| Περίληψη | Το άρθρο αναπαράγει μεγάλο τμήμα δυο επιστολών μιας νιόπαντρης κοπέλας. Στην πρώτη επιστολή, η γράφουσα είναι γεμάτη από τη χαρά των πρώτων ημερών, χαριτωμένη και αφελής περιγράφει στη φίλη της τη συζυγική ευτυχία. Στη δεύτερη επιστολή, όμως, περιγράφει αρχικά τη λύπη που ένιωσε επειδή ο σύζυγός της, πήγε να πολεμήσει στα σύνορα. Εκείνη πλέον αγωνιά καθημερινά και προσπαθεί να μάθει νέα του. Σύντομα συνειδητοποίησε ότι τα κλάματα δεν βοηθούν και αποφάσισε να κάνει και αυτή το χρέος της προς της πατρίδα, δείχνοντας θάρρος και γενναιότητα. |
|---|