Εν Λιβαδίω του Ολύμπω τη 9 Νοεμβρίου 1902.

Έτος Δ, τχ. 20 (Νοέμβριος 1902), σ. 229-231

Το άρθρο αναφέρεται κυρίως στη γυναίκα και τον ρόλο της ως μητέρας και ανατροφέα των παιδιών της. Υπογραμμίζεται ότι η ενάρετη, σώφρων και μορφωμένη μητέρα είναι «λαμπρός αστέρας» που φωτίζει όχι μόνο τα παιδιά της, αλλά και ολόκληρη την κοινωνία. Αντίθετα, η κακή ανατροφή και η απουσία ηθικής οδηγούν στην ηθική φθορά και στην κοινωνική παρακμή. Επιπλέον, το άρθρο στηλιτεύει τις γυναίκες που ασχολούνται υπερβολικά με την εξωτερική τους εμφάνιση, τα «κοσμήματα και πολυτελή ενδύματα», ενώ επαινεί όσες καλλιεργούν την αρετή, τη σεμνότητα, τη φρόνηση και τη φιλανθρωπία. Ενθαρρύνει την πράξη ως μέσο διδασκαλίας της αρετής, επισημαίνοντας ότι το παράδειγμα είναι πιο δυνατό από τον λόγο.