Άρθρα

Ανυπόγραφο. Σε συνέχειες. Δημοσιεύεται σε εννέα (9) συνέχειες για το πρώτο έτος, είκοσι έξι (26) συνέχειες για το δεύτερο έτος και τέσσερις (4) συνέχειες για το τρίτο έτος, χωρίς να ολοκληρωθεί. Βλ. από Η Βοσ̟πορίς Α/23 (10 Νοεμβρίου 1899) έως Α/31 (09 Απριλίου 1900), από Η Βοσ̟πορίς Β/33 (30 Απριλίου 1900) έως Β/58 (10 Απριλίου 1901) και από Η Βοσ̟πορίς Γ/1 (20 Απριλίου 1901) έως Γ/4 (20 Μαίου 1901).

Έτος Α, τχ. 23 (10 Νοεμβρίου 1899), σ. 188

Το μυθιστόρημα αναφέρεται στην ιστορία ενός φτωχού νέου του Ραφαήλ, ο οποίος αγάπησε τη Μαργαρίτα την κόρη ενός βαρόνου.

Υπογράφεται από το ψευδώνυμο "Παρωραίος". Στο κείμενο παρατίθεται εικόνα με τη λεζάντα "Μονοδένριον".

Έτος Α (1910), σ. 31-35

Περιγραφή του ορεινού χωριού του Ζαγορίου της Ηπείρου, Μονοδένδρι.

Καθηγητής εν τη Βιομ. Και Εμπορ. Ακαδημία.

Τχ. 6 (1902), σ. 90-91

Περιγράφεται ο τρόπος λειτουργίας του ελαιόμυλου Καστανιόλα, ο οποίος θεωρείται κατάλληλος για την εξυπηρέτηση των αναγκών των μικροπαραγωγών ελαιολάδου.

Έτος Γ, τχ. 1 (Απρίλιος 1901), σ. 3-4

Σε αυτό το άρθρο, ο συγγραφέας παρουσιάζει το ρόλο που έπαιξε στη ζωή του το φιλί και ο έρωτας μέσα από τη συνειδητοποίηση του παρελθόντος του. Καταλήγει, συνειδητοποιώντας τη μοναξιά του, την οποία πλέον και αντιμετωπίζει σε αυτό το στάδιο της ζωής του.

Έτος ΣΤ, τχ. 9 (Ιούλιος 1904), σ. 97-99

Σε συνέχειες. Αφιεώνεται στην Κορνηλία Πρεβεζιώτου.

Έτος Β, τχ. 58 (Απρίλιος 1901), σ. 594

Έτος Γ, τχ. 2 (Απρίλιος 1901), σ. 15-16

Έτος Γ, τχ. 4 (Μάιος 1901), σ. 39

Έτος Γ, τχ. 6 (Ιούνιος 1901), σ. 63-64

Έτος Γ, τχ. 7 (Ιούνιος 1901), σ. 75-76

Έτος Γ, τχ. 18 (Οκτώβριος 1901), σ. 207-208

Στο δεύτερο έτος του τρίτου έτους κυκλοφορίας της Βοσπορίδας εστιάζει στο γεγονός ότι η μουσική μεταβάλλεται συνεχώς, παρακολουθώντας την εξέλιξη του ανθρώπινου πνεύματος. Αυτή η διαδικασία γίνεται τόσο γρήγορα ώστε πολλά μουσικά έργα "γερνούν" πολύ γρήγορα, όπως παραρηρεί ο Εμμ. Ροίδης. Από τον παραπάνω κανόνα εξαιρούνται τα δημοτικά τραγούδια.

Στο τέταρτο τεύχος του τρίτου έτους κυκλοφορίας της Βοσπορίδας εστιάζει στην απουσία εθνικής μουσικής, κάτι που θα μπορούσε να αποτελεί και στοιχείο μόρφωσης και παιδεύσεως. Βάση για κάτι τέτοιο θα μπορούσε να είναι οι ύμνοι της εκκλησίας. Επίσης, προτρέπεται να αποτελέσει αφετηρία η δημοτική μουσική και οι δημοτικές μελωδίες, οι οποίες είναι αυτές που από τη μία μπορούν να διασώσουν τα στοιχεία της αρχαίας μουσικής, αλλά σίγουρα είναι ανεπηρέαστες από την ξένη μουσική.

Στό έκτο τεύχος του τρίτου έτους κυκλοφορίας της Βοσπορίδας το άρθρο συνεχίζεται και ξεκινάει έχοντας τον υπότιτλο "Ο Πύργος". Εκεί παρατίθεται ένα δημοτικό άσμα που αναφέρεται στον έρωτα της Ηρώς και του Λέανδρου όπου εξυμνήθηκε από τον Μουσαίο το Γραμματικό κατά τον 3ο μ.Χ. αιώνα. Καθώς το άρθρο προχωράει παρατίθενται κάποια ακόμη άσματα και δίστιχα που κατά τον Δ. Σάρρο (εν τη δημοτική ημών ποιήσει εν Αθήναις 1892) αναφέρονται σε αυτήν την ιστορία.

Στο έβδομο τεύχος αναφέρεται στα τραγούδια της ξενιτιάς. Μιλά για τον Ηπειρώτη και για την έμφυτη νοσταλγία και ανάμνηση των "εν τη γενεθλίω γη", για το αίσθημα του χωρισμού, της γλυκιάς ελπίδας της επανόδου, του φόβου, των ανησυχιών και όλων των αισθημάτων της ξενιτιάς. Παρατίθεται το άσμα "Λουμποβίτσας γλυκό νερό, αν πιω δεν ξαναγυρνώ".

Έτος Γ, τχ. 18 (Οκτώβριος 1901), σ. 214

Το παρόν είναι μία προκήρυξη του Πανιωνίου Συλλόγου για τη μελοποίηση του βραβευμένου ύμνου του.

Έτος Α, τχ. 27 (Ιανουάριος 1900), σ. 223

Το άρθρο αναφέρεται σε μουσική εσπερίδα που πραγματοποιήθηκε από τον μουσικό σύλλογο "Ερμή".

Η συγγραφέας υπογράφει και με την ημερομηνία σύνταξης του κειμένου (Εν Κωνσταντινουπόλει, Μάιος 1904), ενώ παρατίθεται και η γλώσσα του πρωτότυπου κειμένου [κατά το Γαλλικόν].

Έτος Α (1905), σ. 188-208

Αναφορά σε βιογραφικά στοιχεία της Μπεττίνα Μπρεντάνο αλλά και στη σχέση της με τον Goethe.

Δημοσιεύεται στη μόνιμη στήλη Ανά τον κόσμον.

Έτος Γ, τχ. 3 (Μάιος 1901), σ. 36

Το παρόν άρθρο αποτελεί απόσπασμα άρθρου του περιοδικού DEBAIS του Παρισιού. Αναφέρεται στο γεγονός ότι ένας κροίσος από τη Μόσχα ξόδεψε πάρα πολλά χρήματα, ώστε να έχει όλη τη μυθώδη πολυτέλεια των παλιών ευγενών της Ρωσίας.

Εν Χάλκη Ιανουάρ. 1905

Έτος ΣΤ, τχ. 24-25 (Φεβρουάριος 1905), σ. 275

Μάιος 1900.

Έτος Β, τχ. 49 (Οκτώβριος 1900), σ. 488

Ανυπόγραφο

Έτος Δ, τχ. 4 (Μάιος 1902), σ. 45

Ανυπόγραφο

Έτος Δ, τχ. 6 (Ιούνιος 1902), σ. 70-71

Ανυπόγραφο

Έτος Δ, τχ. 7-8 (Ιούλιος 1902), σ. 91

Υπογράφεται με τα αρχικά Σ. Τ.

Έτος Β, τόμος Β, τχ. 39 (Ιούνιος 1900), σ. 362-365

Το ποίημα ανήκει στη συλλογή Άβυσσοι που τοποθετείται ως υπέρτιτλος στο ποίημα.

Τχ. 8 (1902), σ. 126

Πέραν.

Έτος Γ, τχ. 24-25 (Ιανουάριος 1902), σ. 286-287

Έτος Α (1905), σ. 250

Τχ. 5 (1902), σ. 74

Ανυπόγραφο

Έτος Δ, τχ. 25 (Ιανουάριος 1903), σ. 292

Νεκρολογία της Καλλιόπης Π. Χρυσίνη.

Υπογράφει με το ψευδώνυμο "Άλυς".

Έτος Δ, τχ. 5 (Μάιος 1902), σ. 59

Έτος Α, τχ. 22 (Οκτώβριος 1899), σ. 179

Νεκρολογία του γιατρού Χ. Μιχαηλίδη.

Ανυπόγραφο. Στο κείμενο παρατίθεται εικόνα.

Έτος Α (1910), σ. 41-43

Γεννήθηκε στο Μονοδένδρι Ζαγορίου το 1845. Εισήχθη στην Γεραράν Ζωσιμαίαν Σχολή. Σπούδασε στο Παρίσι Πολιτικές και Οικονομικές επιστήμες και διορίστηκε καθηγητής στην Εμπορική Σχολή της Χάλκης. Διετέλεσε, επίσης, καθηγητής του Λυκείου της Παλλάδας και της οθωμανικής Εμπορικής Σχολής, ενώ έγραψε αρκετά συγγράμματα που αφορούν στις εμπορικές σπουδές.

Στο κείμενο παρατίθεται επικήδειος από τη μαθήτριά του, Μαργαρώ Ν. Μαλαχοπούλου.

Έτος Α (1910), σ. 44-49

Γεννήθηκε στο Μονοδένδρι Ζαγορίου το 1848. Τελείωσε τη Ριζάρειο Σχολή και εργάστηκε ως καθηγητής στο Γυμνάσιο της Τραπεζούντας και στο Ζάππειο Παρθεναγωγείο.

Εν Ιωαννίνοις τη 10 Ιανουαρίου 1903.

Έτος Δ, τχ. 29 (Φεβρουάριος 1903), σ. 338-339

Αναγγελία θανάτου του Κλεονίκη Κ. Αλιέως.

Ανυπόγραφο

Έτος Δ, τχ. 29 (Φεβρουάριος 1903), σ. 339

Αναγγελία θανάτου του Γεωργίου Σεργιάδη.

Ανυπόγραφο

Έτος Ε, τχ. 16 (Σεπτέμβριος 1903), σ. 187-188

Αναγγελία θανάτου του Αντώνιου Μάγκου και της Χρυσής Α. Καμίλη.

Από τα "Ωχρά έπη"

Έτος Α, τχ. 18 (Αύγουστος 1899), σ. 146-147

Ποίημα που αναφέρεται στις σκέψεις ενός νεκρού που πια τον έχουν ξεχάσει όλοι.