Παρουσιάζεται στο πλαίσιο της μόνιμης στήλης Souvenirs et Impressions (Αναμνήσεις και Εντυπώσεις). Υπογράφεται από τα αρχικά Ρ. Β.

Έτος Α, τχ. 15 (19 Αυγούστου 1898), σ. 33-34

Ο συντάκτης περιγράφει τις εντυπώσεις του από την επίσκεψή του στη Σμύρνη. Για τον ίδιο η Σμύρνη κερδίζει τις εντυπώσεις από μακριά, όμως όταν τη δει κανείς από μέσα βλέπει πόσο φτωχή είναι, ενώ κακή εντύπωση κάνουν οι στενάχωροι δρόμοι της και τα κακοφτιαγμένα, ξύλινα ως επί το πλείστον, σπίτια της. Εκτός από τα ερείπια ενός παλιού κάστρου, εκτός από τα πέντε τζαμιά της, τις δύο καθολικές εκκλησίες και τους δύο Ελληνικούς και Αρμένικους ναούς, τις συναγωγές και τα μοναστήρια, η Σμύρνη δεν έχει να προσφέρει τίποτα το ιδιαίτερο σε επίπεδο μνημείων στον επισκέπτη, παρά μόνο τη "Γέφυρα με τα Καραβάνια" και τα παζάρια. Από την άλλη, και η περιοχή που φιλοξενεί τα παζάρια, εκτός από μία παλιά ξυλόγλυπτη πύλη, δεν είναι τόσο εντυπωσιακή όσο οι αντίστοιχες της Κωνσταντινούπολης. Και παρά το ότι στην πόλη υπάρχει έντονη εμπορική κίνηση και ζουν εκεί πολλοί Ευρωπαίοι, η Σμύρνη δεν είναι αρκετά πλούσια για να χωρίσει κανείς τα παζάρια σε ξεχωριστές ζώνες. Το αποτέλεσμα είναι ότι επικρατεί μία πλήρης αταξία με τους εμπόρους και τα εμπορεύματα να στοιβάζονται σε σκοτεινές γωνίες και να είναι συνεχώς εκτεθειμένοι σε όλες τις διαθέσεις του καιρού. Όπως και στην Κωνσταντινούπολη εκεί συναντά κανείς Τούρκους, Έλληνες, Αρμένιους, Πέρσες, Εβραίους, Αιγυπτίους, Σύριους, Κούρδους κτλ. ακούει πολλές και διαφορετικές γλώσσες να μιλιούνται, και βλέπει πολλά και διαφορετικά είδη ντυσίματος στους δρόμους. Όταν ο καιρός ανοίγει, γύρω στις 6 η ώρα κατά τη Δύση του ήλιου, η προκυμαία γεμίζει από τραπέζια. Οι ναργιλέδες και οι πίπες κάνουν την εμφάνισή τους και οι θαμώνες, κάθε εθνότητας, κουβεντιάζουν και βυθίζονται σε μία γλυκιά σχόλη. Η ζωή στη Σμύρνη είναι ευχάριστη και εύκολη ενώ και οι ξένοι απολαμβάνουν τη φιλοξενία των ντόπιων, όπως και σε κάθε άλλη πόλη της Ανατολής.