Άρθρα

Ανυπόγραφο

Έτος Δ, τχ. 5 (Μάιος 1902), σ. 60

Σύντομη επικοινωνία με συνεργάτες/τριες, συνδρομητές/τριες.

Ανυπόγραφο. Διήγημα σε συνέχειες.

Τχ. 3 (1845), σ. 89-93, τχ.4 (1845), σ. 136-143, τχ. 5 (1845), σ. 168-172, τχ. 6 (1845), σ. 183-196

Το παρόν πεζογράφημα είναι Ιστορικού χαρακτήρα και είναι εμπνευσμένο από την ισπανική ιστορία του 15ου αιώνα, το οποίο δημοσιεύεται σε συνέχειες. Πρόκειται για ένα αισθηματικού περιεχομένου πεζογράφημα. Πρωταγωνίστρια είναι η κόρη του αρχηγού Μαύρου Αβδαράλ-αραβικής καταγωγής, η Αλμάνζα και ο Πέδρο. Ο Πέδρο ήταν ισπανικής καταγωγής και υπήκοος της Ισαβέλλας και του Φερδινάνδο. Οι δύο ερωτευμένοι νέοι συναντιόνταν κρυφά είτε σε παράνομα μέρη είτε στην ίδια την πόλη, αλλά ο Πέδρο ήταν μεταμφιεσμένος. Όταν αποφασίστηκε η διεξαγωγή της πολιορκίας της Γρανάδας, ο Πέδρο έπρεπε να αποφασίσει, εάν θα πήγαινε να πολεμήσει. Ωστόσο, ο πατέρας του ο Αλφόνσο, ήταν άσπονδος εχθρός του Αβδαράλ. Γι’ αυτό και προτιμούσε να πεθάνει η κόρη του παρά να συμφωνήσει στο γάμο της με τον Πέδρο, γεγονός που έκανε δυστυχισμένο το νεαρό ζευγάρι. Έτσι, ο Πέδρο αναγκάστηκε τις παραμονές της έναρξης της πολιορκίας να στείλει στην Αλμάνζα ένα γράμμα, στο οποίο εκείνη αμέσως του απάντησε. Η Αλμάνζα με το γράμμα αυτό προσπαθεί εναγωνίως να αποτρέψει τον Πέδρο από κάθε απόφαση που θα ήταν ενάντια στα οφέλη της πατρίδας. Παραδέχεται τα αισθήματα που τρέφει γι’ αυτόν, όμως τον καλεί να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων που η πατρίδα και η ελευθερία απαιτούν, παραμερίζοντας τα τρυφερά τους αισθήματα. Η Αλμάνζα υπέκυψε στην άρνηση του πατέρα της και παρακαλεί τον Πέδρο να θυσιάσει τον έρωτά τους στο όνομα της πατρίδας. Ο Πέδρο αντιδράει στις προτροπές και παρακλήσεις της Αλμάνζα και της εξομολογείται τον πόνο που του προκάλεσαν τα λόγια της σχετικά με τον χωρισμό τους. Της ζητάει να υπερβούν τα εμπόδια που τους χωρίζουν και να ζήσουν μαζί. Δηλαδή, και εκείνος να εγκαταλείψει το στρατό και εκείνη την Γρανάδα. Την απειλεί ότι ο ίδιος έχει έρθει σε αδιέξοδο και πως δεν έχει άλλη επιλογή από το να πάει στα τείχη της Γρανάδης με φωτιά και σίδηρο. Εκείνη με άλλη επιστολή της προσπαθεί και πάλι να τον μεταπείσει. Όμως, ο σκλάβος που πήγαινε την επιστολή στον Πέδρο επειδή τον συνέλαβαν και ήξερε ότι θα τον σκότωναν, αναγκάστηκε να ρίξει το γράμμα στη θάλασσα. Ο Πέδρο όσο δεν λάμβανε γράμμα από την καλή του, τόσο σύχναζε έξω από τα τείχη και περίμενε να βρει τον υπηρέτη που θα του έδειχνε τον εύκολο δρόμο για να μπει στην πόλη. Τελικά, ο Πέδρο πιάστηκε αιχμάλωτος από τους Μαύρους και η Αλμάνζα καταστρώνει ένα σχέδιο έτσι ώστε να τον επισκεφτεί χωρίς να την καταλάβουν. Όμως, την ώρα που φτάνει στο κελί του, αντιλαμβάνεται ότι την ακολουθεί ο πατέρας της, ο οποίος φαίνεται να μην αναγνωρίζει την μεταμφιεσμένη κόρη του και κατευθύνεται στο κελί του Πέδρο όπου οι δυο άνδρες συνομιλούν. Η Αλμάνζα καθώς ακούει τα σκληρά και απειλητικά λόγια του πατέρα της προς τον Πέδρο, φοβάται και φεύγει. Ο Αβδαράλ απείλησε να σκοτώσει τον Πέδρο και η Αλμάνζα στην προσπάθειά της να τον σώσει, ζητά την βοήθεια της γυναίκας που την μεγάλωσε, της Μίρζαν. Η Μίρζαν συμπαραστέκεται στην Αλμάνζα και μιλάει στον Αβδαράλ ο οποίος παραμένει σταθερός στην αρνητική του στάση για τον Πέδρο. Τελικά τον πείθει και βρίσκουν μία συμβιβαστική λύση. Όταν η Μίρζαν ενημερώνει την Αλμάνζα για τις εξελίξεις, εκείνη δείχνει μερικώς ευχαριστημένη. Το αίσιο τέλος έρχεται με την μάχη των Μαύρων εναντίον των Ισπανών.

Thomas Moore: "If thou'll be mine".

Έτος ΣΤ, τχ. 17 (Σεπτέμβριος 1904), σ. 198

Το εν λόγω μεταφρασμένο γερμανικό τραγούδι δημοσιεύεται υπό τον υπέρτιτλο "Ξένα Τραγούδια".

Έτος Α (1905), σ. 104

Έτος Ε, τχ. 34-35 (Μάρτιος 1904), σ. 390-391

Σημείωμα των εκδοτών που αφορά σε αναγκαία προσθήκη στοιχείων στο άρθρο του παρόντος τόμου υπό τον τίτλο "Σαμιακή Πολιτεία" σχετικά με το τηλεφωνικό σύμπλεγμα του νησιού, το οποίο εγκαθιδρύθηκε από τον Αριστοτέλη Σταματιάδη.

Πρόκειται για κείμενο που αναδημοσιεύεται από την Αποθήκη των Ωφελίμων Γνώσεων. Στο περιοδικό αυτό το ίδιο κείμενο δημοσιεύεται δύο φορές. Την πρώτη [τχ. 42 (1840), σ. 88] με τον τίτλο τον οποίο το κείμενο έχει και στην Κυψέλη "Ανάγκη και αμέλεια της χρηστής ανατροφής", και την δεύτερη [τχ. 82 (1842), σ. 152] με τίτλο "Περί της αγνοίας των θείων νόμων". Και στις δύο περιπτώσεις στο τέλος του κειμένου αναγράφεται το όνομα του συγγραφέα: Κοραής (προφανώς πρόκειται για απόσπασμα από κάποιο κείμενο του Κοραή στο οποίο δίνεται εδώ στο περιοδικό "τίτλος" σε αντιστοιχεία με το περιεχόμενο του αποσπάσματος). Στην Κυψέλη παρατίθεται στο τέλος του κειμένου εν είδη υπογραφής "ΚΟΡ" (αντί ολόκληρου του επωνύμου).

Τχ. 3 (1845), σ. 101-103

Στο άρθρο γίνεται αναφορά στη σημασία που έδιναν οι Ρωμαίοι στην γνώση των νόμων του κράτους, τους οποίους όφειλε κάθε πολίτης να γνωρίζει, καθώς δεν αναγνωρίζονταν "άγνοια νόμου".Ο συγγραφέας αναφέρει ότι η αρχή αυτής της θέσης (υποχρέωση γνώσης των νόμων και μη αναγνώρισης ως ελαφρυντικού της άγνοιας των νόμων) βρίσκεται στην Αγία Γραφή (και αναφέρεται στην εντολή που έλαβε ο Μωυσής από τον Θεό να γνωστοποιήσει σε όλους το περιεχόμενο των εντολών ώστε να το γνωρίζουν όλοι). Ως συνέχεια αυτού, υποστηρίζει ότι αυτό κατά συνέπεια θα πρέπει να ισχύει και πολύ περισσότερο για τη γνώση των θείων νόμων από όλους τους χριστιανούς. Το κεντρικό του επιχείρημα είναι ότι οι γονείς παραμελούν την (ηθική) ανατροφή - αγωγή των παιδιών τους, φροντίζοντας για την παροχή άλλων (υλικών) αγαθών και εφοδίων και προτρέπει σε αλλαγή αυτής της τακτικής.

Δημοσιεύεται στη μόνιμη στήλη Πολλά και διάφορα. Υπογράφεται από το αρχικό Η.

Έτος Ε, τχ. 17 (Σεπτέμβριος 1903), σ. 199

Δημοσιεύεται στη μόνιμη στήλη Πολλά και διάφορα. Υπογράφεται από το αρχικό Η.

Έτος Ε, τχ. 34-35 (Μάρτιος 1904), σ. 398

Ανυπόγραφο

Έτος Ζ, τχ. 13 (Δεκέμβριος 1905), σ. 154-155

Δημοσιεύεται στη μόνιμη στήλη Πολλά και διάφορα. Υπογράφεται από το αρχικό Η.

Έτος Ε, τχ. 21-22 (Νοέμβριος 1903), σ. 250

Έτος Γ, τχ. 8 (Ιούνιος 1901), σ. 91

Εν Κων/πολει. Υπογράφεται από τα αρχικά Κλ. Βικ.

Έτος Γ, τχ. 9 (Ιούλιος 1901), σ. 100-101

Τχ. 3 (1902), σ. 38-39

Η είδηση του διορισμού νεωκόρου στον ελληνικό ναό της Λειψίας θυμίζει στον Κουρτίδη την ύπαρξη του ορθόδοξου ναού στη γερμανική πόλη, τον οποίο ο ίδιος θεωρεί σύμβολο προσέγγισης των δύο πολιτισμών, ταύτισης πίστης και πατρίδας. Είναι ακόμα σημείο συνάντησης των Ελλήνων της Γερμανίας, των ξενιτεμένων, των φοιτητών και των εμπόρων που ταξιδεύουν από την Ελλάδα με χαρακτηριστική την εκεί παρουσία των Καλύμνιων σφουγγαράδων.

Έτος Δ, τχ. 35-36 (Απρίλιος 1903), σ. 405-407

Έτος Α (1905), σ. 209-210

Εν Βαλατά, τη 21η Απριλίου 1901.

Έτος Γ, τχ. 5 (Μάιος 1901), σ. 52-54

Το παρόν άρθρο περιγράφει τις ημέρες του Πάσχα και πιο συγκεκριμένα από το βράδυ της Ανάστασης έως και την ημέρα του Αγίου Γεωργίου. Η περιγραφή ξεκινάει από το βράδυ της Ανάστασης στην εκκλησία, τη δεύτερη ανάσταση της Κυριακής, όπου μετά το πέρας της λειτουργίας ακολουθούσε χορός στο ναό και το κορίτσια δεν μπορούσαν να ανταποδώσουν στο βλέμμα των αγοριών διότι κινδύνευαν να χαρακτηριστούν από τις γριές που παρευρίσκονταν στο χώρο ως ανήθικες.

Εν Ιωαννίνοις. Σε συνέχειες.

Έτος ΣΤ, τχ. 30-31 (Απρίλιος 1905), σ. 338-340

Έτος ΣΤ, τχ. 32-33 (Μάιος 1905), σ. 359-360

Έτος ΣΤ, τχ. 34-35 (Μάιος 1905), σ. 379-381

Έτος ΣΤ, τχ. 36 (Ιούνιος 1905), σ. 395-396

Έτος Ζ, τχ. 1 (Ιούνιος 1905), σ. 8-9

Έτος Γ, τχ. 21 (Νοέμβριος 1901), σ. 252

Το παρόν αποτελεί μία ανακοίνωση του περιοδικού ώστε να επιστρέψουν "πάντες οι κρατούντες έτι αγγελίας του άνωθι ημερολογίου".

Στην ποιμενίδα του Βελουχιού. Υπογράφεται από το ψευδώνυμο "Το Ερμοπούλι της Τυμφρηστού".

Έτος Δ, τχ. 22 (Νοέμβριος 1902), σ. 254

Ανυπόγραφο

Τχ. 3 (1845), σ. 110-111

Το συγκεκριμένο ποίημα έχει κύριο άξονα τη φύση, τον έρωτα και τις σκέψεις που ταξιδεύουν τον/την ποιητή/ποιήτρια με αφορμή την πανσέληνο και τη μυστηριακή της δύναμη που μεταμορφώνει τα πάντα γύρω της.