Τχ. 5 (1902), σ. 74-76

Στην τρίτη και τελευταία συνέχεια του άρθρου της, η εκδότρια καταλήγει ότι η κοινωνική ανισότητα θα βελτιωθεί με την παροχή μόρφωσης (πνευματικής και ηθικής) στις γυναίκες και την αναγνώριση του δικαιώματος στην εργασία. Για το τελευταίο επιχειρηματολογεί υποστηρίζοντας το δικαίωμα στην άσκηση κάθε επαγγέλματος από τις γυναίκες. Ωστόσο, δηλώνει ότι δεν υποστηρίζει την παροχή πολιτικής ψήφου στις γυναίκες, όχι διότι δεν το θεωρεί δίκαιο και έκφραση ισότητας ανάμεσα στα δυο φύλα, αλλά γιατί οι κοινωνικές συνθήκες δεν είναι ακόμη έτοιμες να δεχτούν μια τέτοια αλλαγή. Συμπληρώνει όμως ότι δεν είναι και ωφέλιμη για τη γυναίκα (λεπτή και ευαίσθητη φύση) η ανάμειξη στην πολιτική. Καταλήγει ότι ο πολιτισμός εξελίσσεται και το δικαίωμα αυτό θα επέλθει. Για τα εγχώρια δεδομένα ας παρασχεθούν πρώτα στη γυναίκα κοινωνικά δικαιώματα (δικαίωμα στην εργασία).