Το παρόν παρουσιάζεται σε τρεις συνέχειες στο πλαίσιο της μόνιμης στήλης Nouvelles (Νουβέλες). Υπογράφει η "Dieudonée".

Έτος Α, τχ. 5 (14 Απριλίου 1898), σ. 2-3, τχ. 6 (Πέμπτη 21 Απριλίου 1898), σ. 2, τχ. 7 (Δευτέρα 2 Μαΐου 1898), σ. 2-3

Η Olinne, ορφανή από πατέρα αναγκάζεται, για να μπορέσει να συντηρήσει τον εαυτό της και την αγαπημένη της μητέρα, να εργαστεί ως εργάτρια σε κατάστημα ενδυμάτων. Η ίδια ράβει ρούχα. Οι συνθήκες δουλειάς της είναι άθλιες, η αντιμετώπιση από το αφεντικό της είναι σκληρή ενώ και στο σπίτι της αναγκάζεται να δουλεύει μέχρι αργά για να μπορεί να παραδίδει έγκαιρα τα ρούχα που έχουν παραγγελθεί από κυρίες της υψηλής κοινωνίας. H Οlinne νιώθει δυστυχισμένη και αδικημένη από τη ζωή, καθώς παρατηρεί από τη μία τον ανέμελο και πολυτελή τρόπο ζωής των κυριών αυτών, και από την άλλη το ότι οι κυρίες αυτές έχουν στο πλευρό τους κάποιον άνδρα, πατέρα, σύζυγο ή αδελφό που τις αγαπάει και τις προστατεύει. Όταν η μητέρα της αρρωσταίνει βαριά, η Οlinne δεν έχει χρήματα για να πληρώσει τον γιατρό και τον φαρμακοποιό. Η ίδια είναι πολύ υπερήφανη για να δεχθεί τις υπηρεσίες τους δωρεάν. Τελικά καταφεύγει στη λύση του να ζητήσει δανεικά από το αφεντικό της, ο οποίος όμως αρνείται ενώ και η καλύτερή της φίλη εκείνη την ημέρα αδυνατεί να της προσφέρει οικονομική βοήθεια. Όταν οι γιατροί ενημερώνουν την Olinne ότι μία αλλαγή περιβάλλοντος θα είναι αρκετή για να θεραπευτεί η μητέρα της, η Οlinne νιώθει ότι βρίσκεται σε αδιέξοδο. Καθώς περπατάει απελπισμένη την οδό του Πέραν, ξαφνικά θυμάται ότι στο δρόμο αυτό ζει ο γιος του αφεντικού της, ο κύριος Gillot. Η Olinne αποφασίζει να του χτυπήσει την πόρτα, ελπίζοντας ότι θα τη λυπηθεί και θα την βοηθήσει να σώσει τη μητέρα της. Εκείνος δέχεται να παραχωρήσει σε αυτήν και στη μητέρα της το εξοχικό του στο Προτί για ολόκληρη την περίοδο του καλοκαιριού. Ακόμη, εκφράζει την επιθυμία να την ενισχύσει και οικονομικά, αλλά και να βάλει το δικό του γιατρό να παρακολουθεί καθημερινά τη μητέρα της. Όμως για όλα αυτά της βάζει έναν όρο...να τον επισκέπτεται κάποιες φορές στο σπίτι του γιατί, όπως της λέει, αισθάνεται μοναξιά. Η Olinne νιώθει αρχικά αποστροφή προς το πρόσωπο του κυρίου Gillot, όμως στη συνέχεια συνειδητοποιεί ότι δεν υπάρχει άλλη λύση, αν θέλει να βοηθήσει τη μητέρα της. Έτσι αποδέχεται την πρότασή του και ο Gillot όχι μόνο της παραχωρεί το σπίτι, αλλά και της υπογράφει τραπεζικές επιταγές. Μετά το φιλί που της δίνει ο Gillot, η Olinne φεύγει φοβισμένη από το σπίτι προκειμένου να ετοιμάσει την αναχώρησή τους για το Proti. Σε μία δεύτερη σκηνή η μητέρα της Olinne βρίσκεται στο Proti, απολαμβάνοντας την αλλαγή περιβάλλοντος που τόσο καλό έκανε στην υγεία της. Η Olinne, όμως θα πρέπει να επιστρέψει στην πόλη για μια επείγουσα δουλειά και έτσι αφήνει για λίγο τη σύζυγο του κηπουρού να κάνει παρέα στη μητέρα της. Η Olinne φροντίζει να αφήσει σημείωμα στη μητέρα της για την επίσκεψη που πρέπει να κάνει στον κύριο Gillot. Όταν η Οlinne φτάνει στο σπίτι του εκείνος, υπερβολικά διαχυτικός απέναντί της, την αρπάζει από τη μέση και την πιέζει να υποκύψει στις επιθυμίες του. Η Olinne νιώθει τρομοκρατημένη, προσπαθεί να του αντισταθεί και ξαφνικά βρίσκει τη δύναμη με ένα τίναγμα να ξεφύγει από τα χέρια του. Τρέχει προς το παράθυρο και απειλεί πως αν την ξαναπλησιάσει δε θα διστάσει να πηδήξει κάτω. Ξαφνικά χτυπά το κουδούνι. Είναι ένας απρόσμενος επισκέπτης, η μητέρα της Olinne. Η κυρία Bonardet ένιωσε πολύ άσχημα όταν, διαβάζοντας το σημείωμα της κόρης της, συνειδητοποίησε ότι αυτή επρόκειτο να βρεθεί μόνη της με έναν άνδρα σχεδόν άγνωστο. Υγιής, γοητευτική και αρχοντική η κυρία Bonardet μπαίνει στο δωμάτιο. O Gillot υποχωρεί και η Olinne πέφτει στην αγκαλιά της μητέρας της. Οι δυο τους φεύγουν από το σπίτι του Gillot και παίρνουν μια άμαξα που θα τους πάει πίσω στο δικό τους σπίτι. Στην άμαξα κουρνιάζει στην αγκαλιά της μητέρας της και της μιλάει για το πόσο τρομοκρατημένη ένιωσε. Η μητέρα της την φιλάει στο κεφάλι και ξεσπώντας σε κλάματα ζητάει από την κόρη της συγγνώμη.