Ανυπόγραφο. Διήγημα σε συνέχειες.

Τχ. 3 (1845), σ. 89-93, τχ.4 (1845), σ. 136-143, τχ. 5 (1845), σ. 168-172, τχ. 6 (1845), σ. 183-196

Το παρόν πεζογράφημα είναι Ιστορικού χαρακτήρα και είναι εμπνευσμένο από την ισπανική ιστορία του 15ου αιώνα, το οποίο δημοσιεύεται σε συνέχειες. Πρόκειται για ένα αισθηματικού περιεχομένου πεζογράφημα. Πρωταγωνίστρια είναι η κόρη του αρχηγού Μαύρου Αβδαράλ-αραβικής καταγωγής, η Αλμάνζα και ο Πέδρο. Ο Πέδρο ήταν ισπανικής καταγωγής και υπήκοος της Ισαβέλλας και του Φερδινάνδο. Οι δύο ερωτευμένοι νέοι συναντιόνταν κρυφά είτε σε παράνομα μέρη είτε στην ίδια την πόλη, αλλά ο Πέδρο ήταν μεταμφιεσμένος. Όταν αποφασίστηκε η διεξαγωγή της πολιορκίας της Γρανάδας, ο Πέδρο έπρεπε να αποφασίσει, εάν θα πήγαινε να πολεμήσει. Ωστόσο, ο πατέρας του ο Αλφόνσο, ήταν άσπονδος εχθρός του Αβδαράλ. Γι’ αυτό και προτιμούσε να πεθάνει η κόρη του παρά να συμφωνήσει στο γάμο της με τον Πέδρο, γεγονός που έκανε δυστυχισμένο το νεαρό ζευγάρι. Έτσι, ο Πέδρο αναγκάστηκε τις παραμονές της έναρξης της πολιορκίας να στείλει στην Αλμάνζα ένα γράμμα, στο οποίο εκείνη αμέσως του απάντησε. Η Αλμάνζα με το γράμμα αυτό προσπαθεί εναγωνίως να αποτρέψει τον Πέδρο από κάθε απόφαση που θα ήταν ενάντια στα οφέλη της πατρίδας. Παραδέχεται τα αισθήματα που τρέφει γι’ αυτόν, όμως τον καλεί να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων που η πατρίδα και η ελευθερία απαιτούν, παραμερίζοντας τα τρυφερά τους αισθήματα. Η Αλμάνζα υπέκυψε στην άρνηση του πατέρα της και παρακαλεί τον Πέδρο να θυσιάσει τον έρωτά τους στο όνομα της πατρίδας. Ο Πέδρο αντιδράει στις προτροπές και παρακλήσεις της Αλμάνζα και της εξομολογείται τον πόνο που του προκάλεσαν τα λόγια της σχετικά με τον χωρισμό τους. Της ζητάει να υπερβούν τα εμπόδια που τους χωρίζουν και να ζήσουν μαζί. Δηλαδή, και εκείνος να εγκαταλείψει το στρατό και εκείνη την Γρανάδα. Την απειλεί ότι ο ίδιος έχει έρθει σε αδιέξοδο και πως δεν έχει άλλη επιλογή από το να πάει στα τείχη της Γρανάδης με φωτιά και σίδηρο. Εκείνη με άλλη επιστολή της προσπαθεί και πάλι να τον μεταπείσει. Όμως, ο σκλάβος που πήγαινε την επιστολή στον Πέδρο επειδή τον συνέλαβαν και ήξερε ότι θα τον σκότωναν, αναγκάστηκε να ρίξει το γράμμα στη θάλασσα. Ο Πέδρο όσο δεν λάμβανε γράμμα από την καλή του, τόσο σύχναζε έξω από τα τείχη και περίμενε να βρει τον υπηρέτη που θα του έδειχνε τον εύκολο δρόμο για να μπει στην πόλη. Τελικά, ο Πέδρο πιάστηκε αιχμάλωτος από τους Μαύρους και η Αλμάνζα καταστρώνει ένα σχέδιο έτσι ώστε να τον επισκεφτεί χωρίς να την καταλάβουν. Όμως, την ώρα που φτάνει στο κελί του, αντιλαμβάνεται ότι την ακολουθεί ο πατέρας της, ο οποίος φαίνεται να μην αναγνωρίζει την μεταμφιεσμένη κόρη του και κατευθύνεται στο κελί του Πέδρο όπου οι δυο άνδρες συνομιλούν. Η Αλμάνζα καθώς ακούει τα σκληρά και απειλητικά λόγια του πατέρα της προς τον Πέδρο, φοβάται και φεύγει. Ο Αβδαράλ απείλησε να σκοτώσει τον Πέδρο και η Αλμάνζα στην προσπάθειά της να τον σώσει, ζητά την βοήθεια της γυναίκας που την μεγάλωσε, της Μίρζαν. Η Μίρζαν συμπαραστέκεται στην Αλμάνζα και μιλάει στον Αβδαράλ ο οποίος παραμένει σταθερός στην αρνητική του στάση για τον Πέδρο. Τελικά τον πείθει και βρίσκουν μία συμβιβαστική λύση. Όταν η Μίρζαν ενημερώνει την Αλμάνζα για τις εξελίξεις, εκείνη δείχνει μερικώς ευχαριστημένη. Το αίσιο τέλος έρχεται με την μάχη των Μαύρων εναντίον των Ισπανών.