Μαρτίου 1849): 311], με τίτλο "Η ταχύτης του ανθρωπίνου βίου", σε επιμελημένη καθαρεύουσα γλώσσα. Την μετάφραση, στην περίπτωση αυτή, υπογράφει η Πολυτίμη Κουσκούρη (με τα αρχικά Πη.Κ).

Πρόκειται για τους δώδεκα (από τους δεκατρείς) κανόνες που κατέγραψε ο Βενιαμίν Φραγκλίνος (Benjamin Franklin) ως κανονισμούς-οδηγίες για την ίδια του τη ζωή.

Οι κανόνες αυτοί αναδημοσιεύονται από την Αποθήκη των Ωφέλιμων Γνώσεων (Αθήνα, τόμ. 2, τχ. 13 (1838), σ. 7). Δεν αναφέρεται μεταφραστής/στρια. Και στα δύο κείμενα (στην Αποθήκη των Ωφέλιμων Γνώσεων και στην Κυψέλη) παραλείπεται ο 12ος στη σειρά (από τους 13) κανόνες του Φραγκλίνου, η αγνότητα.

Επίσης δεν είναι γνωστή η έκδοση από την οποία μεταφράζεται. Η πρώτη έκδοση των τριών μερών (από τα 4) της αυτοβιογραφίας του (και επομένως και του 2ου μέρους στο οποίο βρίσκεται και καταγραφή των κανόνων ηθικής ζωής που έθεσε ο ίδιος για τον εαυτό του) γίνεται στην αγγλική (William Temple Franklin, Memoirs of the Life and Writings of Benjamin Franklin, London: Henry Colburn, British and Foreign Publik Library, 1818).

Το σύντομο αυτό άρθρο επισημαίνει την σπουδαιότητα των τριών κοινωνικο-επαγγελματικών "τάξεων", των γυναικών, του κλήρου και των δασκάλων, στη ζωή του ατόμου και των κοινωνιών, τονίζοντας ότι είναι λίγα τα έθνη στα οποία οι τρεις αυτές ομάδες είναι προικισμένες με την απαιτούμενη αρετή και ιδιαίτερα την απαιτούμενη παιδεία.

Ανυπόγραφο. Είναι αναδημοσίευση από το περιοδικό Αποθήκη Ωφελίμων Γνώσεων (τόμ. 2, τεύχ. 23 (1838), σ. 172), όπου δημοσιεύεται επίσης ανυπόγραφο.

Το άρθρο αναφέρεται στη συζυγική ζωή. Περισσότερο, όμως, εστιάζει στους άνδρες και στον οικογενειακό-συζυγικό τους ρόλο. Καλεί τους άνδρες να σέβονται και να τιμούν τις συζύγους τους σε κάθε περίπτωση και να μην κάνουν κατάχρηση της ευγενικής γυναικείας φύσης.

Πρόκειται για κείμενο που αναδημοσιεύεται από την Αποθήκη των Ωφελίμων Γνώσεων [τόμ. 1, τχ. 4 (1837), σ. 63].

Το κείμενο στην Αποθήκη των Ωφελίμων Γνώσεων φέρει την "υπογραφή" "ΣΙΛΒΙΟΣ ΠΕΛΛΙΚΟΣ", ενώ σημειώνεται ότι η μετάφραση είναι του "Δημητρίου Προύσης".

Η διαφορά στις δύο δημοσιεύσεις έγκειται στο γεγονός ότι στην Κυψέλη δημοσιεύεται ανυπόγραφο και χωρίς άλλη πληροφορία για τον συντάκτη, την πηγή, τον μεταφραστή ή για την προγενέστερη δημοσίευση.

Ο/Η συντάκτης/τρια υιοθετώντας τις πλέον ριζοσπαστικές ιδέες του Διαφωτισμού, αναφέρεται σε μια γενική και καθολική εκπαίδευση. Μία εκπαίδευση που θα είναι κοινή για όλους, ανεξαρτήτως φύλου και κοινωνικής προέλευσης.

Ανυπόγραφο

Πρόκειται για μία δημοσίευση διηγήματος του οποίου η συνέχεια δηλώνεται ότι ακολουθεί όμως στο σώμα των τευχών που έχουν εντοπιστεί με τη μέχρι στιγμής έρευνα δεν υπάρχει η συνέχεια του διηγήματος. Πρωταγωνιστούν η αγράμματη Δαρβοά και η ορφανή εγγονή της, η Κλάρα Θώμερ. Η γιαγιά πιέζει την καλλιεργημένη εγγονή να παντρευτεί έναν εξαίρετο για την ίδια και την εποχή νέο, για να τη δει αποκατεστημένη. Η Κλάρα αρνείται και λέει στη γιαγιά ότι οι δικαιολογίες για την άρνηση της θα δοθούν μέσα από την επιστολή που η ίδια θα στείλει στην έμπιστη γυναίκα-προξενήτρα, η οποία ήταν και φίλη της μαμάς της.

Ανυπόγραφο