Άρθρα

Ανυπόγραφο

Έτος Β, τχ. 44 (Σεπτέμβριος 1900), σ. 429

Ανυπόγραφο. Δημοσιεύεται στη μόνιμη στήλη Ανά τον κόσμον.

Έτος Α, τχ. 27 (Ιανουάριος 1900), σ. 223

Το άρθρο αναφέρεται στον Άγγλο στρατηγό σερ Ρέβερς Βούλλερ, ο οποίος είναι αντιπαθής στους δημοσιογραφικούς κύκλους της Αγγλίας.

Ανυπόγραφο

Έτος Α, τόμος Β, τχ. 33 (Απρίλιος 1900), σ. 293

Ανυπόγραφο. Δημοσιεύεται στη μόνιμη στήλη Υπό τον Ήλιον.

Έτος Δ, τχ. 30 (Μάρτιος 1903), σ. 351-352

Εν Κερασούντι. Υπογράφει με το ψευδώνυμο "Άλυς".

Έτος ΣΤ, τχ. 18-19 (Οκτώβριος 1904), σ. 214

Ανυπόγραφο

Έτος Β, τχ. 48 (Οκτώβριος 1900), σ. 479-480

Το άρθρο εντάσσεται στη στήλη Μεσαιωνικά Κρήτης που τοποθετείται και ως υπέρτιτλός του.

Τχ. 9 (1902), σ. 141

Στο τέμενος του Γιουσούφ Πασσά στα Χανιά ανακαλύφθηκε μια μαρμάρινη πλάκα από τον τάφο της συζύγου του Ιταλού φιλοσόφου και ιατρού, Ονόριο Μπέλλι. Με αφορμή την εν λόγω ανακάλυψη πραγματοποιείται μια σύντομη αναφορά σχετικά με τη διαμονή του στην Κρήτη.

Έτος Β, τχ. 47 (Οκτώβριος 1900), σ. 463

Έτος Α, τχ. 16 (Αύγουστος 1899), σ. 124-125

Ποίημα προς τιμή του Γ. Αβέρωφ.

Έτος Δ, τχ. 24 (Δεκέμβριος 1902), σ. 269-272

Έγραφον εν Αφιόν-καραχισάρ 1904.

Έτος ΣΤ, τχ. 22 (Ιανουάριος 1905), σ. 249-251

Υπογράφεται από το ψευδώνυμο "Εύα".

Έτος Α (1905), σ. 54

Περιγραφή της απογοήτευσης υποψηφίου εκλογών ο οποίος μετά την ήττα του αποχωρεί από τον χώρο των εκλογών φοβούμενος τον αποντροπιασμό.

Έτος Ε, τχ. 7 (Ιούνιος 1903), σ. 81-83

Έτος Β, τχ. 52 (1900), σ. 520-521

Cergestinus. Υπογράφεται από τα αρχικά Ν. Χ.

Έτος Δ, τχ. 24 (Δεκέμβριος 1902), σ. 278

Αναφέρεται στον μυθικό Φοίνικα, ένα πτηνό που αναγεννιέται από τις στάχτες του.

Υπογράφεται από τα αρχικά Επ. Αγ.

Έτος Γ, τχ. 9 (Ιούλιος 1901), σ. 104-106

Έτος Β (1906), σ. 268-272

Διήγημα το οποίο αναφέρεται στην ανακάλυψη δύο παιδιών του επιγράμματος, του ερημίτη Φρέδου, που όπως λεγόταν έζησε για 30 χρόνια σε έναν βράχο.

Δημοσιεύεται στη μόνιμη στήλη Πολλά και διάφορα. Υπογράφεται από το αρχικό Η.

Έτος Ε, τχ. 34-35 (Μάρτιος 1904), σ. 399

Έτος Δ, τχ. 20 (Νοέμβριος 1902), σ. 224

Ανυπόγραφο. Δημοσιεύεται στη μόνιμη στήλη Πνευματική κίνησις.

Έτος Δ, τχ. 13 (Αύγουστος 1902), σ. 147

Το κείμενο αναφέρεται στην έκδοση ενός γεωγραφικού χάρτη με τίτλο Ο χάρτης του Φάρου της Ανατολής από τον Ι. Σακελλαρίδη. Ο χάρτης περιλαμβάνει την Ελλάδα, την Ευρωπαϊκή Τουρκία και τη Μικρά Ασία και αποτελεί παράρτημα του εγκυκλοπαιδικού ημερολογίου Ο φάρος της Ανατολής.

Σε συνέχειες.

Έτος Δ, τχ. 14 (Αύγουστος 1902), σ. 149-150

Περιγράφει την ιστορία ενός πλούσιου κυρίου και δύο δούλων, όπου ο ένας δούλος, αφού του χαρίστηκε ένα τεράστιο χρέος, αρνείται να δείξει έλεος σε έναν άλλο δούλο που του χρωστούσε ένα πολύ μικρότερο ποσό.

Εν Κερασούντι. Υπογράφει με το ψευδώνυμο "Άλυς".

Έτος Ζ, τχ. 16 (Ιανουάριος 1906), σ. 185-186

Έτος Ε, τχ. 10 (Ιούλιος 1903), σ. 109-111

Δημοσιεύεται στη μόνιμη στήλη Πνευματική κίνησις. Υπό Leon Chauvain, Β. Παπαβασιλείου.

Έτος Γ, τχ. 20 (Οκτώβριος 1901), σ. 238

Το παρόν άρθρο αναφέρεται σε κάποιες οδηγίες που δημοσιεύονται από τον γραμματέα της "κατά της φθίσεως επιτροπείας" της ιατρικής ακαδημίας του Παρισιού σε μετάφραση του γιατρού Β. Παπαβασιλείου

Ανυπόγραφο. Δημοσιεύεται στη μόνιμη στήλη Πολλά και διάφορα.

Έτος Ε, τχ. 30 (Φεβρουάριος 1904), σ. 347

Ιατρός του Βασιλικού ναυτικού.

Τχ. 5 (1902), σ. 76-78

Από τη λίθινη εποχή έως τη σύγχρονη οι ανταγωνισμοί μεταξύ ανθρώπων και εθνικοτήτων σε κάθε τομέα της ζωής έχουν ως μέσο τη φυσική ισχύ και τη δύναμη της σκέψης. Περισσότερο από ποτέ στη σύγχρονη εποχή ο άνθρωπος έχει επιδοθεί σε έναν γιγαντιαίο πνευματικό αγώνα, ο οποίος εξαντλεί τους αδύναμους και αναδεικνύει τους ισχυρούς. Αποτελεί επείγουσα ανάγκη ο συνδυασμός καλλιέργειας του πνέυματος και των φυσικών δυνάμεων, αναγκαίων για την εθνική επιβίωση. Η σκέψη, στη σύγχρονη εποχή, τίθεται στην υπηρεσία της βίας, της φυσικής δύναμης.

Το παρόν άρθρο δημοσιεύεται υπό τον υπέρτιτλο "Σύγχρονοι τύποι".

Έτος Α (1905), σ. 292-293

Το κείμενο αναφέρεται στην ανηθικότητα ορισμένων ανθρώπων, οι οποίοι κατά τον συγγραφέα πρέπει να τιμωρηθούν από τον νόμο όταν με τον υπέρμετρο εγωισμό τους βλάπτουν τους συνανθρώπους τους.

Τχ. 1 (1902), σ. 8-11

Ανάμνηση των κρητικών επαναστάσεων εν αναμονή της ένωσης. Πρωταγωνιστές με ονόματα βυζαντινά, νεοελληνικά, αρχαΐζοντα. Ο επαναστάτης Αρκολέων κατάγεται από παλιά κρητική γενιά, της οποίας την εμφάνιση ο συγγραφέας εντοπίζει στον 9ο μ.Χ. αιώνα επί ανάκτησης της Κρήτης από τον Νικηφόρο Φωκά και τους Άραβες, ενώ παρακολουθεί την πορεία της μέσα από έγγραφες μαρτυρίες ως το τέλος του 16ου αι.

Ανυπόγραφο

Τχ. 1 (1845), σ. 56-57

Σε αυτό το άρθρο η συντάκτρια θεωρεί τους αρχαίους Αιγύπτιους ως το μόνο λαό που έχει σε μεγάλη εκτίμηση την ανατροφή που έρχεται μέσα από την παιδεία, χώροι από τους οποίους οι γυναίκες δεν αποκλείονται. Υπάρχουν ενδείξεις ότι το παράδειγμα των αρχαίων Αιγυπτίων ακολουθούσαν οι Φοίνικες και οι Βαβυλώνιοι. Στο άρθρο γίνεται λόγος και για τις διασκεδάσεις των γυναικών στην αρχαία Αίγυπτο. Η συντάκτρια λέει ότι δεν υπάρχουν πολλά τεκμήρια για τις διασκεδάσεις, παρά μόνο σε ό,τι σχετίζεται με τις θρησκευτικές γιορτές, στις οποίες οι γυναίκες είχαν ενεργό ρόλο. Η απόδειξη του σεβασμού των Αρχαίων Αιγυπτίων προς τη γυναίκα επιβεβαιώνεται από τον βαθμό σεβασμού που είχαν στη βασίλισσα σε αντίθεση με τον βασιλιά. Αντίθετα, ο λαός της Κίνας ήταν ανελαστικός με το γυναικείο φύλο. Φρόντισε για την ηθική τους ακεραιότητα παραβλέποντας την παιδεία τους.

Ανυπόγραφο

Τχ. 1 (1845), σ. 59-68

Μεταξύ των άρθρων που αναφέρονται στην ιστορία των γυναικών, στην οποία γίνεται πάντα αναφορά στην παιδεία (απουσία ή παρουσία αυτής) των γυναικών είναι και το συγκεκριμένο που αναφέρεται στην αρχαία Ελλάδα. Αναφέρεται στις κοινωνίες των Αθηνών και της Σπάρτης, το είδος του πολιτισμούς τους σε σύνδεση με τη θέση των γυναικών στις κοινωνίες αυτές. Αναφορικά με την Αθήνα η συντάκτρια συγκρίνει το μέγιστο ύψος στο οποίο ανήλθε ο πολιτισμός στην πόλη αυτή με τη θέση και την παιδεία των γυναικών, που είναι διαφορετικά στις δυο ομάδες των γυναικών που κατοικούν σε αυτή (όπως τις διαχωρίζει η ίδια): των ελεύθερων γυναικών (εταίρων) και των γυναικών της αστικής τάξης των Αθηναίων. Οι πρώτες γίνονται μέτοχοι της παιδείας, των τεχνών και του πολιτισμού, ζουν ελεύθερα, εμφανίζονται στο δημόσιο χώρο, ενώ οι δεύτερες ζουν έγκλειστες στο χώρο του σπιτιού τους. Η μη κοινή αυτή αντιμετώπιση και κυρίως η απουσία κοινής παιδείας (η στέρηση της παιδείας από τις γυναίκες-συζύγους) θεωρείται από τη συγγραφέα ο σημαντικότερος λόγος κατάπτωσης της πόλης των Αθηνών και αποδυνάμωσής της. Αντίθετα στη Σπάρτη εκθειάζεται η αντιμετώπιση των γυναικών από τους νόμους, η παρουσία τους στο δημόσιο χώρο και η ισότιμη αντιμετώπισή τους στα θέματα εκπαίδευσης με τους άνδρες.