Το παρόν παρουσιάζεται στο πλαίσιο της μόνιμης στήλης Nouvelles (Νουβέλες). Υπογράφει η "Dieudonée".

Έτος Α, τχ. 9 (19 Μαΐου 1898), σ. 2-3

Περιγράφεται η ιστορία ενός νέου πλούσιου και ευγενούς τραπεζίτη, του Hermann Edvars, ο οποίος ερωτεύτηκε τη Zely, μια κοπέλα χαριτωμένη και ευγενική που εργάστηκε για τρεις μήνες ως δεσποινίδα συντροφιάς (demoiselle de compagnie) στην οικία της οικογένειας Εdvars. Οι αρραβώνες του ζευγαριού έκαναν και τη Zely και τον Εdvars πάρα πολύ ευτυχισμένους, όμως η Zely είχε ένα ανεξήγητο προαίσθημα ότι αυτή η ένωση δεν θα ολοκληρωνόταν. Μια νύχτα όπου οι δυο τους απολάμβαναν ο ένας τη συντροφιά του άλλου ένας υπηρέτης που ήρθε για να φτιάξει τη φωτιά στο τζάκι πλησίασε τη Zely και της έδωσε ένα γράμμα. Η Zely αφού πήρε την άδεια από τον Ηermann, άνοιξε και διάβασε το γράμμα. Αμέσως, η έκφραση ευτυχίας που είχε στο πρόσωπό της έδωσε τη θέση της σε μία έκφραση θλίψης. Ο Hermann, μη γνωρίζοντας το περιεχόμενο του γράμματος ένιωσε να κυριεύεται από ζήλια. Σε μία ανύποπτη στιγμή όταν η Ζely είχε φύγει από το δωμάτιο, o Hermann με ανάμικτα συναισθήματα ζήλιας και δυσπιστίας προς τη Zely, αλλά και ενοχών για αυτό που επρόκειτο να κάνει, αποφάσισε τελικά να πάρει το γράμμα στα χέρια του και να το διαβάσει. Το γράμμα ήταν από τη μητέρα μιας εκ των μαθητριών της Zely, η οποία είχε αρρωστήσει βαριά και ζητούσε με επιμονή να δει τη δασκάλα της. Όταν μπήκε ξαφνικά στο δωμάτιο η Zely είδε με έκπληξη τον Hermann να κρατάει το γράμμα στα χέρια του. Το γεγονός ότι διάβασε το γράμμα της σήμαινε για εκείνη ότι δεν της είχε εμπιστοσύνη. Ένιωσε απογοητευμένη, αλλά η υπερηφάνεια της ποτέ δεν θα της επέτρεπε να ανεχτεί μία τέτοια κίνηση από τον άνδρα που επρόκειτο να παντρευτεί. Δήλωσε στον Hermann ότι ποτέ δεν θα ανεχόταν την καχυποψία και πως δεν θα μπορούσε να ενωθεί με έναν άνθρωπο που δεν θα της είχε εμπιστοσύνη. Αποσβολωμένος ο Hermann παρακολουθούσε την Zely να του μιλάει πλέον ψυχρά και τελικά να βγάζει το δαχτυλίδι των αρραβώνων από το χέρι της και να φεύγει από το δωμάτιο.