Το παρόν ανήκει στη μόνιμη στήλη Nouvelles (Νουβέλες) και παρουσιάζεται σε δύο συνέχειες. Στο τχ. 14 υπάρχει υποσημείωση ότι το διήγημα "Συνεχίζεται". Ωστόσο μέχρι και το τχ. 16 δεν υπάρχει συνέχεια του διηγήματος αυτού. Ως εκ τούτου δεν υπάρχει "υπογραφή" του διηγηματογράφου. Παρόλα αυτά, η στήλη αυτή είναι η στήλη όπου η Σωφρονιάδου παρουσιάζει τα διηγήματά της από το πρώτο διαθέσιμο τεύχος του Maarifet. Για το λόγο αυτό μπορούμε να εικάσουμε ότι και το διήγημα αυτό ανήκει στη Dieudonée (Σωφρονιάδου).

Έτος Α, τχ. 13 (16 Ιουλίου 1898), σ. 21-22, τχ. 14 (Πέμπτη 23 Ιουλίου 1898), σ. 27-28

Περιγράφεται, υπό μορφή διηγήματος, η "αληθινή ιστορία" μίας εικοσιτετράχρονης κοπέλας, της Feda. Η Feda, η οποία είχε έναν χαρακτήρα αρκετά αντισυμβατικό, μισούσε την υποκριτική συστολή της εποχής και σε όλα τα συναισθήματα δεχόταν μόνο το "όλα ή τίποτα". Αμφισβητίας και σκεπτικίστρια, όχι ιδιαίτερα όμορφη, αλλά με ένα ιδιαίτερα καλλιεργημένο πνεύμα που εντυπωσίαζε, επέμενε ότι θα παντρευόταν μόνο με έναν άνδρα που εκείνη θα ερωτευόταν σφόδρα. Η ίδια είχε χάσει δύο χρόνια πριν τη μητέρα της και τώρα ζούσε με μία θεία της, η οποία είχε έρθει από τη Ρουμανία για ζητήματα κληρονομιάς. Μέσω της θείας της γνώρισε τον κύριο Dacla, έναν άνθρωπο που εντυπωσιάστηκε αμέσως από την ελεύθερη προσωπικότητά της, το πνεύμα της και το λόγο της, ξεχωρίζοντάς την από τις υπόλοιπες κοσμικές κυρίες και δεσποινίδες του κοινωνικού του κύκλου. Σε ένα σαλόνι μουσικής στο ξενοδοχείο Imperial, όπου οι καλεσμένοι συζητούσαν υπό τους ήχους του πιάνου μίας εξαιρετικής πιανίστριας, o Dacla ένιωθε τα συναισθήματά του για την Feda να τον κυριεύουν. Καθώς συζητούσε με την Feda, μπήκε στην αίθουσα ένας τριαντάχρονος γοητευτικός άνδρας, ο Paul Allieri, που ήδη είχε γνωρίσει τη Feda παλιότερα. Ο Allieri ένιωσε έντονη ζήλια όταν είδε τη Feda να συζητάει χαμηλόφωνα με τον Decla. Την πλησίασε και έπειτα από ένα λεκτικό παιχνίδι τη φλέρταρε και της δήλωνε ότι δεν μπορούσε μακριά της. Όταν κάποια στιγμή της έπεσε η βεντάλια και ο Allieri τη μάζεψε, πριν της τη δώσει την ακούμπησε απαλά στα χείλη του. Ο Decla έχοντας καταλάβει τις προθέσεις του Allieri και εξοργισμένος από τον τρόπο που τη φλέρταρε, βγήκε στην αυλή βυθισμένος στις σκέψεις του. Μετά από κάποια ώρα, η Feda βγήκε και εκείνη έξω για να πάρει αέρα. Πλησίασε τον Decla, λέγοντάς του ότι φαίνεται λυπημένος. Εκείνος της απάντησε ότι είναι απλώς σκεπτικός. Εκείνη του ζήτησε να της εμπιστευθεί τους καημούς του, με ένα ύφος πόνου και χλευασμού ταυτόχρονα.