Άρθρα

Πρόκειται για χιουμοριστικές ιστορίες, που δημοσιεύονται στη μόνιμη στήλη Ευτράπελα.

Έτος ΣΤ, τχ. 18-19 (Οκτώβριος 1904), σ. 224

Πρόκειται για χιουμοριστικές ιστορίες, που δημοσιεύονται στη μόνιμη στήλη Ευτράπελα.

Έτος ΣΤ, τχ. 16 (Σεπτέμβριος 1904), σ. 192

Πρόκειται για χιουμοριστικές ιστορίες, που δημοσιεύονται στη μόνιμη στήλη Ευτράπελα.

Έτος ΣΤ, τχ. 11 (Ιούλιος 1904), σ. 131-132

Πρόκειται για χιουμοριστικές ιστορίες, που δημοσιεύονται στη μόνιμη στήλη Ευτράπελα.

Έτος ΣΤ, τχ. 3 (Μάιος 1904), σ. 36

Πρόκειται για χιουμοριστικές ιστορίες, που δημοσιεύονται στη μόνιμη στήλη Ευτράπελα και περιλαμβάνουν γελοιογραφία.

Έτος ΣΤ, τχ. 2 (Απρίλιος 1904), σ. 24

Πρόκειται για χιουμοριστικές ιστορίες, που δημοσιεύονται στη μόνιμη στήλη Ευτράπελα.

Έτος Ζ, τχ. 8 (Αύγουστος 1905), σ. 96

Πρόκειται για χιουμοριστικές ιστορίες, που δημοσιεύονται στη μόνιμη στήλη Ευτράπελα.

Έτος Α, τχ. 12 (Ιούνιος 1899), σ. 96

Πρόκειται για χιουμοριστικές ιστορίες, που δημοσιεύονται στη μόνιμη στήλη Ευτράπελα.

Έτος Ζ, τχ. 19 (Μάρτιος 1906), σ. 224

Πρόκειται για χιουμοριστικές ιστορίες, που δημοσιεύονται στη μόνιμη στήλη Ευτράπελα.

Έτος Α, τχ. 4 (Μάιος 1899), σ. 31

Πρόκειται για χιουμοριστικές ιστορίες, που δημοσιεύονται στη μόνιμη στήλη Ευτράπελα.

Έτος Α, τχ. 6 (Μάιος 1899), σ. 48

Πρόκειται για χιουμοριστικές ιστορίες, που δημοσιεύονται στη μόνιμη στήλη Ευτράπελα.

Έτος Γ, τχ. 6 (Ιούνιος 1901), σ. 72

Πρόκειται για χιουμοριστικές ιστορίες, που δημοσιεύονται στη μόνιμη στήλη Ευτράπελα.

Έτος Α, τχ. 7 (Μάιος 1899), σ. 56

Πρόκειται για χιουμοριστικές ιστορίες, που δημοσιεύονται στη μόνιμη στήλη Ευτράπελα.

Έτος Α, τχ. 8 (Μάιος 1899), σ. 64

Πρόκειται για χιουμοριστικές ιστορίες, που δημοσιεύονται στη μόνιμη στήλη Ευτράπελα.

Έτος Γ, τχ. 14 (Αύγουστος 1901), σ. 168

Πρόκειται για χιουμοριστικές ιστορίες, που δημοσιεύονται στη μόνιμη στήλη "Κοινωνικόν πανόραμα". Υπογράφεται από τον/την Αντ. Παπ.

Έτος Δ, τχ. 7-8 (Ιούλιος 1902), σ. 81

Πρόκειται για χιουμοριστικές ιστορίες, που δημοσιεύονται στη μόνιμη στήλη Ευτράπελα.

Έτος Α, τχ. 16 (Αύγουστος 1899), σ. 128

Πρόκειται για χιουμοριστικές ιστορίες, που δημοσιεύονται στη μόνιμη στήλη Ευτράπελα.

Έτος Γ, τχ. 9 (Ιούλιος 1901), σ. 108

Πρόκειται για χιουμοριστικές ιστορίες, που δημοσιεύονται στη μόνιμη στήλη Ευτράπελα.

Έτος Γ, τχ. 7 (Ιούνιος 1901), σ. 84

Πρόκειται για χιουμοριστικές ιστορίες, που δημοσιεύονται στη μόνιμη στήλη Ευτράπελα.

Έτος Γ, τχ. 10 (Ιούλιος 1901), σ. 120

Πρόκειται για χιουμοριστικές ιστορίες, που δημοσιεύονται στη μόνιμη στήλη Ευτράπελα.

Έτος Γ, τχ. 11 (Ιούλιος 1901), σ. 132

Πρόκειται για χιουμοριστικές ιστορίες, που δημοσιεύονται στη μόνιμη στήλη Ευτράπελα.

Έτος Α, τχ. 20 (Σεπτέμβριος 1899), σ. 164

Πρόκειται για χιουμοριστικές ιστορίες, που δημοσιεύονται στη μόνιμη στήλη Ευτράπελα.

Έτος Γ, τχ. 12 (Αύγουστος 1901), σ. 144

Πρόκειται για χιουμοριστικές ιστορίες, που δημοσιεύονται στη μόνιμη στήλη Ευτράπελα.

Έτος Γ, τχ. 16 (Σεπτέμβριος 1901), σ. 192

Πρόκειται για χιουμοριστική ιστορία, που δημοσιεύεται στη μόνιμη στήλη Ευτράπελα.

Έτος Γ, τχ. 20 (Οκτώβριος 1901), σ. 240

Πρόκειται για χιουμοριστική ιστορία, που δημοσιεύεται στη μόνιμη στήλη Ευτράπελα.

Έτος Ε, τχ. 18 (Οκτώβριος 1903), σ. 212

Πρόκειται για χιουμοριστική ιστορία, που δημοσιεύεται στη μόνιμη στήλη Ευτράπελα.

Έτος Ε, τχ. 23 (Νοέμβριος 1903), σ. 264

Πρόκειται για χιουμοριστική ιστορία, που δημοσιεύεται στη μόνιμη στήλη Ευτράπελα.

Έτος ΣΤ, τχ. 26-27 (Μάρτιος 1905), σ. 312

Πρόκειται για χιουμοριστική ιστορία, που δημοσιεύεται στη μόνιμη στήλη Ευτράπελα και περιλαμβάνει γελοιογραφία.

Έτος Ζ, τχ. 1 (Ιούνιος 1905), σ. 12

Πρόκειται για χιουμοριστική ιστορία, που δημοσιεύεται στη μόνιμη στήλη Ευτράπελα.

Έτος Ζ, τχ. 10 (Σεπτέμβριος 1905), σ. 120

Πρόκειται για χιουμοριστική ιστορία, που δημοσιεύεται στη μόνιμη στήλη Ευτράπελα.

Έτος Α, τχ. 17 (Αύγουστος 1899), σ. 140

Πρόκειται για χιουμοριστική ιστορία, που δημοσιεύεται στη μόνιμη στήλη Ευτράπελα.

Έτος Α, τχ. 18 (Αύγουστος 1899), σ. 148

Ανυπόγραφο. Δημοσιεύεται στη μόνιμη στήλη Εν βλέμμα πέριξ.

Έτος Α, τχ. 18 (Αύγουστος 1899), σ. 147

Το άρθρο αναφέρεται στον θάνατο του ευεργέτη Χρυσοβέργη Γεωργίου.

Ανυπόγραφο. Δημοσιεύεται στη μόνιμη στήλη Πνευματική κίνησις.

Έτος Ε, τχ. 17 (Σεπτέμβριος 1903), σ. 199-200

Το άρθρο παρουσιάζει το επιστημονικό περιοδικό Ψυχιατρική και Νευρολογική Επιθεώρησις, το οποίο εκδίδεται μηνιαία στην Αθήνα, με υπεύθυνους τον Σ. Βλαβιανό και έναν ψυχίατρο. Στο κείμενο παρατίθενται τα περιεχόμενα του πρώτου τεύχους του δεύτερου έτους κυκλοφορίας του περιοδικού.

Υπογράφει με το ψευδώνυμο "Καρυάτις".

Έτος Δ, τχ. 30 (Μάρτιος 1903), σ. 346

Ανυπόγραφο. Δημοσιεύεται στη μόνιμη στήλη Παγκόσμιος κίνησις.

Έτος Α, τχ. 16 (Αύγουστος 1899), σ. 127

Το άρθρο αναφέρεται στη δολοφονία μιας νεαρής Γαλλίδας που δημοσιεύτηκε στη γαλλική εφημερίδα Φιγγαρό.

Το παρόν παρουσιάζεται στο πλαίσιο της μόνιμης στήλης Poésies (Ποιήσεις).

Έτος Α, τχ. 5 (14 Απριλίου 1898), σ. 3

Ερωτικό ποίημα.

Παρουσιάζεται στο πλαίσιο της στήλης Poésies (Ποιήσεις).

Έτος Α, τχ. 15 (19 Αυγούστου 1898), σ. 34

Ερωτικό ποίημα.

Η ανακοίνωση υπογράφεται από τη "Διεύθυνση".

Έτος Α, τχ. 7 (2 Μαΐου 1898), σ. 1

Η Διεύθυνση του περιοδικού ανακοινώνει ότι, λόγω των εορτασμών του Κουρμπάν Μπαϊράμ, το παρόν τεύχος εκδίδεται ημέρα Δευτέρα και όχι Πέμπτη, όπως όλα τα άλλα οθωμανικά περιοδικά. Επίσης, επισημαίνεται ότι για τον ίδιο λόγο, αναστέλλεται για μία εβδομάδα η δημοσίευση του περιοδικού.

Το άρθρο υπογράφεται από τη "Διευθύντρια του περιοδικού".

Έτος Α, τχ. 3-1 (17 Μαρτίου 1898), σ. 1

Η εκδότρια και ιδιοκτήτρια του Maarifet σε αυτό το άρθρο ευχαριστεί το αναγνωστικό κοινό για την ανταπόκρισή του έναντι του περιοδικού. Προς αναγνώριση και ανταπόδοση αυτού η Θεοδοσία σημειώνει μία σειρά από αλλαγές, που πρόκειται εφεξής να επέλθουν στο περιοδικό με έμφαση, όπως σημειώνει η ίδια,στο τουρκόφωνο μέρος. Όπως λέει, αυτό πρόκειται να διανθιστεί με σημαντικά φιλολογικά και λογοτεχνικά πονήματα της Οθωμανικής Λογοτεχνίας, ενώ το γαλλόφωνο μέρος θα φιλοξενεί εφεξής τη Σαπφώ του Daudet σε συνέχειες. Τέλος γίνεται μία απαρίθμηση των στηλών (και των αντίστοιχων περιεχομένων τους) που θα φιλοξενούνται στα τεύχη του περιοδικού.

Δίπλα από το ποίημα παρατίθεται η ελληνική μετάφραση του ποιήματος που επιμελήθηκε ο Αθανάσιος Μιχαήλ. Σε αυτή ακριβώς τη μορφή το ποίημα δημοσιεύεται και στο περιοδικό "Ίρις" που εκδιδόταν στο Βουκουρέστι.

Τχ. 10 (1902), σ. 150

Το παρόν παρουσιάζεται στο πλαίσιο της μόνιμης στήλης Poésies (Ποιήσεις).

Έτος Α, τχ. 6 (21 Απριλίου 1898), σ. 3

Ένας άνδρας αναπολεί τις όμορφες στιγμές με την αγαπημένη του και θρηνεί για τον θάνατό της.

Το παρόν παρουσιάζεται στο πλαίσιο της μόνιμης στήλης Poésies (Ποιήσεις). Υπογράφεται από τα αρχικά E.x.D.F.D.M.

Έτος Α, τχ. 8 (12 Μαΐου 1898), σ. 4

Ερωτικό ποίημα.

Το άρθρο αυτό ανήκει στη στήλη Biographies (Βιογραφίες), η οποία, όπως μας λέει η ίδια η Θεοδοσία θα ενταχθεί, από το παρόν τεύχος, σταθερά μεταξύ των στηλών του περιοδικού. Η βιογραφία του Μιdhat Effendi γράφεται σε συνέχειες ξεκινώντας από το παρόν τεύχος.

Έτος Α, τχ. 6-4 (7 Απριλίου 1898), τχ. 5 (Πέμπτη 14 Απριλίου 1898), σ. 1, τχ. 6 (Πέμπτη 21 Απριλίου 1898), σ. 1, τχ. 7 (Δευτέρα 2 Μαΐου 1898), σ. 2, τχ. 8 (Δευτέρα 12 Μαΐου 1898), σ.1, τχ. 9 (Πέμπτη 19 Μαΐου 1898), σ.1.

Βιογραφία του Ahmed Midhat Effendi. O Ahmed Midhat Effendi θεωρείται από τη συντάκτρια του άρθρου μια ιδιοφυΐα των Τουρκικών Γραμμάτων που συνέβαλε τα μέγιστα στην ανάπτυξη των Γραμμάτων και την πνευματική προαγωγή της Ανατολής, τιμώντας, έτσι και τον τόπο καταγωγής του.

Παρουσιάζεται σε δύο συνέχειες. Μετά το τέλος της δεύτερης συνέχειας υπάρχει η σημείωση À suivre (Συνεχίζεται). Ωστόσο το τεύχος 16 είναι το τελευταίο διαθέσιμο τεύχος του Maarifet. Υπογράφεται από τα αρχικά Ρ. Β.

Έτος Α, τχ. 15 (19 Αυγούστου 1898), σ. 34-35, τχ. 16 (6 Σεπτεμβρίου 1898), σ. 39-40

O συντάκτης του άρθρου, P.B, λέει ότι κανένα πλάσμα στον κόσμο δεν μπορεί να ασκήσει στον άνδρα την επιρροή που μπορεί να του ασκήσει μία γυναίκα. Το γυναικείο φύλο συγκεντρώνει μαζί τη γοητεία του πνεύματος και τη γοητεία του σώματος και τις συνδυάζει με αρετές που είναι απαραίτητες για μία ευχάριστη κοινωνική συναναστροφή, όπως η γλυκύτητα του χαρακτήρα, η σύνεση, η λογική, η καθαρότητα των ηθών, η λεπτότητα των συναισθημάτων, η οξύτητα του πνεύματος, η χάρη, το μεγαλείο της ψυχής και η κομψότητα στους τρόπους. Τα λόγια μίας γυναίκας ή ένα κοίταγμά της είναι αρκετό για να διαπεράσει έναν άνδρα. Όταν θέλει να τον πείσει για κάτι, μιλά με τόνο απλό και λογικό. Σε αυτήν την περίπτωση μοιάζει αφελής. Όταν θέλει να μπερδέψει τον άνδρα, μιλά με ευφυολογήματα και αστεϊσμούς. Και τότε γίνεται αξιαγάπητη. Η κάθε περίσταση διαμορφώνει το ύφος που πρέπει να έχει, και μπορεί ανάλογα να γίνει ενεργητική, ζωηρή, συνετή ή ευπρεπής. Η λεπτότητα των τρόπων μίας γυναίκας μαλακώνει τη διάθεση και την καρδιά ενός άνδρα και τον κάνει περιποιητικό, γλυκομίλητο και απλό. Ο άνδρας αντλεί από τη γυναίκα την ορθότητα του ήθους, την αξιοπρέπεια στο λόγο, το ευχάριστο των τρόπων και την επιλεκτικότητα στις λέξεις που θα χρησιμοποιήσει. Μία γυναίκα δεν διορθώνει τον άνδρα, αλλά μπορεί να τον πείσει για κάτι. Και αν το παράδειγμα μίας γυναίκας δεν κατορθώσει να κάνει καλύτερο έναν άνδρα, τουλάχιστον τον εξαναγκάζει να δει αυτό που μπορεί να γίνει. Ο αυταρχικός ή αγενής τόνος απέναντι σε μία γυναίκα είναι τόσο καταδικαστέος όσο και οι προσβλητικές οικειότητες. Η συναναστροφή με τις γυναίκες μαθαίνει στους άνδρες να είναι κοινωνικοί και τα κυριότερα καθήκοντα είναι αυτά που απορρέουν από την κοινωνική ζωή. Ένας άνδρας δεν μπορεί να βρει πιο κατάλληλο μέντορα από τη γυναίκα για να τον διαμορφώσει και να γεμίσει την ψυχή του με όλες τις ωραίες αρετές. Η συναναστροφή με τις γυναίκες οδηγεί στην πραγματική αρετή, ενώ δεν πρέπει κανείς να αγνοεί το ταλέντο που έχουν στο να γίνονται αξιαγάπητες, αλλά και το πώς η συναναστροφή με μία γυναίκα συμβάλλει ιδιαίτερα στην ατομική πρόοδο του άνδρα. Το γυναικείο φύλο έχει πολλά να διδάξει στον άνδρα και ο άνδρας δέχεται με χαρά τα όσα έχει να μάθει από τη γυναίκα. Η γυναίκα είναι για τον άνδρα ό,τι είναι ο ήλιος για τα λουλούδια. Ένας άνδρας που έχει συναναστραφεί με γυναίκες ενάρετες έχει μεγάλη διαφορά από έναν άνδρα που έχει συναναστραφεί με γυναίκες που περιφρονούν την αρετή και στη ζωή τους κυριαρχεί η ελευθεριότητα. Επομένως, ένας άνδρας θα πρέπει να επιζητά τη συντροφιά ενάρετων γυναικών. Παρ' όλα αυτά, πολλοί άνδρες περιφρονούν τις γυναίκες και αγνοούν την αξία τους. Αν και υπάρχουν γυναίκες μη ενάρετες, πολλοί άνδρες βάζουν όλες τις γυναίκες στην ίδια κατηγορία. Αν συμφωνούμε, λέει ο P. B, ότι οι γυναίκες έχουν περισσότερη λεπτότητα, περισσότερη χάρη στο ύφος τους και περισσότερη κομψότητα στη σκέψη, τότε πρέπει να μάθουμε να μιλάμε, να γράφουμε και να σκεφτόμαστε όπως εκείνες. Αν θέλουμε να φτάσουμε εκεί που είναι αυτές θα πρέπει να τις συναντάμε συχνά, να τις περιβάλλουμε με φροντίδα, και να διαβάζουμε με περίσκεψη τα γεμάτα ζωντάνια, πνευματώδη έργα τους. Αυτός που αποζητά την αρετή, θα τη βρει εκεί από όπου πηγάζει, δηλαδή στην ψυχή μίας γυναίκας. Αν παρατηρήσει κανείς, λέει ο P. B, το λόγο των φιλοσόφων, αυτών των μισανθρώπων που ποτέ δεν απόλαυσαν τη συντροφιά μίας γυναίκας, θα διαπιστώσει ότι το ήθος τους και ο τρόπος που μιλούν είναι τραχύς, οι τρόποι τους είναι χοντροκομμένοι, και οι ίδιοι είναι πάντα κατσουφιασμένοι, θλιμμένοι και ανήσυχοι. Αν συναναστρέφονταν με γυναίκες όλα αυτά θα ήταν διαφορετικά. Ο συγγραφέας, στη συνέχεια, αναφέρει μία σειρά από φιλοσόφους, τον Δημόκριτο, τον Ζήνωνα, τον Θεμιστοκλή, τον Κικέρωνα για να στηρίξει το επιχείρημά του. Και προσθέτει ο ίδιος πως αν η καρδιά του είναι στολισμένη με κάποιες αρετές, αν διαθέτει ο ίδιος κάποια αξία, αυτό το οφείλει ξεκάθαρα στις γυναίκες. Γι' αυτό κάθε άνδρας θα πρέπει να βλέπει τη γυναίκα ως την Θεά Αθηνά με την όψη του μέντορα του νεαρού Τηλέμαχου που έρχεται να τον διδάξει.

Υπογράφεται από τη Dieudonée.

Έτος Α, τχ. 15 (19 Αυγούστου 1898), σ. 37

Το άρθρο πραγματεύεται την ιδιαίτερη γραφή των Αράβων και την αραβική τέχνη. H Dieudonée στο τέλος διαπιστώνει με λύπη το πώς η υπέροχη αραβική τέχνη, που είναι παρούσα σε πολλά μνημεία της πόλης, έχει σε μεγάλο βαθμό υποστεί αλλοίωση υπό το πρόσχημα μιας αλλαγής προς το πιο μοντέρνο. Παρ' όλα αυτά, τον θαυμασμό εξακολουθεί να προκαλεί το μεγαλείο των προγόνων που έφτιαξαν αυτά τα αριστουργήματα της αρχιτεκτονικής.

Παρουσιάζεται στο πλαίσιο της στήλης Nouvelles (Μυθιστορήματα). Μετά το τέλος του αποσπάσματος ακολουθεί η σημείωση A suivre (Συνεχίζεται). Παρόλα αυτά, το τεύχος 16 είναι το τελευταίο διαθέσιμο τεύχος του Maarifet, επομένως δεν είναι δυνατή μία αντιστοίχηση του διηγήματος με κάποιον συγκεκριμένο συγγραφέα. Ωστόσο, από το πρώτο τεύχος η στήλη αυτή έχει ταυτιστεί με τα διηγήματα της Σωφρονιάδου. Εικάζουμε, επομένως, ότι και αυτό το διήγημα είναι δικό της.

Έτος Α, τχ. 16 (6 Σεπτεμβρίου 1898), σ. 41

O Georges de Sommiere, ένας πλούσιος γοητευτικός άνδρας τριάντα χρονών αναχωρεί από το Παρίσι με σκοπό να βρεθεί με την Florence, την πανέμορφη σύντροφό του με την οποία είχε αναπτύξει δεσμό εδώ και πέντε χρόνια. Σταματώντας στη Νίκαια και πριν συναντηθεί με την Florence, αποφασίζει να ζήσει κάποιες μέρες εργένικες απολαμβάνοντας την ανεξαρτησία του. Τα συναισθήματά του για τη Florence ήταν περίεργα. Η σχέση στην αρχή ήταν πολύ έντονη, όμως με το πέρασμα του χρόνου το πάθος από τη δική του πλευρά άρχισε να αμβλύνεται, χωρίς να σημαίνει ότι δεν τον παρέσυρε ξανά και ξανά κάθε φορά που την έβλεπε από κοντά. Στη Νίκαια κάποιοι φίλοι τον κάλεσαν σε ένα garden-party που διοργάνωνε ένας Αμερικανός σε μία από τις βίλες του. Εκεί ο Georges εντυπωσιάζεται από μία κοπέλα με μία ομορφιά σχεδόν ποιητική.

Έτος Α, τχ. 13 (16 Ιουλίου 1898), σ. 20

Περιγράφεται πώς, σύμφωνα με τα έθιμα, μία Ελληνίδα νεαρή κοπέλα σε ηλικία γάμου, μπορεί να "δει'' με τη βοήθεια οιωνών και σημαδιών, το πρόσωπο του μέλλοντα συζύγου της.

Το παρόν παρουσιάζεται στο πλαίσιο της στήλης Souvenirs et Impressions (Αναμνήσεις και Εντυπώσεις). Συμφωνα με την υποσημείωση που βρίσκεται στη σελίδα 4, το συγκεκριμένο κείμενο είναι απόσπασμα από ένα γράμμα της George Sand, προς την Κοντέσσα Hanska. Ωστόσο, είναι ξεκάθαρο ότι o αφηγητής που "μιλάει" στο απόσπασμα αυτό, δεν είναι η Sand, αλλά ο Balzac, και ότι αυτό αποτελεί απόσπασμα ενός από τα πολλά γράμματα που απέστειλε ο Balzac στην αγαπημένη του Koντέσσα Hanska. Eπίσης, στην υποσημείωση επισημαίνεται ότι το συγκεκριμένο απόσπασμα έχει παρθεί από το γαλλικό περιοδικό "Revue de Paris".

.

Έτος Α, τχ. 8 (12 Μαΐου 1898), σ. 4-5

Περιγράφονται οι ενδιαφέρουσες συζητήσεις λογοτεχνικού και κοινωνικού ενδιαφέροντος που είχαν μεταξύ τους οι Sand και Balzac, κατά την τριήμερη επίσκεψη του Balzac, στο σπίτι της Sand, στο Nohant. Σε αυτές τις συζητήσεις κεντρική θέση είχαν οι συζητήσεις για το γάμο και την ελευθερία, καθώς, μεταξύ άλλων, ο Balzac προσπαθούσε να πείσει την Sand για το πόσο απαραίτητος είναι ο θεσμός του γάμου. Η άποψη της Sand ήταν ότι με την πένα τους και οι δυο ως συγγραφείς επρόκειτο να συμβάλουν σε μία επανάσταση στα μελλοντικά ήθη και ότι η ίδια είχε δοκιμαστεί από τις αντιξοότητες που επιφέρει τόσο ο γάμος, όσο και η ελευθερία. Στο ίδιο απόσπασμα αναφέρεται και η άποψη του Balzac ότι μία γυναίκα με όμορφη ψυχή δεν θα πρέπει να ερωτεύεται έναν άνδρα κατώτερό της γιατί ένα τέτοιο ταίριασμα δεν μπορεί παρά να κρύβει πλάνη και απογοήτευση. Μία γυναίκα, για τον Balzac, ή θα πρέπει να ερωτεύεται ένα άνδρα ανώτερό της, ή θα πρέπει να έχει τόσο πολύ ξεγελαστεί από αυτόν, ώστε να φαίνεται πράγματι σαν εκείνος να είναι ανώτερός της.

Ανήκει στη σταθερή στήλη Poésies (Ποιήσεις). Υπογράφεται από το ψευδώνυμο "Marius".

Έτος Α, τχ. 10 (2 Ιουνίου 1898), σ. 2

Ερωτικό ποίημα.